Buradasınız
İşçi Sınıfı Örgütlü Olursa İş Cinayetleri Son Bulur…
İzmir’den emekli bir işçi

Sevgili işçi kardeşlerim, işçi sınıfının önderleri, sanatçıları en karanlık günlerde bile bizi umutlu olmaya, umutlu kalmaya teşvik ederler. Tıpkı işçi sınıfının ozanlarından biri olan Nâzım Hikmet gibi. Nazım Usta “Umut” isimli şiirinin son kıtasında “umut insanda” diye haykırır. Nâzım Ustanın bahsettiği insan büyük insanlıktır. Yani üreten işçi sınıfıdır. Umut her daim bu büyük insanlığın örgütlü mücadelesindedir.
Evet, sevgili işçi kardeşlerim, ben de ustalarımızın söylediklerini yani umutlu olmak ve umut tohumları ekmek gerektiğini her daim aklımda tutarım. Bu mektupta sizlerle paylaşacağım hikâye şimdi 23 yaşında olan 2 çocuk annesi genç bir kadının hikâyesi. Bu genç kadının eşi, 2022 yılında 30 Aralık günü İzmir Bornova’daki bir gökdelen inşaatında, kaldıkları konteynerin üzerine vinç düşmesi nedeniyle hayatını kaybeden yani iş cinayetine kurban giden altı işçiden biridir. Bu genç annemizin adı bende kalsın. Sizlere nasıl karşılaştığımızı, nasıl tanıştığımızı, bana neler anlattığını ve benim kendisine neler söylediğimi anlatacağım.
İzmir Bayraklı’da bulunan adliyenin koridorlarında, adli yardım bürosunun önündeki banklarda sıra beklerken az ötemde oturuyordu bu genç kadın. Önce elinde tuttuğu kâğıdı farkında olmadan sıkıp topak haline getirdiği, farkına vardığında da kâğıdı dizinin üstünde düzelttiği dikkatimi çekmişti. 16 yaşında çocuksu bir görünümü vardı yüzünün. Gözleri ise çok derin bir acı ve ıstırap çekmekte olan, çok yaşlı bir kadının gözleri gibiydi. Yanında oturanın babası olduğunu sohbet etmeye başladığımızda öğrenmiştim. Babasıyla işaret diliyle konuşuyorlardı. Babasından izin aldıktan sonra “abi bana avukat verirler mi? Biri 1, diğeri 2 yaşında olan çocuklarımı eşimin babası kaçırdı. Yerleri belli değil. Kayınbabam kafasından hastadır” diye başlamıştı konuşmaya. Sonra “Bornova’da otel inşaatında vinç devrilmişti ya,” diye devam etmişti, ben de “evet, biliyorum. Bu gazetemizde ve web sitesinde de yazılmıştı” diyerek İşçi Dayanışması gazetemizi çantamdan çıkartarak göstermiştim. “Eşim de o konteynerlerde ölen işçilerden biridir. Biz Buca’da oturuyoruz. Buca’dan Bornova’ya bir otobüsle gidiliyor. Ama eşim ve diğer işçiler akşam geç saatlere kadar çalışıyorlarmış. Sabah da çok erken işbaşı yaptıkları için haftada bir gün eve gelirdi. Eve geldiğinde hep uyumak istiyordu. Ama çalışmaya mecburdu. Evimiz kiradır. İlk çocuğumuz o zaman 1 yaşındaydı. İkinci çocuğumuza hamileydim eşim öldüğünde. Konuşurken gözleri yaşarıyordu. Eşini kaybetmenin acısını yüreğinin derinlerine gömmüş görünüyordu. İki minik yavrusu da elinden alınmış olduğu içindi sanki gözyaşları. Eşini iş cinayetinde kaybetmesini, sonrasında neler yaşadığını, açılan davaların sonucunu ve elinden alınan iki minicik ana kuzusunu, yavrusunu anlatması için sessizce gözlerine baktım. “Güçlü ve umutlu olman gerekiyor. Eşinin katillerine ve çocuklarını senden koparmaya çalışan kayınbabana karşı mücadele etmek zorundasın. Bu nedenle güçlü ve umutlu olman lazım” dedim. Babasıyla işaret diliyle “anlatayım mı?” diye sordu. Babası “evet,” manasında başını sallamıştı.
“Abi çocuklarımı kayınbabam kaçırdı. Bana ‘öbür oğlumla evlenmezsen çocukları göremezsin’ dedi, çok zorladı. Kabul etmedim. Çocuklarımı bunun için kaçırdı. Aylardır çocuklarımın nerede olduğunu bilmiyorum. Karakol evini aradı. Bulamadıkları için mahkemeye vermemi söylediler. Mahkeme açacak, avukat tutacak param olmadığı için buraya avukat verilmesi için geldik babamla. Babam konuşamıyor, duyamıyor. Ama hep yanımda oldu. Babam ve annemin yanında kalıyorum. O konteyner, inşaatın uzağında olsaydı eşim ve diğer işçiler ölmezdi, değil mi? Herkes aynı şeyi söyledi. Ama inşaatın sahibinin avukatları, vali ve devlet büyükleri ‘ölenlerin kaderi böyleymiş’ dediler. Mahkemede eşimin ve işçilerin çoğunun sigortasının yapılmadığı belli olmuştu. Otel inşaatının sahibinin avukatları ölen işçilerin ailelerine ‘kader, mukadderat’ deyip durdular. Ama eşim ve diğer ölen işçilerin ailelerine kan parası vermişler. Eşimin kan parasını kayınbabam almış. Ne kadar para aldığını bilmiyorum. O oteli bana verseler bile istemem. Benim eşimi geri getirecek mi o otel benim olsa? İnşaat sahibinin avukatları ne yaptılar, nasıl yaptılar bilmiyorum. Ama 30 yaşında ölen eşim için bana emekli aylığı bağlandı. Eşim öldükten sonra evimize iki kadın gelip gitmişlerdi kaç kere. ‘Biz tarafsızız. Uzlaştırma avukatlarıyız. Sizinle inşaat şirketini uzlaştırmak için uğraşıyoruz’ dediler. Kayınbabamın zorlamasıyla önüme koydukları kâğıtları imzalamıştım. O emekli aylığı eşim iş kazasında öldürüldüğü için bağlandı. Ben bunu biliyorum. O parayı her harcadığımda eşimin kanlar içinde ezilmiş hali gitmiyor gözümün önünden. Babalarının parasını çocuklarım için bir şeyler alıp yediremediğim için lokmalarım boğazımda düğümleniyor. Beni dinleyecek birini bulduğumda anlatıyorum. Benimle ağladıkları için biraz ferahlıyorum. Abi sen bana acıyıp ağlamamı arttırmadın. Güçlü, kuvvetli, umutlu olmam ve mücadele etmem gerektiğini anlattın. Hiç senin gibi umutlu ve güçlü olmam gerektiğini söyleyen olmadı. Allah razı olsun senden abi” demişti. Gazeteyi göstererek “beni umutlu, güçlü, mücadeleci kılan ve işçileri iş cinayetlerinde katleden patronlar sınıfına karşı kinimi korumamı sağlayan bu gazetemizdir. İstersen alıp evde okursun” demiştim. Babasına bakmıştı. Babası “al” dercesine başını salladığı için İşçi Dayanışması gazetemizi alıp çantasına koymuştu.
Evet, sevgili işçi kardeşlerim 6 sınıf kardeşimizin iş cinayetinde katledildiği İzmir Bornova’daki 30 katlı gökdelen uzaktan da görülen ihtişamlı, lüks bir otel. Bir düşünün, 30 katlı ve her katında onca oda olmasına rağmen patron ve adamları işçilere o odaların en alt katındaki tek bir odayı bile layık görmemişlerdi. İşçilerin kaldıkları konteynerleri inşaatın dibine koydurmuşlardı. Muhtemel ki işçilerin uyumak için girdikleri konteynerler inşaata ne kadar yakın olursa, işçilerin o kadar çabuk işbaşı yapacaklarını hesaplamışlardı. İşçilerin canının hiçbir patronun umurunda olmadığı açık değil mi? Devletin resmi kayıtlarına göre bile, her gün en az 5-10 işçi iş cinayetlerinde katlediliyor. Kayıt dışı olan ve örtbas edilenler de eklendiğinde, işçi sınıfı ile patronlar arasında süregiden bu sessiz savaşta işçiler katledilmeye devam ediliyor.
İşte böyle sevgili işçi kardeşlerim. Örgütlü olmak gerçek manada insanlaşmak için de bir mücadeledir. İnsan olmak, iş cinayetinde katledilen bir sınıf kardeşimizin acısını kendi yüreğinde duyabilmektir. Acı içinde kıvranan ve psikolojisi altüst olmuş bir kadına güçlü ve umutlu olması için cesaret verebilmek, mücadele etmesi için ona yol göstermek, destek olmaktır. Asıl olan kalıcı bağlar kurmak, birbirimizle dayanışmak, omuz omuza verip birlikte örgütlenmektir. Bazı durumlarda ise tohum ekmeye çalışırız. Günü geldiğinde o tohumlar filiz verir mutlaka. İşte ben de şimdilik tohum ekmeye çalışıyorum şu İzmir çukurunda... Nâzım Ustamızın ifadesiyle “umut, umut, umut, umut insanda”. Yani umut bizim kendi sınıfımızın insanlarında…
- Nurtani İçin Adalet, Adalet İçin Mücadele Gerek
- İş Cinayetinde Ölen İşçiler Kusurlu Sayıldı
- Oba Makarna, ZSR, Amasra, Kartalkaya… İş Cinayetleri, Denetimsizlik, Teşvikler
- “Emekliler Yılında” 512 Emekli İş Cinayetlerinde Katledildi
- İşçilerin Canının Hiçe Sayılmasına Birlikte Karşı Duralım!
- Amasra Katliamının 10. Duruşması Görüldü
- İş Cinayetleri Artıyor, Hayatımız İçin Mücadele Etmeliyiz
- İran’da Maden Faciası: Kapitalizm Can Almaya Devam Ediyor
- Kocaeli’de Oba Makarna’daki İş Cinayeti Eylemle Protesto Edildi
- Oba Makarna’da İş Cinayeti
- Soma Katliamı Davası: “Parasına Göre mi İşliyor Bu Adalet?”
- Torunlar Center Katliamının 10. Yılında Kâr Hırsı Can Almaya Devam Ediyor
- İşçi Sınıfı Örgütlü Olursa İş Cinayetleri Son Bulur…
- Desan Tersanesinde İş Cinayeti Protesto Edildi
- İş Cinayetinde Ölen Zafer Açıkgözoğlu Anıldı
- Örgütlenmeye İhtiyacımız Var
- Hendek Katliamının Dördüncü Yılında Ailelerin Adalet Arayışı da Yası da Sürüyor!
- Güney Kore’de Fabrika Yangını: Kâr Hırsı Öldürüyor
- 12 Haziran: Kapitalizmin Çocuk İşçi Sömürüsü Büyüyor
- Soma’nın 10. Yılı: Unutmadık, Unutmayacağız!
Son Eklenenler
- 1 Mayıslarda dünya işçi sınıfı, kapitalist sömürüye, emperyalist savaşlara karşı alanlara akın etmiş, dünya taleplerini, kapitalist sistemden kurtulma özlemini dile getirmiştir. Bu sistemin efendilerinin, dünya işçi sınıfına savaş, yoksulluk, ağır...
- İşçi sınıfı örgütlü olduğunda gücü ve cüreti büyüktür. Örgütsüz olduğu durumlarda ise ne yazık ki sınıf bilinci geriye gider. Örneğin çevremizdekilerden arada bir duyarız: “Aman boş ver! Malmış mülkmüş hepsi hikâye... Bak Sabancı’nın oğlu bir...
- 1 Mayıs 1977’de hayatını kaybeden emekçiler, DİSK, KESK, TMMOB ve TTB’nin çağrısıyla Taksim Kazancı Yokuşunda bir araya gelinerek anıldı. “Yaşasın 1 Mayıs” pankartının açıldığı anmaya sendikalar, emekten yana kurumlar, siyasi partiler ve UİD-DER...
- İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi ve İstanbul Tabip Odası (İTO) 28 Nisan İş Cinayetlerinde Ölenleri Anma ve Yas Günü dolayısıyla Kadıköy’de Süreyya Operası önünde “Çocuk İşçiliğiyle Mücadeleye” şiarıyla basın açıklaması gerçekleştirdi.
- İşçi sınıfının Uluslararası Birlik Dayanışma ve Mücadele Günü 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı. Tüm dünyada ekonomik yıkımın emekçileri, emekçi gençliği çıkışsız bıraktığı bir dönemde, Türkiye’de de baskıları, yasakları arttıran, korku iklimi yaratarak...
- Merhaba kardeşler. Biz İstanbul Avrupa Yakasında yaşayan kadınlarız. Kimimiz çeşitli sektörlerde çalışan işçileriz, kimimiz emekliyiz, kimimiz de ev emekçisiyiz. Ankara’dan, Gebze’den UİD-DER’li kadınların 1 Mayıs’ta haykıracakları taleplerini...
- Bizler genç işçi ve öğrencileriz. Kendimizi bildik bileli, “böyle gelmiş böyle gider” denildi bize hep. “Bu insanlardan bir şey olmaz, sen sesini çıkarırsan yalnız kalırsın”… Fakat geçtiğimiz günlerde neredeyse bütün kentlerde işçi ve emekçiler, ön...
- Bugün dünyanın pek çok ülkesinde büyük kitleler, sömürüye, baskılara, emperyalist savaşa karşı meydanlara çıkıyor, isyan ediyor, genel grevler örgütlüyor. Tarih gösteriyor ki sömürüye ve faşizme son verebilecek, kitlelerin isyanını başarıya...
- 1 Mayıs işçilerin çalışma koşullarını düzeltmek için bir araya geldiği tarihsel bir günün adıdır. Bizler de her yaştan, her meslekten işçiler olarak çalışma koşullarımızı düzeltmek için 1 Mayıs’ta bir araya gelmeli, taleplerimizi hep bir ağızdan...
- UİD-DER’li gençler 1 Mayıs’a hazırlanıyor. İstanbul Anadolu Yakasından genç kardeşlerimiz neden 1 Mayıs alanında olacaklarını anlatıyorlar.
- Zenginlerin milyonlarca dolar ödeyerek kendilerine “kıyamet sığınakları” inşa ettirdiklerini biliyor muydunuz? Sığınak deyince aklınıza öyle soğuk ve karanlık, daracık mahzenler gelmesin. Bu sığınaklarda yok yok! Yapay zekâ destekli tıbbi bakımdan...
- Sırrı Süreyya Önder, Türkiye’de önemli bir siyasi figür. Ama biz UİD-DER’li işçiler, onu, önce temsilciliklerimizde, ev buluşmalarımızda izlediğimiz Beynelmilel filmiyle tanıdık ve sevdik. Sonra “Kıdem Tazminatımızı Gasp Ettirmeyeceğiz!”...
- Mersin’de “1 Mayıs: Umut Örgütlü Mücadelede” adlı etkinliğimizin ardından biz emekçi kadınlar olarak 1 Mayıs’ta alanlarda haykıracağımız taleplerimizi dile getirdik. 1 Mayıs coşkumuzla tüm emekçi kadınları 1 Mayıs’ta birlik olmaya, dayanışmaya...