Derket Ji Bin Destîyê Ev Dest

    Min bipirse ji dirokê, guh bide denga 
    Da ku bi bêje ez kîme.
    Ezim kedkâr û xebatkâr
    Avâkir her tıştê kû tê dîtin.
    Ezim li hemberî zordarîyê û herdem serhilda. 
    Belê, carna serket carna binket
    Lê tûcar dest ne kişand û ne got êdî bese.
    
    Sor beni tarihe, kulak ver
    Desin kim olduğumu
    Benim emek veren ve çalışan
    Üreten görülen tüm zenginliği
    Benim zorbalığa karşı her daim başkaldıran
    Evet, bazen yendim bazen yenildim
    Fakat hiçbir zaman vazgeçmedim ve artık yeter demedim.
    
    Min avâkir delalî û kêfxweşi
    Lê paramin ket ne delali û xemgînî
    Mîn avâkir qesr
    Lê mixabin paramin kêt bêmalî
    Ev dest avakirin dewlemendî
    Pârkir xizanî û feqîrî lî şuna parvekirina maldarî
    Lê belê ne çar nînim
    Dema ev dest derket jî bindestîyê
    Wê gavê bilbil wê şa bibe bi gûle
    Bi dîle xwe wê bijî zarok, keç, xort, kal û pîr
    
    Yarattım güzelliği ve mutluluğu
    Fakat payıma düştü çirkinlik ve mutsuzluk
    Ben yarattım sarayları
    Fakat payıma düştü evsizlik
    Bu eller yarattı zenginliği
    Fakat bölüştürdü yoksulluğu, paylaştıramadı ürettiklerini
    Fakat çaresiz değilim
    Ne zaman ki şu eller itaat etmekten kurtulur
    O zaman bülbül gül ile şâd olur
    Gönlünce yaşayacak çocuğu, genci, yaşlısı
    
    Xweza dê bê ziman û bêje
    Gîdî gîdî 
    Ew çi roj bûn dî bin destîya destên weda ku mîn dît;
    Wêran bûn, şer, hêstirên dayîk û bavan. 
    Lê sed aferîn ji wera ku we erkâ xwe hanî cîh û hatim afirandin jî nûva
    Singê xwe vekir ji bo hemû xebatkarâ    
    
    Doğa dile gelecek ve diyecek
    Hey gidi
    Ne günlerdi o gördüklerim ellerinizin tutsaklığında
    Viran olmak, savaş, anne ve babaların gözyaşları
    Fakat yüzlerce kez aferin görevinizi yerine getirdiğiniz için ve beni yeniden yarattığınız için
    Açtım göğsümü tüm üretenlere