İlk 1 Mayısım

Merhaba Dostlar,

Ben 1 Mayıs’a ilk kez katılan bir işçiyim. Yine de ilk kez katılan başka insanlara göre bir farkım vardı. O da bir işçi derneğinin içinde bulunmamdı. Bu nedenle 1 Mayıs heyecanı beni haftalar öncesinden sardı. Çünkü UİD-DER’li işçiler olarak haftalar öncesinden başladık 1 Mayıs hazırlıklarına. Fabrika önlerine gidip bildiri, bülten dağıtımları yaptık. 1 Mayıs’ın tarihçesi, nasıl kazanıldığı ile ilgili sinevizyon gösterimleri düzenledik. 1 Mayıs etkinliği için davetiye dağıtımları yaptık. 1 Mayıs afişlerimizi hep beraber yapıştırdık. Ve o gün geldiğinde meydanda gördüğümüz kalabalık bu çabalarımıza değdiğini göstermiş oldu.

Ne zaman ki işçiler örgütlü olarak bir araya gelirse haklar o zaman alınır. 1 Mayıs alanında ne kadar kalabalık ve örgütlü olursak, kan emici patronlara o kadar net bir cevap vermiş oluruz. Bugün dünyanın pek çok yerinde kapitalistler kârlarına kâr katmak için acımasızca binlerce, on binlerce insanın katledilmesine sebep olabiliyorlar. Bugün pek çoğumuz asgari ücret karşılığında 10-12 saat fabrikalarda çalışıyoruz. Eşimizle, çocuğumuzla vakit geçiremiyoruz. Yeterince dinlenemiyoruz. Ama böylesi bir yaşam, böylesi bir dünya kader değil. Peki, ne yapmalı? UİD-DER bu soruyu soranlara adres olacaktır. Çocuklarımıza katliamlarla, sömürüyle dolu acımasız bir dünya miras bırakmak istemiyorsak mücadele etmek zorundayız.

Ama evde oturarak mücadele edilmez. Silkinip ayağa kalkmalı, tek başımıza değil, diğer işçi kardeşlerimizle beraber mücadele etmeliyiz. UİD-DER gibi derneklerden yardım almalıyız. Nasıl mücadele etmem gerektiği konusunda UİD-DER’in bana çok faydası oldu. Bu düzenin kan emicilerinin bizi sömürmesine izin vermeyelim. Gelin hep beraber bu gidişata dur diyelim. Vakti geldi de geçiyor. 1 Mayıs kolay kazanılmadı. Bu güne, işçi sınıfının mücadelesine sahip çıkalım.

Kurtuluş Yok Tek başına, Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz!