Korkuya boğdular zamanı demişti şair Ve eklemişti yine tohumdayız, yine sevinçteyiz işte Şimdi de korkuya boğmaya çalışıyorlar zamanı Uyuyan devin homurdanmasından ölesiye korkuyorlar! Karanlıktan korkanların ıslık çaldığı gibi Kulaklarımıza korkuyu üflüyorlar. Ama nafile çabaları Durduramayacaklar eli nasırlıların yürüyüşünü Uyuyan dev uykusunun son deminde Kartal gözlü, demir bilekli dev uyanmak üzere Aydınlık her zamankinden daha yakın Gecenin karanlığında yürüyoruz korkusuzca Şilili emekçilerin “el pueblo unido” dizeleri dilimizde Sudanlı kadınların haykırışları geliyor kulağımıza Her dilde marşlar türküler birbirine karışıyor Ve hep bir ağızdan söylüyoruz işçi sınıfının kurtuluş marşını Enternasyonal okunuyor tüm meydanlarda Kızıla bürünmüş meydanlar, gök mavisi bir günde…
