Onlar komşumuz, iş arkadaşımız. Aynı mahallede, aynı sokakta yaşıyoruz; aynı işyerlerinde çalışıyoruz. Ama kim olduklarının, adlarının, geçmişlerinin bir önemi yok. Onlar mülteci, onlar göçmen… Türkiye’de Suriyeliler, Afganlar”, Amerika’da “...
Buradasınız
İki Duvar
diğer yazarlar
1 Mayısı geride bıraktığımız şu günlerde eski bir sokaktaki duvarda gördüğüm “Katliamı Unutma 1 Mayıs” yazısı beni oldukça duygulandırdı.
Tarihi günler unutulmaz. Üzerinden çok zaman geçse de hatırlanır ve anılır. 1 Mayıs işçi sınıfı için unutulmayacak evrensel bir gün. Tarihsel günler insanlığı ileriye götüren günlerdir. İnsanlığı ileriye götüren böylesi günlerde daima karşıt sınıflar karşı karşıya gelmiş ve mücadele etmişlerdir. Eski ile yeni, haklı ile haksız ve güçlü ile güçsüz sınıfların mücadelesidir böylesi günler. 1 Mayıs işçi sınıfı ile burjuvazinin karşı karşıya geldiği, mücadeleye tutuştuğu ve burjuvazinin geriletildiği bir gündür. Amerika işçi sınıfının şahsında 1 Mayıs’ta tüm işçiler kazanmıştır.
Duvar yazısını 3 Mayısta gördüm. Şaşırdım. Ben yaklaşık 6 aydır bu caddeden servise binmek üzere işe gidiyordum oysa. Neden onca zaman yazıyı görmedim acaba? Gerçi uzun zamandır duvar yazıları, yani işçilere ait sloganlar ve talepler yazılmıyor, eskilerse silinip gitti. Ancak ben hep büyük bir dikkat ve merakla bakmışımdır sokaktaki yazılara… Evet, yazı pek belirgin değildi, belli ki üzerinden yıllar geçmişti… Fakat bir kez daha baktığımda gayet netti. Hayır, başka bir neden olmalıydı beni körleştiren… İyice düşündüğümde iki sebep buldum. Bunlardan ilki her sabah işe yarı uykulu gitmemdi. Günün yorgunluğunu üzerimden atmadan sabahın köründe sokaklara çıkıp fabrikaya gidiyorum. Bıraksalar bir güzel uyuyacağım. Ancak çalışmamak demek aç kalmak demek. Demek ki iş dışında enerjimi, beynimi ve algılarımı kullanmıyormuşum. Günün en enerjik saatini fabrikaya verince posam çıkmış halde eve geri dönüyordum. Sanki iş dışında derin bir uykuda, gözü kör, halsiz, bitkin yaşayan ölüler gibiydim.Kim bilir bu yazı ne zaman yazıldı? Sınıf mücadelesinin yükseldiği 70’li yıllarda mı? Hani burjuvazinin tir tir titrediği, korktuğu ve 37 sınıf kardeşimizi katlettiği ‘77 1 Mayısının ertesinde mi? Yoksa 80’lerin karanlık yıllarında mı? Faşizme, sıkıyönetime, korkuya inat mı yazıldı? Yoksa 90’lı yıllarda mı? Sınıf mücadelesinden bihaber, futbol ve pop kültürüyle yetişen gençliğe inat mı yazıldı bilmiyorum. Fakat şunu çok net biliyorum ki, burjuvazi bize tarihimizi unutturmak istiyor. Dünü, bugünü ve yarını bilmeyen, her söylediğine inanan insanlar olmamızı istiyor. Haklarımızı nasıl kazandığımızı unutturmak istiyor. Kim olduğumuzu unutturmak istiyor. Unutan bir insan veya bir sınıf yenilmeye mahkûmdur. Unutmanın da bir bedeli vardır. Unutan bir sınıf pek çok katliamla karşı karşıya demektir.
Geçtiğim yollarda, günümüzü resmeden ikinci bir duvar daha var. Üstte “Egemenlik Milletindir” sahtekârlığının yazıldığı bez afiş ve altta mahalleli gençlerin yazdığı uçuk yazılar. 1980 faşist darbesinin toplumu getirdiği son nokta bu ikinci duvar. Geçmişi unutanların duvarı!Ben bu 1 Mayıs’a Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği kortejinde katıldım. Sınıf mücadelesine ve sınıf disiplinine yakışır bir bayrak altındaydım. Bu 1 Mayıs bilincimi ve ruhumu ilerletmiş, gözümü açmış ve sınıfın devrimci mücadelesine olan inancımı bir kat daha arttırmıştı.
1 Mayıs 1977 katliamını unutma! Her şeyi öğren, hiçbir şeyi unutma!
DUVAR KANIYOR
Bir işçi mahallesinde Eski bir sokakta İki duvar var Duvarda İki dünya İki sınıf İki düşman yazı Karşı karşıya durur. Akar iki duvarın ortasından insanlar Kimi fabrikaya Kimi okula Kimi …… Bir işçi mahallesinde Eski bir sokakta İki duvar var Duvarda İki yürek İki yumruk İki söz Karşı karşıya durur. Yürür insanlar Kimi bakar sağa Kimi sola Kimi … Tarihin devrimci mirasıyla Bir Mayıs günü Ben de geçtim o sokaktan Ben de gördüm o duvarları Ben de okudum o yazıları Ben de Ben de haykırdım geleceğe “Katliamı unutma!” Unutmak yarısıdır Kanlı katliamların O eski sokakta O duvarda O yazıda Kan kızıl bir aynada Bizimkileri gördüm Hâlâ kanıyor yaraları Cesur duvar yazılarında
5 Mayıs 2007
...önceki
UİD-DER
UİD-DER
sonraki...
Fırtınadan Sonra
Fırtınadan Sonra
Son Eklenenler
- Son dönemde dünya genelinde internet ve sosyal medyada yoğun rağbet gören bir teori var, karınca teorisi. Bu teorinin ne kadar bilimsel olduğu tartışmalıdır ama anlatı siyasal ve toplumsal alanla kesiştiği için ilgi görmektedir. Anlatı şöyle: “Gidin...
- En yakın akrabalardan işyerlerimizdeki işçi arkadaşlarımıza dek çevremizdeki insanların sözlerine kulak verdiğimizde, deryada yaşayıp deryadan bihaber olduklarını anlarız. Sıcağı sıcağına canlarını yakan ekmek fiyatının iki katına çıkmasını bile...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, işverenden ücretlerinin iyileştirilmesini talep etmiş fakat işveren bu talebi geri çevirerek...
- İstanbul Tuzla’da faaliyet gösteren ETF Tekstil fabrikasının patronu fabrikayı kapatacağını duyurup ilk etapta 30 işçiyi işten atmış işçilere ihbar tazminatını ödemeyeceğini, kıdem tazminatının ise yüzde 70’ini ödeyeceğini duyurmuştu. İşçiler işten...
- Türkiye’de neredeyse yüzde 200’e varan enflasyon ücretleri her geçen gün eritirken işçilerin tepkisi de giderek artıyor. Her gün bir fabrikada, şantiyede, lojistik deposunda işçilerin mücadelesi başlıyor.
- Çalıştığım işyerinde arkadaşım Erman abi, televizyon kanallarının popüler yarışması MasterChef’de yapılan bir yemeği çok beğenmiş, çay molasında ballandıra ballandıra anlatıyordu. 350 gram dana bonfile, dana füme, 300 gram kestane mantarı, tereyağı...
- “Bir zaman makinesi olsa ve mesela üç yüz yıl öncesine gidebilsek bugünün dünyasından çok farklı bir dünya ile karşılaşırdık.” Böyle başlıyordu İşçi Dayanışması’nın bir önceki sayısında Emekçi Kadın köşemiz. Gelin geçmişe yolculuğumuzu sürdürelim....
- Eşe dosta selam. İnandığım doğruların adamı oldum, böyle yaşadım karınca kararınca. Bu doğruların savaşını daha çok sanatımda yapmaya çalıştım. Kursağıma hakkım olmayan bir tek kuruş dahi girmemiştir.” Böyle diyordu işçi sınıfının yazarlarından...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, ücretlerinin iyileştirilmesini talep ettiler. Ancak Standart Profil yönetimi işçilerin bu...
- 1980’lerde İngiltere’de kadın bir başbakan iktidardaydı, adı da Margaret Thatcher’dı. Bu kadın başbakan emekten, işçiden, toplumdan yana ne varsa ona düşmandı. İngiltere’deki işçiler ona “süt hırsızı” derlerdi. Çünkü daha henüz Eğitim ve Bilim...
- Bir yere baktığımızda gördüklerimize bir daha dönüp bakarsanız mutlaka dikkatinizi çeken bir şey vardır. Ben de bir yere baktım ve dikkatimi bir manzara çekti. Bu manzaranın iki ayrı hikâyesi var. Burası benim ikamet ettiğim mahalledir. Kocaman olan...
- İnsanlık tarihi yüz binlerce yıl öncesine uzanıyor. Bu tarih içinde kısacık bir zaman dilimine yayılan ve birkaç yüzyıllık ömrü olan kapitalist sömürü düzeni, insanlık tarihinin en kanlı dönemini temsil ediyor. Yaşanan iki dünya savaşı, bugün içinde...