Bel Karper Grevini Ziyaret Ettik

Uzun yıllardır Tekgıda-İş Sendikası öncülüğünde sendikal mücadelenin yürütüldüğü Tekirdağ Çorlu’da bulunan Bel Karper fabrikasında çoğunluk elde edilmesine rağmen patron sendikayla toplu iş sözleşmesi masasına oturmadı. Bununla da yetinmeyip 12 işçiyi ücretsiz izne çıkardı, baş temsilciyi de Kod 29 bildirimiyle işten attı. Fakat bu haksızlığa boyun eğmeyen işçilerin verdiği mücadele patrona geri adım attırdı. Patron baş temsilci hariç 12 işçiyi işe geri aldı. İşçilerse örnek bir tutum ortaya koyarak hem dışarıdaki temsilci arkadaşlarını yalnız bırakmamak hem de patronun sendika düşmanlığına dur demek için greve çıktılar. Geçtiğimiz günlerde UİD-DER olarak Bel Karper grevini ziyaret ettik. Ben çalışma hayatına atılmak üzere olan bir üniversite öğrencisiyim. Daha önce çok az grev ve direniş ziyaretine gittim. Benim için öğretici bir deneyim olan bu ziyaretimizi ve hislerimi sizlerle paylaşmak isterim.

Grev alanına vardığımızda işçiler bizi gördüklerine sevindiler ve ilk günden beri yanlarında olmamızdan dolayı teşekkür ettiler, sizlere selam yolladılar. Birbirlerine o kadar güzel bir şekilde bağlanmış, arkadaşlıklarını o kadar güzel ilerletmişler ki beni gerçekten çok etkilediler. Onları dinledik, sohbet ettik, mücadelelerine destek verdiğimizi vurguladık. 

belkarper_20210528_mg_0067.webp

Birkaç ay önce 13 işçi direnişteyken yaptığımız ziyarete de katılmıştım. O zaman vardiyadan çıkan işçiler iş elbiselerini çıkarıp direnişçi arkadaşlarının yanına gelmişlerdi, önlüklerini giyip onlara destek oluyorlardı. Bunu görünce duygulanmıştım ve işçi sınıfımızın böyle örnek bir dayanışma sergilemesinden dolayı da gururlanmıştım. O gün bir işçi abla dikkatimi çekmişti. Ablamız çıktı fabrika kapısından, doğruca direniş alanına geldi. O yorgunlukla önlüğünü giydi, sohbet etti arkadaşlarıyla… Sonra herkesi halay çekmeye kaldırdı. Basit gibi görünüyor belki ama o abla tüm yorgunluğuna rağmen arkadaşlarına moral olsun diye yapmıştı bunu. Herkese bir enerji gelmiş, hep beraber halaylar çekilmişti. İşçiler hakikaten moral bulmuşlardı. O abla şimdi üzerinde grev önlüğüyle sınıfımızın elleri öpülesi bir kadın işçisi. Son ziyaretimizde de bu abla ile sohbet ettik, şöyle dedi: “Benim emeklilik primimi doldurmama çok az var ama dayanamadım bu haksızlığa, çıktım greve!” Mücadeleyi kazanacaklarına o kadar emin ki “bakalım patronlar ne kadar dayanacaklar” diyor.

Oradaki işçiler 7/24 grev çadırındalar. Vardiyalı bir şekilde orada duruyorlar ve orada olduklarını patrona her an hissettiriyorlar. Çoban ateşini hiç söndürmüyorlar. Akşama kadar hep beraber oradalar, geceleri de grev nöbeti tutuyorlar. Hepsi de kendinden emin, başları dik. Oradaki çoğu işçi işyerinde vardiyalı çalıştığı için birbirlerini daha önce tanımadıklarını, grev çadırında tanıştıklarını, arkadaş olduklarını söylüyor. UİD-DER’deki mücadeleci işçi arkadaşlarımızdan patronların işçileri birbirinden uzaklaştırdığını, iyi ilişkiler kurmalarını engellediğini dinleriz hep. Orada duyduklarım bunun çok açık bir örneği oldu. İşçiler bir araya gelince, hele bir de grev gibi, direniş gibi bir mücadele okulundan geçince ne kadar anlamlı örnekler ortaya çıktığını da dinlerdim UİD-DER’deki arkadaşlarımdan. Bunu bu ziyaretimizle somut olarak görmüş oldum.

Diyarbakırlı bir abi vardı. O da yıllar önce kalkmış gelmiş oralara, girmiş bir fabrikaya çalışmış. 10 yıl çalıştıktan sonra da haksızlığa uğramış ve haklarını alamadan çıkmak zorunda kalmış işten. “Orada 10 yıllık hakkımı yediler ama burada yedirtmem” diyordu. Bu işçinin elinden hakkını alabilir mi şimdi bu patron? Örgütlülüğün tadına varmış, iliklerine kadar hissetmiş ve kendini yalnız hissetmeyen işçilerden patron ne kadar korksa azdır.

Farklı farklı hikâyelerin, yaşanmışlıkların ve deneyimlerin olduğu böyle güzel bir grev alanından kendime çokça dersler çıkardım ve heybem dolu ayrıldım oradan. UİD-DER saflarında mücadele etmek ve bu saflarda bu tür deneyimler edinmek biz gençler için çok kıymetli. Biz gençlerin yapması gereken de bu deneyimler ışığında sınıfımıza olan borcumuzu hakkıyla ödemek ve mücadele bayrağını yükseltmektir.