Gücümüz “Biz” Olmamızdan Gelir

Biz Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği olarak, her anımızda insanları kapitalizmle, patronlarla mücadele etmeye çağırıyoruz. UİD-DER olarak işçileri ilgilendiren konulara dair kampanyalar hazırlıyoruz ve bulunduğumuz şehirlerin çeşitli semtlerinde bu kampanyaları anlatmak için stantlar kuruyoruz. Bu dönemki kampanyamız da, en doğal hakkımız olan yaşama hakkımızı savunmak için başlattığımız bir imza kampanyası. Kampanyamızın adı ise “İş Kazaları Kader Değildir, İşçi Ölümlerini Durduralım”.

Ne kadar haklı ve doğru bir talep. İş kazaları kader değil ama gelin görün ki bugün bu kazalar egemen sınıfın temsilcileri tarafından bize kader denilip yutturulmaya çalışılıyor. Biz iyi biliyoruz ki, iş kazalarını kader diye geçiştirmek sonuna kadar haksız bir tutum. Çünkü bu kazaların patronların kâr hırsından kaynaklandığı ortada. Oysa bu kazaların çoğunu önlemek hiç de zor değil. Yapılması gereken sadece yeterli güvenlik önlemlerinin alınması.

Gerçekleşen kazalardan dolayı binlerce kardeşimiz hayatını kaybediyor. Bizim hayatımızın patronların gözünde hiçbir değeri yok. Biz yaşamışız, ölmüşüz onların hiç umurunda değil. Onlar için tek önemli şey var, o da putlaştırdıkları paralarıdır. Size şöyle birkaç örnek vereyim: Geçen aylarda Bangladeş’teki bir tekstil fabrikasında yangın merdivenin olmamasından dolayı yüzlerce kadın işçi hayatını kaybetti; Türkiye’deki tersanelerde insanlar kum torbası niyetine kullanılıyor; her sene gaz sıkışmasından dolayı maden işçileri hayatını kaybediyor ve daha birçoğu… Gördüğünüz gibi bizim patronların gözünde hiçbir değerimiz yok. 21. yüzyılda insanoğlu hâlâ yangın merdiveni yok diye hayatını kaybediyorsa, kum torbası haline getiriliyorsa, teknoloji pek çok derde dermanken madenlerdeki gaz sıkışmasına çare bulamadıysa ve bunlardan dolayı insanlar hayatını kaybediyorsa, demek ki ortada yanlış giden çok şey var. Şunu da eklemek istiyorum, geçen yaz Meclis’in önünde dahi iş kazası gerçekleştiğinde bize dönüp tekrar “kader” dediler.

Sevgili işçi dostlarım, işte biz bu haldeyiz ve insan olarak hiç değerimiz kalmamış. Halbuki onları var eden biziz, bizim nasırlaşmış ellerimiz. Biz yoksak onlar bir hiç. Onların o fabrikalarını, tersanelerini, inşaatlarını, bankalarını, hastanelerini, okullarını, karakollarını, meclislerini ve her şeyi var eden, yaşatan biziz. Onlar bizden nefret ettikleri kadar da korkuyorlar ama onların korkuları bizim “ben” olmamızdan yani tek olmamızdan değil “biz” olmamızdan. Biz “biz” olduğumuzda onları korkutur, yeneriz. Çünkü bizim gücümüz bizim “biz” olmamızdan, örgütlülüğümüzden gelir. Nasıl onların gücü paraları ise, bizim gücümüz de birlikteliğimizdedir.

Biz Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği olarak bu birlikteliği, mücadeleyi sağlamak için her semtte stantlar kurarak işçilere ulaşmaya çalışıyoruz. Bizi tanımayanlar bizim bu işi para karşılığında yaptığımızı bile düşünebiliyor, ama biz bu işi para için değil vicdanımız rahat olmadığı için, hayatı yaşanır kılmak için, birileri yerken birileri aç olmasın diye yapıyoruz ve yapacağız da. Yaşasın işçilerin örgütlü mücadelesi. Biz örgütlüysek varız, örgütsüzsek hiçiz ve herkesi de bu mücadelemize çağırıyoruz.