Güneydoğu Türkiye’nin Çin’i Oluyor!

Merhaba işçi ve emekçi arkadaşlarım. Geçenlerde UİD-DER’in İşçi Dayanışması bültenini okumuştum, bültende şöyle bir yazı dikkatimi çekti. Açıklanan yeni teşvik paketi Türkiye’yi 6 bölgeye ayırıyor. Bu paket kapsamında patronlara vergi, sigorta primi indirimi ve düşük faizli kredi getiriliyor. Maliye bakanı Mehmet Şimşek, patronlara şu şekilde müjde veriyor; “vergileri neredeyse sıfırladık, 6. bölgede tamamen kaldırdık. Gelir vergisi, sosyal güvenlik primi yok, kurumlar vergisi bile %90 indirimli, Türkiye’nin doğusu, güneydoğusu Türkiye’nin Çin’i oluyor”. Başbakan Erdoğan ise, “6. bölgede yatırım yapan SSK işveren payından kurtuluyor. Her şeyi burada artıları, devlet üstlenmiş oluyor net olarak” diyor. Önce Çin’in ne olduğuna bir bakalım; işçi ücretlerinin son derece düşük olduğu, işçilerin uzun saatler boyunca ağır koşullarda çalıştırıldığı, grev yasaklarının sürdüğü, gerekli iş güvenliği önlemleri alınmadığı için iş kazalarının dur durak bilmediği bir ülke. Çin iş kazalarında ve işçi ölümlerinde dünya birincisi! Peki, ya Türkiye? İş kazalarında ve işçi ölümlerinde dünya üçüncüsü. Demek ki patronlar ve AKP hükümeti, üçüncülükten birinciliğe yükselmek istiyor. Yeter ki sermaye büyüsün, işçiler ölmüş veya sakat kalmış ne gam!

Bu yazıyı okuduğumda İstanbul’da çalışıyordum, şu an memleketteyim Mardin’de, yani yazıda bahsedilen Türkiye’nin Çin’inde! 3 sene sonra buralara ilk geldiğimde hemen dikkatimi tekstil atölyeleri ya da büyük tekstil fabrikaları çekti, çünkü yaklaşık 20 yıl kaldığım bu bölgede ilk defa fabrika ve iş olanağı görüyordum. Çoğu komşum ve arkadaşım bu fabrikalarda çalışıyor. Onlarla iş konusunda sohbet ettiğimde beynimden vurulmuşa döndüm ve içimden “demek ki gerçekten burası Türkiye’nin Çin’i olmaya başlıyor” dedim.

Çoğu işçiyle oturup sohbet etme imkânım oldu; işçi sorunları, işçi sıkıntıları hep aynı. İş güvenliği önlemlerinin alınmaması, asgari ücretin altındaki maaşlar, sigortasız çalıştırma, çalışma saatlerinin uzunluğu… Kıdem tazminatının verilmemesinden söz etmiyorum bile, çünkü çoğu işçi daha kıdem tazminatının ne olduğunu bilmiyor. Konuştuğum bir işçi arkadaşa merhaba deyip şu soruyu sordum: “Sen de bu yeni açılan tekstil fabrikalarının birinde çalışıyorsun, yaptığın işten bahseder misin?”

İşçi: Ben 16 yaşındayım. 4 aydır Dicle Tekstilde makinede çalışıyorum, 300 TL maaş alıyorum, sabah yediden akşam yediye kadar 12 saat çalışıyorum. Sigortam hiç yatırılmamış ve bu 4 ay içinde hep giriş çıkış yapılmış. Çalışırken bize nefes bile almak yasaktı, tuvaletler bile kilitli. Tuvalete gitmek için patrondan ya da ustabaşından izin istemek lazım, anahtarı verdikten sonra ancak gidebiliyoruz. Tuvalete gitmek istediğimizde bile bazen “hayır 1 saat önce gitmiştin” gibi söylemlerle karşılaşabiliyoruz. Çoğu kez fazla mesailere bırakılıyorduk,1 saatlik mesainin ücreti sadece 1 TL, neredeyse her gün mesaiye bırakıp 2 saat fazla mesaiye 2 lira veriyorlardı. Buna rağmen maaşlarımızı vaktinde alamıyorduk, çoğu zaman gecikmeli alıyorduk. 4 ay çalıştıktan sonra bu işin öyle gitmeyeceğini anladım ve çıkış yaptım, hiçbir mazeret göstermeden 150 liramı kestiler, diğer çıkan arkadaşlarımın da aynı şekilde parası kesildi.

Sanırım fazla söze gerek yok. Patronlar ve AKP hükümetinin amacının ne olduğu gayet açık değil mi?