Köle İbrahim Ankara’daydı ve Yine Tuhaf Konuşuyordu

18 Aralık Pazar günü Ankara temsilciliğimizde müzik ve şiir dinletisi etkinliği ile birlikte arkadaşlarımızın hazırladığı bir tiyatro oyununu izledik. Etkinliğimiz müzik ve şiir gruplarımızın hazırladığı programla başladı. Ardından ise İstanbul’dan gelen arkadaşlarımızın oynadığı “Köle İbrahim Tuhaf Konuşuyor” adlı oyuna geldi sıra.

Oyunda Mısır’da piramitleri inşa eden köleler anlatılıyordu. Bir gün kölelerden birinin başına bir taş düşer, bu köle İbrahim’den başkası değildir. Köle İbrahim bir anda geleceğe gidip gelmiş gibi olur ve bir işçi olduğunun, sömürüldüğünün fakına varır, örgütlülükten, sendikadan, bilinçten bahsetmeye başlar. İlk başta arkadaşları söylediklerinden hiçbir şey anlamazlar. Ama köle İbrahim inatla anlatır. “Ücret alıyor musunuz, peki ya sendikanız var mı sendikanız” diye sorar, aslında bugünün dünyasında bizlerin ücretli kölelerden başka bir şey olmadığımızı vurgulamak istercesine. Diğer köleler de İbrahim’e hak verirler. Hatta Kölebaşı ile Bilge Köle de inanır İbrahim’e. Ancak bir taş düşmesiyle başlayan oyun yine köle İbrahim’in başına düşen bir taşla sil baştan olur ama artık diğer köleler de eskisi gibi değillerdir. Beyinlerinin genişlediğini fark etmişlerdir.

Bu bir işçi tiyatrosuydu. Yazarıyla, oyuncusuyla, seyredeniyle tam anlamıyla bir işçi tiyatrosuydu. Salonda oturanlar sahnedeki kölelerin anlattıklarında kendi hayatlarını gördüler. Kimi kendisini, kimi anne babasını gördü sahnede. Bu kadar bizdendi oyun.

Oyun belki yüzyıllar öncesinden bahsediyordu ama bugün baktığımızda hâlâ milyonlarca işçi, çoğu zaman karnını bile doyuramayacak ücretlere sabahtan akşama kadar patronlar için ter akıtıyor. O zaman piramit yapan köleler bugün patronlar sınıfı için modern gökdelenler inşa ediyor. Tek farkla; artık bizler ücretli köleleriz. Oyun, anlatılanların hâlâ yaşanıyor olması bakımından oldukça anlamlıydı. Etkinliğimize katılan dostlarımızla yaptığımız sohbetlerde, onların da etkinliğimizden ve oyundan ne kadar memnun kaldığını gördük. İstediğimizde biz işçilerin kendi kültürümüzü yaratmak konusunda ne kadar başarılı olduğumuzu konuştuk.

Bilinçlenip örgütlü mücadeleye katılmadığımız sürece başımıza daha çok taş düşecektir.