İlk 1 Mayıs, İlk İstanbul, İlk Taksim!

İlk kez katılacağım 1 Mayıs kutlamaları için Cuma günü akşam iş çıkışı, derneğimizin önünden kalkan otobüsle çıktık yola. Hem heyecanlıydım hem de biraz tedirgin, günlerdir televizyonlarda Taksim’deki 1 Mayıs kutlamalarında çıkabilecek olaylar hakkında yorumlar dinliyordum çünkü. Biraz da buruktu içim, 7 yaşındaki oğlum biraz hastalanmıştı bir önceki gece, daha çok hastalanırsa yanında olamayacağım diye düşünüyordum. Ama bir yıldır beklemiştim 1 Mayıs’ı, gitmemek olmazdı, oğlan da zaten annesinin yanında, en güvenli yerdeydi. İstanbul’a kadar şarkılar türkülerle gittik. İstanbul’da dernekten arkadaşlar karşıladı bizi sıcacık çorba ve sıcacık gülümsemeleriyle. Koltuklarda uyuklayarak sabahı ederiz diye düşünmüştüm ama arkadaşların davranışları, herkesin yardımlaşarak yatak yapması, yemek yapması… Sıcacık bir uyku uyuduk dostların arasında olmanın verdiği huzurla.

Sabah alana ilk giden ekip bizdik, görevimiz pankartı kortejdeki yerine yerleştirmekti. Biz 25-30 kişiydik, düşündüm kendi kendime; 25-30 arkadaş daha gelir 60 kadar arkadaşla yürürüz herhalde, yanımdaki kortejlere bakınca biraz az oluruz, kayboluruz bu kalabalığın içinde diye de düşünmedim değil. Ama bir müddet sonra bir baktım geriye, arkayı görünce şaşırdım, yüzlerce kırmızı şapkalı vardı (Bizim fabrikada UİD-DER’lilere kırmızı şapkalılar diyor arkadaşlar). Çok büyük cesaret hissettim, çocukları, teyzeleri görünce daha çok cesaretlendim, boşa çalışmamışız diye düşündüm. Kadın erkek ayrımı yapmadan arkadaşların zincir yapıp bizi koruması çok güzeldi, çevredekiler hep gülümseyerek bakıyordu bizim korteje, çok disiplinliydik, zincirdeki arkadaşlar bizi koruyordu, biz de hep birbirimizi koruyup kollayarak gidiyorduk. Alandan ayrıldıktan sonra kortejimizin coşkusu daha bir artmıştı sanki. Alandan çıkınca herkesin yanına bir arkadaşını alıp sohbet ederek çıkacağını yani herkesin tek başına çıkacağını düşünmüştüm. Ama hep beraber sloganlarımızla caddeleri inleterek yürüdük. Otobüslere yaklaştığımızda biz Ankaralı UİD-DER’lileri alkışlarla uğurladı diğer arkadaşlarımız, çok hüzünlendim.

Biz işçiler haklarımızı almak için örgütlü olarak mücadele ettiğimizi göstermek için alandaydık. Biz mücadelemize olan inancımız ve örgütlü gücümüzle haklarımızı alacağız.

Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!

Yaşasın 1 Mayıs!