Şeytanla Dost Olunmaz!

Hikâye bu ya; zamanın birinde adamın biri varmış. Bu adam çevresindeki insanları hakir görür, küçümser, beğenmezmiş. Kendini hep onlardan farklı görür, güçlü olanlara hayranlık duyarmış.

Gel zaman git zaman bu adam bir gün şeytanla arkadaşlık kurmuş. Şeytan ona her istediğini yaptırırmış. O da arkadaşları arasına fitne fesat sokar, onları gammazlar ve şeytana rapor verirmiş. Tabi bu durum şeytanın çok hoşuna gidermiş. İnsanların birliğini bozmak, dost gibi görünüp insanları yolundan saptırmak için her fırsatı değerlendirirmiş. Bazen mağdura yatar, bazen çelme takar, bazen de yan gelir yatarmış.

Derken bir gün şeytan adamı yanına çağırmış ve “artık vaden doldu sıra sana geldi. Hazırlan yarın canını alacağım” demiş. Adam ise “Nasıl olur? Biz iyi dostuz bunu bana yapamazsın” demiş. Al takkeyi ver külahı derken ikisi de işin içinden çıkamamış ve uyumaya çekilmişler. Gece uyuyamayan adam kalkıp listenin başından ismini silerek en sona yazmış. Sabah uykudan kalkan şeytansa “Düşündüm taşındım ve gerekli yerlere de sordum. Seni bağışlıyorum, listenin en sonundan başlamaya karar verdim” demiş.

Kıssadan hisse, hayatımızda da defalarca deneyimleriz ki birincisi; şeytanla dost olunmaz, ikincisi ise uyanıklık da bir yere kadar… Dönem dönem yanılgılara düşen, patronların oyununa gelip onlarla dost olabileceğini sanan işçi kardeşlerimiz olmuştur. Fakat bireysel çıkarları için şeytanla işbirliği yapanlar er ya da geç kaybetmeye mahkûmdur. Biz sınıf kardeşlerimizle aramıza nifak tohumları ekenlere, bu mücadeleyi zayıflatmak isteyenlere karşı uyanık olmalı, birliğimizi güçlendirmeliyiz.

Bir de sayısı çok olmasa da makam mevki peşinde olup da patronla işbirliği yapan kişiler var. İşçi kardeşlerimiz yalnızca patronlar karşısında değil dost gibi görünen kişiler karşısında da uyanık olmalıdır. Bunun için de bilinçlenmek, birleşerek mücadele saflarında sıkı sıkıya kenetlenmek gerekir. Lafazanlıktan öteye geçmeyenler, işçiye dost görünüp sermayeyle iş tutanlar değil, çürümüş ve kokuşmuş sisteme karşı ilmek ilmek mücadeleyi örgütleyenler eninde sonunda kazanır.