Çukurova Değil İstanbul

Bir süredir işsiz bir işçiyim. Tam 1,5 aydır iş arıyorum ve birçok işyerinde form doldurdum. Ama hiçbir sonuç çıkmadı. Daha önce form doldurduğum bir fabrikadan yevmiyeli olarak işe çağırdıklarında iş bulduğuma çok sevinmiştim. İlk kez yevmiyeli olarak çalışacaktım. Yevmiyeli deyince benim aklıma Çukurova da pamuk toplayan işçiler gelirdi önceleri. Çoğunlukla tarım işçilerini yevmiyeli çalıştıklarını bilirdim, şaşırmayın pamuk toplamaya gitmiyordum. İstanbul’da bir fabrikadan bahsediyorum. Bir matbaa fabrikasından...

Günlüğü 20 YTL’den işe başladım. Karın tokluğuna derler ya ona bile yetmiyor. SSK, servis ve diğer sosyal haklar yok. Çalışacağım bölüme adım atar atmaz boya, tiner ve amonyak kokusu hoş geldin deyiverdi. Ama hiç hoş değildi. Gözlerim yanmaya ve hapşırmaya başladım. Belki hepsine katlanabilirdim, fakat çalıştığım bölüm o kadar soğuktu ki adeta Sibirya’da çalışıyoruz. Bir ben mi üşüyorum diye etrafıma baktım. Herkes çok kalın giyinmiş olmasına rağmen diğer işçi arkadaşlar da üşüyorlardı. Eski işçilere neden burası bu kadar soğuk diye sorduğumda makineler ve boyaların bozulmaması gerekiyor dediler. Tineri bolca makinelere sürüp temizlik yapıyoruz. Hem üşüyorum, hem de başım dönüyor! Şef bağırıp çağırıyor, makinelerin temizliğiyle ilgileniyor, oysa işçiler hiç umurunda olmuyor. Bir gün böyle geçti. Artık sarhoş olmuştum, başım dönüyor ve midem bulanıyordu. Ayran getirdiler içtim ama ne fayda! Pencere yok, havalandırma yok, bütün gün boyunca kokuya ve soğuğa mahkûmsun.

Daha çok kâr elde ettikleri için biz yevmiyecileri çalıştırıyorlar. Daha önce de çok işte çalıştım. Fakat böylesi berbat koşullarda ilk kez çalıştım. İşsizlik artıyor ve her tür pis koşulda çalışacak insan artıyor. Patronlar makinelerine, boyalarına hatta kâğıtlarına verdikleri değeri biz işçilere vermiyorlar. Ama kaçımız bu durumun farkında? Bence bir kişi dahi olsa, işçilere ne yapılması gerektiğini sabırla anlatmaya başladığında ve bu yönde mücadele vermeye başladığında yavaş yavaş uyanan işçi sayısı da artacak. Ama mücadele etmezsek daha da kötü olacak.