“Borçlu Yaşamaya Hayır” Demek İçin Haydi 1 Mayıs’a!

Eskiden ekmek aslanın ağzındaydı. Son yıllarda ekmek artık aslanın midesine kadar inmiş durumda. Patronlar sınıfı her geçen gün zenginliğine zenginlik katarken, işçi, aldığı ücret yetmediği için borç batağında debelenip duruyor. Elektriğe, doğalgaza, yiyeceğe, içeceğe, ulaşıma işçi sınıfının en çok kullandığı, en çok tükettiği zorunlu ihtiyaçlara ardı ardına zam geliyor. Aldığımız ücretler ise olduğu yerde sayıyor. Birçoğunuz gibi ben de yıllardır asgari ücrete çalışan bir işçiyim. Aldığım ücretle evimi geçindiremiyorum. Her ay mutlaka borç almak zorunda kalıyorum. Bazı aylar faturaları ödeyemediğim için borç birikiyor. Hani evde her şeyin bir anda bittiği olur ya, işte o zaman daha da zorlaşıyor her şey. Hele bir da borç isteyebileceğin yakınların da senin gibi asgari ücrete talim ediyorsa, düşünürsün kara kara “aybaşını nasıl getireceğim?” diye. Üç birinden, beş birinden borç bularak gelir ay sonu. Benim hayatımda hep böyle kovalıyor aylar birbirini. Yıllardır borç almadan geçirdiğim bir ay olmadı.

Bizim ne olduğumuz, nasıl yaşadığımız, zenginlikleriyle övünen patronların umurunda mı? Daha geçen gün, iki aydır birikmiş faturalarımın birer tanesini ödemek için bankaya gittim.  Faturaları öderken bir taraftan da “kalan faturaları da yenileri gelmeden birinden borç alır öderim” diye düşünüyordum. İlk zamanlar “maaş günü geldiğinde borcumu öderim” diyordum. Ama aybaşında aldığım ücret yetmediği için ödeyemiyordum. Bu böyle aylarca sürdü, yıllardan beri ödeyemediğim borçlarım var. Borç alırken “maaş aldığımda ödeyeceğim” bile diyemiyorum.

Ben artık kimseden borç istemek, aldığım borçla yaşamak istemiyorum. Ben arkamda borçlar bırakarak ölmek istemiyorum. Bu borç sadece para da değil. Biz anneler ve babalar çocuklarımıza güzel bir gelecek borçluyuz. UİD-DER bu yıl 1 Mayıs’a “Ücretler Yükseltilsin, İş Saatleri Kısaltılsın!” sloganıyla hazırlanıyor. Haydi, hep birlikte UİD-DER’le 1 Mayıs’a, taleplerimizi haykırmaya. Borçla geçirdiğimiz günlerin, ayların, yılların hesabını sormaya. UİD-DER kortejinde binlerce işçiyle sesimizi birleştirip daha güçlü haykırmaya: Artık borçla yaşamak istemiyoruz, ücretler yükseltilsin!