Hayatımız Bu Kadar mı Ucuz?

Merhaba,

Ben İkitelli Organize Sanayi Sitesinde metal sektöründe çalışan bir işçiyim. Yaklaşık bir yıl önce iş kazası sonucu sağ el baş parmak dışında diğer parmaklarımı ve el ayasının çoğunu kaybettim. Kaza geçirdikten sonra önce özel bir hastaneye götürüldüm. Ameliyat için uzun zaman verilince Cerrahpaşa Hastanesine götürüldüm. Ameliyat olmak için üç saat bekletildim. Sonradan öğrendiğimde ameliyat için dışarıdan alınması gereken sargı bezi vb. malzemeler varmış. Patron nerede ucuz malzeme bulurum diye eczaneleri dolaşıyormuş. Ben acı içinde kıvranırken, sürekli sakinleştirici iğne yapılırken, hayatımız patronların gözünde ne kadar da ucuzmuş onu anladım. Kaza olduğunda şok içindeydim. Diğer makinede çalışanların yanına gidip elimin koptuğunu ve hastaneye gitmem gerektiğini söylediğimi hatırlıyorum. Aileme de haber verdim hastaneye giderken. Ameliyattan sonra hastane polisi tutanak tuttu. Şikâyetçi olacağımı, kazanın sebebinin makineden kaynaklı olduğunu ve süreci anlattım. Fakat hastanede yatarken sürekli anti-depresan ve ağrı kesici verdiler. Psikolojim bozulmuştu, uykudan sıçrayarak uyanıyormuşum.

İş kazası sonrası patron şikâyetçi olmamam için para teklifinde bulundu. Ben de “başımı sokacak bir ev al. Şikâyetçi olmayayım” dedim. Fakat anlaşamadık ve dava açtım. Şu an dava devam ediyor. Bu süreçte iş arkadaşlarımdan bazıları bir geçmiş olsun demek için yanıma bile gelmezken, bir kısmı yalnız bırakmadılar. Ekonomik olarak bayağı zor durumda kaldım. Raporlu olduğum için SGK tarafından ödenen ödenek ile yaşamımızı sürdürüyoruz. Ev kirası, çocukların masrafı, mutfak vs. derken zor bir süreç benimkisi. İş arkadaşlarım destek olmak için mutfak masraflarına katkı sundular, aile çevrem destek oldu. Fakat her şeye rağmen yaşadığım süreç beni de ailemi de etkiledi. Eşimle sorunlar yaşadık bu süreçte. Kolay değil 30 yaşındayım ve iş kazası sonucu sağ elimin büyük birçoğunu kaybettim.

Şu an protez takılı fakat gerçeği gibi olmuyor. Ocak ayında işbaşı verilecek. Bilmiyorum bu elle ne kadar çalışabilirim. Kullandığımız makinelerde gerekli önlemler alınmıyor. Düzenli bakım yapılmıyor, fotosel gibi uyarıcılar da yok. Anlayacağınız gerekli iş güvenliği sağlanmıyor ve iş kazası yaşanması olasılığı yüksek. İşyerinde iş güvenliği uzmanı olsa, gerekli denetimler olsa, iş güvenliği önlemleri alınsa ben elimi kaybetmemiş olacaktım.

UİD-DER’in başlattığı “İş Kazaları Kader Değildir, İşçi Ölümlerini Durduralım!” kampanyasını anlamlı buluyorum. Böyle bir şey yapılıyor olması önemli. Ben de çevremdeki arkadaşlardan imza toplayacağım. En azından bunu yapabilirim.