Şiirler

Salkım salkım tan yelleri estiğinde/ Mavi patiskaları yırtan gemilerinle/ Uzaktan seni düşünürüm İstanbul/ Binbir direkli Halicinde akşam/ Adalarında bahar/ Süleymaniyende güneş/ Hey sen güzelsin kavgamızın şehri/

Bütün taşlar gibi vekarlı,/ hapiste söylenen bütün türküler gibi kederli,/ bütün yük hayvanları gibi battal, ağır/ ve aç çocukların dargın yüzlerine benzeyen elleriniz./ Arılar gibi hünerli hafif,/ sütlü memeler gibi yüklü,/ tabiat gibi cesur/ ve dost yumuşaklıklarını haşin derilerinin altında...

Tersane kapısından giriyorum içeri

Park alanında Mercedes’ler, BMW’ler

Patron bugün oldukça neşeli

Keyifle tüttürüyor ağzındaki sigarasını

Doğrudur yıldırımın düştüğü, yağdığı/ yağmurun,/ Bulutların rüzgarla sökün ettiği./ Ama savaş öyle değil, savaş rüzgarla/ gelmez;/ Onu bulup getiren insanlardır./ Duman tüten topraktan bahar boyunca,/ Dökülüp yükselir birden gökyüzü./ Ama barış ağaç değil, ot değil ki/ yeşersin:/

Onlar,/ Toprakların, suların ve cevherlerin,/ Okyanuslar aşan gemilerin,/ Ve kan revan tersanelerin,/ Fabrikaların, işliklerin/ Ve toplu mezar madenlerinin/ sahipleri./

Tekel’e başladığım zaman çok sevinçli girdik

Eğer böyle olduğunu bilseydim bu kadar dert yanmazdım

Keşke, keşke hiçbir şey keşke ile olmuyor

Yürüdük güneşi ellerimizde tutarak

Yürüdük yüreğimizle haykırarak

Bu son kavgamız

Bu son günümüz