Bozuk Düzende Sağlam Kalabilmek

Bir insanın gözyaşını ve burnunu silip çöpe attığı peçetenin maddi bir değeri olması sizce mümkün mü? Hem de az buz değil tam tamına 1 milyon dolar! Evet, dünyaca ünlü kişilerin artıkları, kullanılmış eşyaları binlerce dolara satılıyor. Bir tutam saç, çekilen diş, ameliyatla alınan böbrek taşı, yarısı yenilmiş tost, pis bırakılmış tuvalet, kullanılmış iç çamaşırı, çiğnenmiş sakız, kan, kavanoz içinde nefes… Akıl alır gibi değil ama gerçek! Bu tuhaf listeye Lionel Messi’nin Barcelona’ya vedası sırasında gözyaşlarını sildiği peçete de eklendi. Bu peçete Arjantin’de bir internet sitesinde 1 milyon dolardan satışa çıkarıldı.

Bunların hepsi kapitalist sömürü düzeninin yarattığı çürüme ve yozlaşmanın bir ifadesidir aslında. Geçtiğimiz yıllarda Birleşmiş Milletler raporunda, yeryüzünde her 5 ilâ 10 saniyede bir, bir çocuğun açlıktan öldüğü belirtilmişti. Kolayca önlenebilecek zatürre, sıtma ve ishal gibi hastalıklardan her yıl milyonlarca çocuk ölüyor. Üç buçuk milyara yakın insanın suya ulaşamadığı, evinde lavabosu, çeşmesi olmadığı bir dünyada yaşıyoruz. Milyarlarca insan yiyecek ekmek bulamazken, birileri bir peçete parçasına ya da ünlü birine ait yemek artığına binlerce dolar verebiliyor. Her yıl yeni dolar milyarderleri türerken, diğer taraftan dünyanın dört bir yanında işçiler açlık, hastalık ve sefalet içerisinde yaşamaya, yani ölüme mahkûm ediliyor!

Bugün bizi yönetenlere bakalım; saraylarda, konaklarda görgüsüzce yaşıyorlar. Altın musluklu mutfaklardan yemek tarifleri veriyorlar. Hem bizi açlık sınırı altında çalışmaya mahkûm ediyorlar, hem de nasıl tasarruf yapmamız gerektiğiyle ilgili tavsiyede bulunuyorlar. Her biri üçer beşer yerden maaş alıyor ve gözümüzün içine baka baka aklımızla dalga geçiyorlar. Neresinden bakarsak bakalım, yaşadığımız düzenin ne kadar insanlık dışı olduğu ortada.

İşçi Dayanışması gazetemizin 158. sayısında yayımlanan “Zenginin Cenneti Yoksulun Cehenneminden Doğar” yazısı aslında her şeyi özetliyor. Evet, onlar yeryüzünde cenneti yaşarken, bizim dünyamızı cehenneme çeviriyorlar. Bugün görüyoruz ki yolsuzluk, rüşvet, uyuşturucu ticareti, her türlü ahlâksızlık diz boyu. Bizlere bir takım kutsal değerlerden bahsedenler, boğazlarına kadar pisliğin içine batmış durumdalar. Bizler onlar gibi olamayız, çünkü bizler emeğiyle, alın teriyle çalışan işçileriz! Emekçilerin mücadelesi sadece ekonomik haklar için olamaz. İnsani değerler, toplumsal değerler için, ahlâk ve vicdanlarımızı kaybetmeden yaşamak için de mücadele ederiz. Ama var olan sistem ve yönetenler buna izin vermiyor. O yüzden bu çürümüş, kokuşmuş düzen değişmeli. Bu düzen yıkılmadıkça, işçi sınıfına huzur yok. Farklı kültürler, mezhepler, inanç biçimleri veya yaşam tarzlarına sahip olabiliriz. Ancak bu, bir arada mücadele etmemize engel değil.