UİD-DER’le 1 Mayıs’a Katılmak Beni Mutlu Ediyor

Üç yıldır UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılıyorum. Her defasında aynı heyecanla katıldığım 1 Mayıs’a özellikle UİD-DER’le katıldığım için kendimi şanslı hissediyorum. Daha önce Tunceli’de 1 Mayıslara katılan bir arkadaşımı da bizim derneğimizle 1 Mayıs’a gelmesi için davet ettim. Bu arkadaşım uzun zamandır İstanbul dışında yaşıyordu. Birkaç haftadır İstanbul’a gelmişti. Bu yüzden derneğimizi tanımıyordu. Ben onu davet ettiğimde bizim bu kadar kalabalık olduğumuzu tahmin etmiyormuş. Sloganlarımız, türkülerimiz, disiplinimiz, otobüslerden itibaren örgütlü bir şekilde katılmamız, alandan çıkarken bir arada oluşumuz onun çok hoşuna gitmiş. İyi ki o arkadaşımı davet etmişim. En azından bir kişi daha örgütlü olmanın öneminin farkına vardı. Zaten UİD-DER’de benim gördüğüm en güzel şeylerden biri, her şeyin örgütlü yapılması. O gün 1 Mayıs alanında çok mutlu hissettim kendimi. Alanda o kadar çok insan vardı ki! UİD-DER’in bu kadar kitlesel olması, 1 Mayıs alanının bu kadar kalabalık olması insana umut veriyor. Şimdiden önümüzdeki 1 Mayıs’ı iple çekiyorum. Fabrikamdan çağırdığım arkadaşlarımdan görebildiklerime 1 Mayıs’ı bol bol anlattım. Neyi kaçırdıklarını bilsinler istiyorum. Belki korkuyorlar, belki ne olduğunu anlamıyorlar. 1 Mayıs’ın ne kadar önemli olduğunu anlamıyorlar ama ben alana bir kere adım atarlarsa çok değişeceklerine inanıyorum. Onları getirmeyi çok istedim ama belki de ben iyi anlatamamışımdır. Gerçekten oraya bir kez adım atarlarsa yalnız olmadıklarını anlayacaklar.

Ben şimdiye kadar büro işlerinde çalışıyordum. Hayatımda ilk defa fabrikada çalışmaya başladım. Fabrikada çalışmaya başlayınca işçilik haklarımla ilgili daha da bilinçli olmaya başladım. Patronların haklarımızı yemek için nasıl uğraştıklarını daha net görmeye başladım. Biz işçileri yok saydıklarını, adam yerine koymadıklarını gözlerimle gördüm. Onların gözünde hiçbir değerimiz yok. O kadar çok şey üretiyoruz, karşılığında aldığımız ise karnımızı bile doyurmayacak bir ücret! Bizim çalışıp ürettiğimiz her şey onların cebine giriyor, bize ise ürettiğimizden bir kırıntı veriyorlar. Ben bunları fabrikaya girmeden önce bu kadar net bir şekilde anlamıyordum. Bütün gün çalışıp eve yorgun geldikçe bu patronlara öyle çok öfkem artıyor ki! Bu böyle sürmemeli. O yüzden biz işçiler örgütlü olmalıyız. 1 Mayıs alanlarını doldurup gücümüzü göstermeliyiz.