Delphi Fabrikası Kapatılıyor

1989 yılından bu yana Dudullu Organize Sanayi bölgesinde faaliyet yürüten, otomotiv sektörüne elektrik tesisatı üreten Delphi fabrikası, Ağustos sonu itibarıyle kapatılıyor. Üretim faaliyeti 3 vardiya üzerinden yapılıyor ve üretimde 1000’e yakın işçi çalışıyor. Delphi 24 yıl boyunca biz işçilerin emeğini sömürüp kârına kârlar katarak büyümüş ve dünyanın çeşitli yerlerinde de fabrikalar açmıştır. Özellikle, işçilik maliyetinin, yani sömürünün dizginsiz olduğu ülkelerde fabrikalar açmaya da devam etmektedir. Fas’ta faaliyetlerini arttırmış ve üçüncü fabrikasını da açmıştır. Şimdi ise, işçilik maliyetinin bu tür ülkelere göre yüksek olduğu yerlerden kaçarak ve Romanya, Ukrayna gibi yerlere kayarak, daha fazla büyümeyi hedeflemektedir.

Hani biz “Delphi ailesi” idik?

Her başarının ardından bizlere, “sizlerin sayesinde bugünlere geldik” denirdi. Şimdi fabrikamızı kapatıyorlar, yani ekmeğimizi elimizden alıyorlar. Bizleri açlığa, yoksulluğa, işsizliğe itiyorlar. Hani biz bir aileydik? Hiç aile, evlatlarını sokağa atar mı? Açlığa mahkûm eder mi? İşsizliğin kucağına bırakır mı? Hangi aile bunu yapar? Buradan şu sonuç çıkıyor ki, biz aile falan değiliz. Aile safsataları koca bir yalan ve kandırmacadan ibaretmiş. Biz işçiler artık bu yalanlara kanmıyoruz.

Biz işçiler bu fabrikanın kapatılmasından zerre kadar sorumlu değiliz. Yıllardır ailemizden, çocuklarımızdan, sosyal yaşamlarımızdan fedakârlıklar yaparak büyüttük bu fabrikayı. Bayram demedik, tatil demedik, gece gündüz çalıştık. Yeri geldi yıllık izinlerimizi yarıda kestik, yeri geldi 48 saat boyunca evimize gitmeden çalıştık. Kriz deyip maaşlarımızın bir kısmına el koydunuz. Her türlü sorunda faturayı bizlere ödettiniz. Düşük zamlarla, esnek çalışmalarla, sağlımızdan ödün vererek çalıştık. Üretim sayılarını sürekli yükselterek sağlımızı aldınız elimizden. Bir çoğumuz sizlerin kârı uğruna sakatlandık. Sayenizde artık bacaklarımızda varislerimiz var, belimizde fıtığımız var, bileklerimizde sinir sıkışmalarımız var. Vardiya düzeninden kaynaklı mide rahatsızlıklarımız var. Tüm bunların üzerine, maliyetli olduğumuz gerekçesiyle ekmeğimize göz koydunuz. Fabrikanın maliyetlerini yükselten şey üç kuruş maaş alan işçiler mi, yoksa altlarında milyarlık araçlarla, sınırsız benzin hizmetleriyle, seyahatlerinizdeki harcırahlarınızla siz yöneticiler ve patronlar mı? Krizin faturasını esnek çalışmalarla bizlere ödetirken, siz kendi zevk-ü sefanızdan, ayrıcalıklarınızdan kuruş fedakârlık yapmadınız. Üç kuruş maaşlarımıza göz diktiniz, verdiğiniz bir torba erzaka göz diktiniz. Madem aile idik, kriz zamanında neden tüm yükü biz işçilerin sırtına yüklediniz? Sizler neden, ayrıcalıklarınızdan, bindiğiniz araçlardan, tatillerinizden fedakârlık yapmadınız?

Şimdi fabrikayı kapatıyorsunuz. Bizlerden sağduyulu olmamızı, fazla mesailere kalmamızı bekliyorsunuz. Artık kaybedecek hiçbir şeyimiz yok. İşsizlik korkusuyla bugüne kadar gerek siz patronlara, gerekse sosyal ortağınız Türk Metal sendikasına sesimizi çıkaramadık. Şimdi konuşma sırası bizde. Talep etme sırası bizde. Bizleri kapı önüne koyacaksanız, ekmeğimizi elimizden alacaksınız, bunun tabiî ki bir bedeli olacak. Bu bedeli ödeme sırası sizde, Türk Metal sendikasında. Mağduriyetimizin bedeli olarak 2 yıllık sosyal paket, yani 24 maaş istiyoruz. Ciddi bir kriz yaklaşıyor ve biz biliyoruz ki 3-5 ay içinde iş bulamayacağız.

İşçiler mücadele ediyor, Türk Metal nerede?

Fabrikanın kapatılmasının duyurusundan sonra, Türk Metal sendikası, bizlerin haklarını korumaya yönelik hiçbir adım atmamıştır. Tersine, çıkarı gereği işverenin sözcülüğünü yapmak daha çok işine gelmiştir. Bizlerin hakkını koruyacağı, taleplerimizi soracağı yerde, işçilerin talepleri karşısına bir duvar gibi dikilmiştir. “Yasada böyle bir hak yok, nasıl ekstra para talebinde bulanabilirsiniz? Adamlar kapatır da, çıkartır da, hiçbir şey yapamazsınız. Kıdem ve ihbarınızı alırsınız o kadar. Bu parayı nasıl istersiniz? Bu para haram” gibi söylemlerle biz işçilerin karşına dikilmişlerdir. Bu tavrıyla bir kez daha, işverenlere hizmet eden, onların çanağından beslenen bir sendika olduğunu ortaya koymuştur. Yapılan toplantılarda düşüncelerini ifade eden, taleplerini ileten işçi arkadaşlarımız, fabrika yöneticilerinin odasına çekilmiş ve hesap sorulmuştur. Sendika bu konuda işverene tepki göstermesi gerekirken sessiz kalmıştır. Neden biliyor musunuz? Aynı davranışı sendika yöneticileri de sergilemiş, taleplerini ileten arkadaşlarımızı temsilcilik odasına çekmiş ve hesap sormuşlardır. Bu da yetmezmiş gibi şube başkanı üretim hatlarına girerek, soru soran, taleplerini ileten işçilere çirkin bir şekilde bağıra çağıra cevaplar vermiş, onları susturmuştur. Bu tavrıyla da gerçek yüzünü ortaya koymuştur. Biz işçiler bugüne kadar Türk Metal sendikasına hiçbir zaman güvenmedik. Yaşadığımız her türlü sıkıntıda takındığı tutum ortadadır ve işverenin yanında saf tutmuştur. Bugüne kadar işçiler seslerini çıkaramamışlardır. İşsizlik tehdidiyle sendika işçileri susturmuştur. Ama biz işçiler için bu saatten sonra kaybedecek bir işimiz Ağustos sonu itibariyle olmayacak.

Fabrikanın kapatılmasının açıklanmasından sonra, güya siparişler artmış ve fazla mesai yapmamız istenmiştir. Biz biliyoruz ki, elimizden aldıkları işleri Romanya ve Polonya fabrikası seri bir şekilde üretene kadar, yaptıkları stoklarla destekleyecekler. Bizlere verecekleri sosyal paket miktarı açıklanana kadar, işverenin ve sendikanın tehditlerine rağmen fazla mesailere kalmayacağız.

Fabrikayı kapatma kararı alarak, işveren 1000’e yakın işçiyi mağdur etmiştir. Bu mağduriyetin bedelini talep eden işçilere “istediğiniz para haramdır, nasıl yiyeceksiniz?” diyen Anadolu yakası Şube başkanı Halil Faki Erdal’ın yolsuzluklardan dolayı hâlâ devam eden mahkemelerinin olduğunu çok iyi biliyoruz. Utanmadan kalkıp işçiye haram para demogojisi yapıyor. Yüzsüzlüğün bu kadarına da pes doğrusu. İşçilerin paralarıyla yaptırılan ve Türk Metal Vakfı üzerinden işletilen oteller, evler, düğün salonları vs. saymakla bitmez. Buralardan elde edilen kazançlar işçilerin cebine mi giriyor? İşçilerin sırtından yediğiniz bu paralar haram değil mi başkan? O paralarda bizlerin teri var, çocuklarımızın ekmeği var. Soruyoruz size: Fabrika kapatıldığında, bizleri susturmanın karşılığında sizler ne talep ettiniz? Kaç yıllık aidatları peşin istediniz? Pastanın büyük dilimini kapmanın peşinde olduğunuzu iyi biliyoruz. İşçilerin payı ne kadar az olursa, geri kalan pastanın tamamını siz yeme peşindesiniz.

İşçi kardeşlerimiz, gerçekler ortada. Dün Borusan, bugün Delphi, yarın senin fabrikan kapanacak. Biz işçiler birlikte mücadele etmek, birbirimizi desteklemek zorundayız. Biz işçiler birleşirsek, koltuklarına yapışmış, bir işçinin aylığından 10-20 kat fazla ücret alan ve bunu kaybetmemek için bizleri işverene satan ikiyüzlü sendikacılardan kurtulabiliriz. Fabrikalarımızın kapısına kilit vurdurmayabiliriz. Bunları yapmak bizim elimizde. Taleplerimiz haklı taleplerdir. Ekmeğimize, onurumuza, çocuklarımızın geleceğine hep birlikte sahip çıkalım. Taleplerimiz karşılanıncaya kadar fazla mesailere hayır diyelim. Hiçbir ayrım gözetmeksizin, kardeşçe bir arada olduğumuz sürece, kazanmamak için hiçbir neden yok. Çünkü birleşen işçiler yenilmezler!

Bir grup Türk Metal üyesi Delphi işçisi