Bir Annenin Çağrısı: “Gençlerimize, Çocuklarımıza ve Yoldaşlarımıza Sahip Çıkalım”

10 Ekimde Ankara’da bir katliam gerçekleştirildi. Ve bu katliamda 102 insanımız hayatını kaybetti. Hâlâ yüzlerce yaralı var. Bu katliamı kimin yaptırdığını hepimiz biliyoruz. Ama bizim korkmadığımızı, bir ölsek bin dirileceğimizi anlamamışlar. Bundan sonra iyi anlayacaklar ki, biz inadına barış, inadına barış demeye devam edeceğiz. Bizi hiçbir zaman durduramayacaklar, susturamayacaklar.

Onca insanımızın kanı yerde kalmamalı, bu yaptıklarının hesabını sormalıyız. Onca gencimiz, kardeşimiz, yoldaşımız sadece barış demek için gitmişlerdi Ankara’ya. Bilemezlerdi ki öleceklerini, paramparça olacaklarını… Bu kadar acımasızca ve haince planlanmış bir vahşet olacağını bilemezlerdi. Bombalar ve silahlar sussun. Onlar, hiçbir anne, baba, çocuk, asker ölmesin, anneler, babalar ağlamasın, çocuklarımız yetim kalmasın istediler. Şimdi ne oldu? Siz bizi korktular mı sanıyorsunuz? Hayır! Hiçbir zaman korkmadılar, korkmadık. Aksine daha da cesaretlendik ve daha dik duruyoruz.

Şimdi birlik olma zamanı, el ele tutunma zamanı ve bunu beraber başarabiliriz. Bunca insanımızı paramparça ettiler. Buna kayıtsız kalamayız. Asıl bundan sonra sokaklara çıkmalıyız. Korkmadığımızı haykırmalıyız ki arkadaşlarımız, yoldaşlarımız, gençlerimiz ölmesin. Gençlerimize, çocuklarımıza ve yoldaşlarımıza sahip çıkalım. Çocuklarımızın geleceği bizim ellerimizde.