Hayatımın En Güzel Günü: 1 Mayıs 2011

1 Mayıs’a değin, “bugüne kadar hayatında geçirdiğin en güzel gün hangisi?” diye sorsalardı, çok düşünürdüm. Ama şimdi sorsalar hiç düşünmeden cevap verebilirim: 1 Mayıs 2011 Pazar günü. Çünkü ben o güne kadar böyle bir duygu yaşayamamıştım. 1 Mayıs Pazar günü UİD-DER’le birlikte bir ilk yaşadım. İlk kez kendi bayramımı kutladım.

Daha bir ay öncesinden heyecanım başlamıştı ve her geçen gün daha da artıyordu. O gün geldiğinde Taksim Meydanı’na gidene kadar saniyeler saat gibi geliyor, yol bitmek bilmiyordu. Toplanma yerine indiğimizde, gerçekten işçi disiplinine yakışır bir kortej oluşturduk. Kortejimizin en önünde ses sistemi vardı. Ses aracımızda çalan şarkılarımız ve taleplerimizi haykırdığımız sloganlarımızla alana doğru yola çıktık. Her şey o kadar güzeldi ki anlatacak kelime bulamıyorum. Alana gittiğimizde şunları düşündüm; ben gerçekten yenilmez bir işçiyim. UİD-DER gibi bir dernekte örgütlü bir işçiyim. Alanda bütün işçiler, emekçiler olarak taleplerimizi haykırdık.

Program bittiğinde dönüş yolunda, kortej şeklinde türküler söyleyip slogan atarak yürüdük. O şekilde Taksim’den Aydınlı’ya kadar yürüsek, diye düşündüm. Çünkü o kadar güzel bir atmosferdi ki bitmesini istemiyordum. “UİD-DER Yürüyor Mücadele Büyüyor” sloganını attığımızda sanki yer gök bizimle beraber haykırıyordu.

Evet, gelecek 1 Mayıs’ı UİD-DER’le birlikte daha kitlesel kutlayana kadar geçirdiğim en güzel gün 1 Mayıs 2011 olarak kalacak. UİD-DER YÜRÜYOR MÜCADELE BÜYÜYOR!