Baskılar Bizi Yıldıramaz!

Öncelikle merhabalar. Ben 5 yılı aşkın bir süredir Çelmer Çelik firmasında çalışmaktayım. Sizlere Çelmer işçisinin niye direnişe çıktığını ve mücadelenin nasıl sonuçlandığını kısaca anlatmak istiyorum.

Global ekonomik kriz patronların ekmeğine yağ sürdü ve işçinin emeğiyle işçiyi terbiye etmeye çalıştılar. Fakat Çelmer işçisi bunun böyle gitmeyeceğini anladı ve içten içe örgütlenmeye başladı. Tabii patron hâlâ işçiden daha neleri alırım hesabındaydı ve sigorta primlerini düşürerek haksız uygulamalarına yenisini ekledi. Fazla mesai ücretlerini vermez oldu. Bu arada Çelmer işçisi örgütlenmişti. Sırada sendikaya üye olmak kalmıştı. Çelmer işçisi emek sömürüsüne karşı yekvücut olup, anayasanın da kendilerine tanıdığı örgütlenme hakkını, DİSK’e bağlı Birleşik Metal-iş sendikasına üye olarak kullandı ve mücadeleye başladı. Fabrika sahibinin bir şekilde bu olaydan haberi oldu ve 12 arkadaşımızı işten çıkardı. Ardından direniş başladı. İçerde iş bırakma ve protesto eylemlerine başladık. Öğlen, yemek yemeden kortej halinde kapıdaki arkadaşlarımızın yanına sloganlar eşliğinde yürüdük. Patron fabrikada sorgu odaları kurup işçilerin sendikadan istifa etmesi için baskı uyguladı. Başka şehirlerden çalışacak işçiler getirmeye çalıştı, ama her defasında Çelmer’in onurlu işçilerini karşısında buldu ve sonuç olarak dışarıya attığı işçileri geri almak zorunda kaldı. Şimdi içerde çalışan işçilere psikolojik baskı uyguluyor. Ama ne yaparsa yapsın zafer direnen Çelmer işçisinin olacak. Şu an sendikanın yetki belgesini bekliyoruz.