Buradasınız
İşçi Sınıfı Örgütlü Olursa İş Cinayetleri Son Bulur…
İzmir’den emekli bir işçi

Sevgili işçi kardeşlerim, işçi sınıfının önderleri, sanatçıları en karanlık günlerde bile bizi umutlu olmaya, umutlu kalmaya teşvik ederler. Tıpkı işçi sınıfının ozanlarından biri olan Nâzım Hikmet gibi. Nazım Usta “Umut” isimli şiirinin son kıtasında “umut insanda” diye haykırır. Nâzım Ustanın bahsettiği insan büyük insanlıktır. Yani üreten işçi sınıfıdır. Umut her daim bu büyük insanlığın örgütlü mücadelesindedir.
Evet, sevgili işçi kardeşlerim, ben de ustalarımızın söylediklerini yani umutlu olmak ve umut tohumları ekmek gerektiğini her daim aklımda tutarım. Bu mektupta sizlerle paylaşacağım hikâye şimdi 23 yaşında olan 2 çocuk annesi genç bir kadının hikâyesi. Bu genç kadının eşi, 2022 yılında 30 Aralık günü İzmir Bornova’daki bir gökdelen inşaatında, kaldıkları konteynerin üzerine vinç düşmesi nedeniyle hayatını kaybeden yani iş cinayetine kurban giden altı işçiden biridir. Bu genç annemizin adı bende kalsın. Sizlere nasıl karşılaştığımızı, nasıl tanıştığımızı, bana neler anlattığını ve benim kendisine neler söylediğimi anlatacağım.
İzmir Bayraklı’da bulunan adliyenin koridorlarında, adli yardım bürosunun önündeki banklarda sıra beklerken az ötemde oturuyordu bu genç kadın. Önce elinde tuttuğu kâğıdı farkında olmadan sıkıp topak haline getirdiği, farkına vardığında da kâğıdı dizinin üstünde düzelttiği dikkatimi çekmişti. 16 yaşında çocuksu bir görünümü vardı yüzünün. Gözleri ise çok derin bir acı ve ıstırap çekmekte olan, çok yaşlı bir kadının gözleri gibiydi. Yanında oturanın babası olduğunu sohbet etmeye başladığımızda öğrenmiştim. Babasıyla işaret diliyle konuşuyorlardı. Babasından izin aldıktan sonra “abi bana avukat verirler mi? Biri 1, diğeri 2 yaşında olan çocuklarımı eşimin babası kaçırdı. Yerleri belli değil. Kayınbabam kafasından hastadır” diye başlamıştı konuşmaya. Sonra “Bornova’da otel inşaatında vinç devrilmişti ya,” diye devam etmişti, ben de “evet, biliyorum. Bu gazetemizde ve web sitesinde de yazılmıştı” diyerek İşçi Dayanışması gazetemizi çantamdan çıkartarak göstermiştim. “Eşim de o konteynerlerde ölen işçilerden biridir. Biz Buca’da oturuyoruz. Buca’dan Bornova’ya bir otobüsle gidiliyor. Ama eşim ve diğer işçiler akşam geç saatlere kadar çalışıyorlarmış. Sabah da çok erken işbaşı yaptıkları için haftada bir gün eve gelirdi. Eve geldiğinde hep uyumak istiyordu. Ama çalışmaya mecburdu. Evimiz kiradır. İlk çocuğumuz o zaman 1 yaşındaydı. İkinci çocuğumuza hamileydim eşim öldüğünde. Konuşurken gözleri yaşarıyordu. Eşini kaybetmenin acısını yüreğinin derinlerine gömmüş görünüyordu. İki minik yavrusu da elinden alınmış olduğu içindi sanki gözyaşları. Eşini iş cinayetinde kaybetmesini, sonrasında neler yaşadığını, açılan davaların sonucunu ve elinden alınan iki minicik ana kuzusunu, yavrusunu anlatması için sessizce gözlerine baktım. “Güçlü ve umutlu olman gerekiyor. Eşinin katillerine ve çocuklarını senden koparmaya çalışan kayınbabana karşı mücadele etmek zorundasın. Bu nedenle güçlü ve umutlu olman lazım” dedim. Babasıyla işaret diliyle “anlatayım mı?” diye sordu. Babası “evet,” manasında başını sallamıştı.
“Abi çocuklarımı kayınbabam kaçırdı. Bana ‘öbür oğlumla evlenmezsen çocukları göremezsin’ dedi, çok zorladı. Kabul etmedim. Çocuklarımı bunun için kaçırdı. Aylardır çocuklarımın nerede olduğunu bilmiyorum. Karakol evini aradı. Bulamadıkları için mahkemeye vermemi söylediler. Mahkeme açacak, avukat tutacak param olmadığı için buraya avukat verilmesi için geldik babamla. Babam konuşamıyor, duyamıyor. Ama hep yanımda oldu. Babam ve annemin yanında kalıyorum. O konteyner, inşaatın uzağında olsaydı eşim ve diğer işçiler ölmezdi, değil mi? Herkes aynı şeyi söyledi. Ama inşaatın sahibinin avukatları, vali ve devlet büyükleri ‘ölenlerin kaderi böyleymiş’ dediler. Mahkemede eşimin ve işçilerin çoğunun sigortasının yapılmadığı belli olmuştu. Otel inşaatının sahibinin avukatları ölen işçilerin ailelerine ‘kader, mukadderat’ deyip durdular. Ama eşim ve diğer ölen işçilerin ailelerine kan parası vermişler. Eşimin kan parasını kayınbabam almış. Ne kadar para aldığını bilmiyorum. O oteli bana verseler bile istemem. Benim eşimi geri getirecek mi o otel benim olsa? İnşaat sahibinin avukatları ne yaptılar, nasıl yaptılar bilmiyorum. Ama 30 yaşında ölen eşim için bana emekli aylığı bağlandı. Eşim öldükten sonra evimize iki kadın gelip gitmişlerdi kaç kere. ‘Biz tarafsızız. Uzlaştırma avukatlarıyız. Sizinle inşaat şirketini uzlaştırmak için uğraşıyoruz’ dediler. Kayınbabamın zorlamasıyla önüme koydukları kâğıtları imzalamıştım. O emekli aylığı eşim iş kazasında öldürüldüğü için bağlandı. Ben bunu biliyorum. O parayı her harcadığımda eşimin kanlar içinde ezilmiş hali gitmiyor gözümün önünden. Babalarının parasını çocuklarım için bir şeyler alıp yediremediğim için lokmalarım boğazımda düğümleniyor. Beni dinleyecek birini bulduğumda anlatıyorum. Benimle ağladıkları için biraz ferahlıyorum. Abi sen bana acıyıp ağlamamı arttırmadın. Güçlü, kuvvetli, umutlu olmam ve mücadele etmem gerektiğini anlattın. Hiç senin gibi umutlu ve güçlü olmam gerektiğini söyleyen olmadı. Allah razı olsun senden abi” demişti. Gazeteyi göstererek “beni umutlu, güçlü, mücadeleci kılan ve işçileri iş cinayetlerinde katleden patronlar sınıfına karşı kinimi korumamı sağlayan bu gazetemizdir. İstersen alıp evde okursun” demiştim. Babasına bakmıştı. Babası “al” dercesine başını salladığı için İşçi Dayanışması gazetemizi alıp çantasına koymuştu.
Evet, sevgili işçi kardeşlerim 6 sınıf kardeşimizin iş cinayetinde katledildiği İzmir Bornova’daki 30 katlı gökdelen uzaktan da görülen ihtişamlı, lüks bir otel. Bir düşünün, 30 katlı ve her katında onca oda olmasına rağmen patron ve adamları işçilere o odaların en alt katındaki tek bir odayı bile layık görmemişlerdi. İşçilerin kaldıkları konteynerleri inşaatın dibine koydurmuşlardı. Muhtemel ki işçilerin uyumak için girdikleri konteynerler inşaata ne kadar yakın olursa, işçilerin o kadar çabuk işbaşı yapacaklarını hesaplamışlardı. İşçilerin canının hiçbir patronun umurunda olmadığı açık değil mi? Devletin resmi kayıtlarına göre bile, her gün en az 5-10 işçi iş cinayetlerinde katlediliyor. Kayıt dışı olan ve örtbas edilenler de eklendiğinde, işçi sınıfı ile patronlar arasında süregiden bu sessiz savaşta işçiler katledilmeye devam ediliyor.
İşte böyle sevgili işçi kardeşlerim. Örgütlü olmak gerçek manada insanlaşmak için de bir mücadeledir. İnsan olmak, iş cinayetinde katledilen bir sınıf kardeşimizin acısını kendi yüreğinde duyabilmektir. Acı içinde kıvranan ve psikolojisi altüst olmuş bir kadına güçlü ve umutlu olması için cesaret verebilmek, mücadele etmesi için ona yol göstermek, destek olmaktır. Asıl olan kalıcı bağlar kurmak, birbirimizle dayanışmak, omuz omuza verip birlikte örgütlenmektir. Bazı durumlarda ise tohum ekmeye çalışırız. Günü geldiğinde o tohumlar filiz verir mutlaka. İşte ben de şimdilik tohum ekmeye çalışıyorum şu İzmir çukurunda... Nâzım Ustamızın ifadesiyle “umut, umut, umut, umut insanda”. Yani umut bizim kendi sınıfımızın insanlarında…
- Soma’yı Hatırlamak
- Soma'yı Unutma, Örgütlen, Hesap Sor
- Nurtani İçin Adalet, Adalet İçin Mücadele Gerek
- İş Cinayetinde Ölen İşçiler Kusurlu Sayıldı
- Oba Makarna, ZSR, Amasra, Kartalkaya… İş Cinayetleri, Denetimsizlik, Teşvikler
- “Emekliler Yılında” 512 Emekli İş Cinayetlerinde Katledildi
- İşçilerin Canının Hiçe Sayılmasına Birlikte Karşı Duralım!
- Amasra Katliamının 10. Duruşması Görüldü
- İş Cinayetleri Artıyor, Hayatımız İçin Mücadele Etmeliyiz
- İran’da Maden Faciası: Kapitalizm Can Almaya Devam Ediyor
- Kocaeli’de Oba Makarna’daki İş Cinayeti Eylemle Protesto Edildi
- Oba Makarna’da İş Cinayeti
- Soma Katliamı Davası: “Parasına Göre mi İşliyor Bu Adalet?”
- Torunlar Center Katliamının 10. Yılında Kâr Hırsı Can Almaya Devam Ediyor
- İşçi Sınıfı Örgütlü Olursa İş Cinayetleri Son Bulur…
- Desan Tersanesinde İş Cinayeti Protesto Edildi
- İş Cinayetinde Ölen Zafer Açıkgözoğlu Anıldı
- Örgütlenmeye İhtiyacımız Var
- Hendek Katliamının Dördüncü Yılında Ailelerin Adalet Arayışı da Yası da Sürüyor!
- Güney Kore’de Fabrika Yangını: Kâr Hırsı Öldürüyor
Son Eklenenler
- Geçtiğimiz hafta sonu, 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinin 55, UİD-DER’in kuruluşunun 19. yılı vesilesiyle Uğur Mumcu Kültür Merkezi’nde yüzlerce işçi arkadaşımızla yan yanaydık. Grevleri devam eden Petrol-İş üyesi DYO işçileri, DİSK’in kurucusu...
- Sivas katliamının 32. yılında Türkiye’nin birçok kentinde anma etkinlikleri ve eylemler düzenlendi. Katledilen 33 aydın ve sanatçı anıldı, katliam bir kez daha lanetlendi. Sivas katliamının unutulmadığının, tüm katliamların er ya da geç hesabının...
- Bak, ufukta görünen/ Özgürlüğün bayrağını sallayanlar/ Başı dik/ Gözleri umut umut bakanlar/
- Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlü kamu işçileri, 2025-2026 yılı toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde siyasi iktidarın sefalet zammı dayatmasına karşı eylemlerine devam ediyor. 1 Temmuzda Türkiye genelinde kent meydanlarında kitlesel basın...
- İzmir Buca Belediyesi işçileri, birikmiş maaş ve alacakları ödenmediği için 18 Haziran’dan bu yana iş durdurmuş durumda. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 34. maddesi gereği yasal haklarını kullanan işçiler, belediye binası önünde maaş, gıda kartı ve diğer...
- Merhaba dostlarım. Bu yıl da Haziran ayını hem UİD-DER’in kuruluş yıl dönümünü hem de sınıfımızın tarihine damgasını vurmuş 15-16 Haziran günlerini anarak ve anlamlandırarak geçirdik. UİD-DER’imizin internet sitesinde, sosyal medyasında ve İşçi...
- UİD-DER’in 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinin 55. yıldönümünde gerçekleştirdiği “15-16 Haziran: Gelenekten Geleceğe: Umut Örgütlü Mücadelede!” etkinliğine farklı sektörlerden yüzlerce işçi katıldı. Etkinliğe katılan konuklar arasında; unutulmaz...
- Özel Sektör Öğretmenleri Sendikasının 25 Haziranda başlattığı Büyük Öğretmen Yürüyüşünü gerçekleştiren ve bugün Ankara’ya ulaşan öğretmenlerin önü Ziya Gökalp Caddesi üzerinde polis barikatıyla kesildi. Talepleri için yürüyüşlerini Milli Eğitim...
- 31 Mart 2024’te yapılan yerel seçimlerin ardından İzmir Çiğli Belediyesinde çalışan 147 işçi tasarruf bahanesiyle işten atılmış, yürütülen mücadele sonucu işçilerin bir kısmının işe iadesi yapılmıştı. Verilen tüm sözlere rağmen işe iadesi yapılmayan...
- Bu yıl 1 milyondan fazla öğrenci LGS sınavına, 2,5 milyon öğrenci YKS sınavına girmek için başvuru yaptı. Her yıl milyonlarca çocuk ve genç, aileleriyle birlikte sınav stresiyle baş etmeye çalışıyor. Çocuklarının geleceğine yönelik kaygı duyan...
- Artan fiyatlar karşısında alım gücümüz düşmeye devam ediyor. Enflasyonun artış hızının azaldığı söyleniyor ama bu, fiyatların düşmesi anlamına gelmiyor. Yaz meyveleri tezgâhlara çıktı ama kilosu 150-200 liraya varan fiyatlar yüzünden alamıyoruz....
- 15-16 Haziran 1970 Büyük İşçi Direnişi, cesaretini, onurunu ve örgütlü gücünü kuşanmış Türkiye işçi sınıfının tarihe kazıdığı iki büyük gün… İşçi sınıfının tarihsel mücadele mirasını yaşatmak ve bu mirastan güç alarak işçilerin birliğini büyütmek...
- Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, geçtiğimiz günlerde en kötüsünü geride bıraktığımızı söyledi ve “2026 yılı, refahın daha çok hissedildiği, fırsatların genişlediği ve ekonomik güvenin pekiştiği bir yıl olacak” dedi. Yıllardır iktidar sözcülerinden...