Barış İçin Savaşmak

28 Haziran Cumartesi günü Gazi Temsilciliğinde UİD-DER çocuk tiyatrosunun hazırladığı “Barış İçin Savaş” oyununu izledik. Oyunu oynayan ilköğretim çağındaki 14 kardeşimiz büyüklerine büyük bir ders verdiler. Oyun bir çocuk oyunu değil, işçi tiyatrosunun güzel bir örneğiydi. Çocuklarımız da hepimiz için yakıcı olan bir sorunu tiyatroyla anlatmakta çok başarılıydılar. Savaş gerçeğini bizlere, yüreklerimizi titreterek anlattılar.

Oyun, savaşların patronların kâr hırsı nedeniyle çıktığını ve patronların arasındaki paylaşım kavgası olduğunu anlatıyordu. Patronlar elbette ki bu savaşı sanki bizim savaşımız gibi gösteriyorlar. Bizlere televizyon başında savaşı bir film gibi izletiyorlar. Sanki dünyada başka güzellikler yokmuş gibi çocuklarımızın tertemiz beyinleri savaş oyuncaklarıyla kirletiliyor. Patronların emekçileri nasıl düşünmeyen, sorgulamayan, savaşa bir oyun gibi bakan ve savaşlarda ölen insanlara sadece üzülüp gelecekte kimsenin savaşta ölmemesi için ne yapabilirim demeyen insanlar haline getirdiklerini bir tokat gibi yüzümüze vurdular çocuklar.

Onlar kendileri küçük, yürekleri ise kocaman çocuklar, onlar UİD-DER ailesinin çocukları ve patronların paylaşım savaşlarına karşı duyarsız değiller. Ve tüm işçileri de duyarlı olmaya, kendi geleceğimize sahip çıkmaya, işçi sınıfının birliğini sağlayıp tüm haksızlıklara dur demeye davet ettiler. Ben de çocuklarımıza katılıyorum ve diyorum ki: Patronların paylaşım savaşı için ne tek bir kuruş, ne tek bir kurşun, ne tek bir can verelim. Çünkü işçilerin haksız ve emperyalist savaşlardan hiçbir çıkarı yoktur! Çocuklarımızın dediği gibi: KARANLIK SON BULACAK, BARIŞ IŞIĞI ÇOĞALACAK, YETER Kİ SEN DE SAVAŞ, SAVAŞ DA BARIŞ İÇİN….

Emperyalist Savaşlara Hayır!