Buradasınız
Sınıf dayanışmasını hissetmek
Kartal’dan bir işçi-öğrenci
Ben kurulduğundan beri UİD-DER üyesi olan bir işçi ve aynı zamanda bir öğrenciyim. Yani aslında bu sistemin zorluklarını iliklerine kadar hisseden birisiyim. UİD-DER gerçekten tüm etkinlikleriyle sınıf dayanışmasını tam olarak hissetmemizi sağladı. Bizi tanımayan bir kişi, sıradan bir dernek olduğumuzu düşünebilir. Ama biz biliyoruz ki UİD-DER aslında hiç de öyle sıradan bir dernek değil. İçerisinde bol lafazanlık yapılan ama iş yapılmayan derneklerden değil o. Bizler çeşitli konularda eğitim seminerleri düzenliyor ve geçmişin deneyimlerinden çıkardığımız derslerle mücadeleye girişiyoruz. İnsanlar artık bazı şeyleri öylesine unutmaya başladılar ki, ne geçmiş ne gelecek konusunda hiçbir fikirleri yok. Sınıf dediğimizde maalesef birçok kişinin aklına sadece okul sıralarının bulunduğu öğretim odaları geliyor.
Herkesi bilinçlendirmeye çalıştığımız gibi, biz de bilinçlenmek zorundayız. Bunun için bizim de çalışmalarımız oluyor. Ancak bunlar sadece masa başında olan şeyler değil. Bunun kanıtını yakın zaman önce gösterdik ve mahallelerde çalışmalar yürütmeye başladık. Aslında ben uzun bir süre sağlık sorunlarımdan dolayı bu çalışmalara katılamadım. Ancak ne mutlu ki 1 Mayıs İşçi ve Emekçi Bayramı öncesinde bu faaliyetlere katılma imkânım doğdu. Ne gibi çalışmalardı peki bunlar? Tabii ki işçi sınıfının örgütlenmesi lehine çalışmalardı. Bildiri dağıtımları, işçi evlerini ziyaretler, vs. Ancak açıkçası bu tip bir çalışmaya ilk defa katıldım bu sene. O yüzden biraz tedirgindim ilk başlarda. “Acaba nasıl bir tepkiyle karşılaşırız? Tanımadığımız insanlarla başlangıçta nasıl diyalog kurarız?” gibi sorular vardı aklımda. Sonrasında, faaliyetlere başladığım anda hiç beklemediğim tepkilerle karşılaştım. Bunlar tabii ki çok olumlu tepkilerdi. İçlerinde hiç olumsuz tepki veren olmadı mı? Elbette oldu. Ancak bizi kapıdan kovan hiç kimse çıkmadı şimdiye kadar. Girdiğimiz evlerin belki onda dokuzu bizi çok güler yüzlü karşıladı. Bütün bunları gördüğümde ise insanlara olan güvenim ve tabii ki sınıfımın mücadelesine olan güvenim de bir kat daha güçlenmiş oldu.
Karşılaştığımız insanlardan kimileri inançlarına sığınmışken, kimileri de “bir şeyler yapmalıyız ama ne?” sorusunu soruyorlar. Bunun cevabı aslında çok açık. Biz bunların cevaplarını onlara sundukça onlar da katılıyorlar. Sistemin bize dayattığı şeyler o kadar çok ve yoğun ki! 1 Mayıs’ı lekelemekten tutun da hakkını arayanları damgalamaya kadar itiyor sistem insanları. Bu aşamada ise işçileri kurtaracak tek şey sınıf dayanışması, örgütlü mücadele oluyor. Medya patronların elinde, gazeteler patronların ellerinde, meydanlar patronların ellerinde. Peki, bu fırsatı onlara veren kim? Tabii ki biziz. İnsanlara bunları anlattıkça gerçekten onların da bizimle aynı fikirde olduklarını görmek beni çok ama çok ümitlendirdi. Eskiden oturduğum yerden, “bu millet birlik olamaz” dediğim günlerimi de hatırlıyorum. Ama bugün ise bu birliktelik gerçekten beni hiç yaşamadığım duygulara sürüklüyor. Dediğim gibi, gittiğimiz on evin belki bir tanesinde olumlu karşılanmıyoruz. Ama bu onların suçu değil, onlar da bizim yaşadıklarımızı yaşıyorlar. Bunu kendileri de inkâr etmiyorlar. Ancak kurtuluşu aradıkları nokta çok daha farklı. Bireysel kurtuluşu ümit ediyorlar. Tabii ki bunda burjuvazinin katkısı yüzde yüz. İnsanları ümitsizleştiriyor.
Ben üç senedir 1 Mayıs alanlarına çıkıyorum. Ama bu 1 Mayıs’ta öncekilere göre çok daha heyecanlıydım. Çünkü ilk defa kendim örgütleme ve bilinçlendirme çabası verdiğim insanlarla katılacaktım 1 Mayıs’a. Tabii ki bundan sonraki yıllarda da yine UİD-DER çatısı altında ve bu sisteme kinini haykıran sloganlarla alanda olacağım. 1 Mayıs, burjuvaların bize vermek istemediği ama işçi sınıfı olarak söke söke aldığımız bir gündür. 1 Mayıs’tır işçilerin bayramı. 1 Mayıslarda sesimizi haykırdıkça korkacak bizden burjuvazi. Eğer orada azınlık olursak o sevinip gülecektir, ama çoğunluk olup gücümüzü gösterirsek o zaman korkacaktır.
Yaşasın 1 Mayıs, Biji Yek Gulan!
Dünyanın Bütün İşçileri Birleşin!
Kapitalist Sistemi Yıkacağız, Sınıfsız Bir Dünya Kuracağız!
İşsizliğin nedeni kapitalizmdir
1 Mayıs mahallesinde 1 Mayıs hazırlığı
Son Eklenenler
- Geçen gün metal işçisi arkadaşımla bir araya geldik. Çayımızı içerken sohbet etmeye başladık. Konumuz toplu iş sözleşmesiydi.
- İlk kez UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelen arkadaşımız, 1 Mayıs’ın daha önce duyduklarından, anlatılanlardan bambaşka bir şey olduğunu söyledi. Kadınlar, çocuklar, işçiler el ele halaylar çektik, hepimiz kardeş gibiydik.
- Merhaba, ben İzmir de yaşayan bir gencim. İstanbul’a UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılmak için geldim. 1 Mayıs öncesi hazırlıklar için derneğe gittim. Çok sıcak bir ortam ve dayanışma duygusu sarmıştı her yeri.
- Sarayları süsleyen altın, sultanların ve soyluların yaşamında zenginliğin en önemli ölçüsü olmuştur. Fakat bu zenginliği üreten zamanın köleleri ve günümüzün işçileri için bu maden her zaman acı, gözyaşı ve ölüm getirmiştir. Altın madenlerinde...
- Çalıştığım işyerinde uzun yıllardır çalışan ve EYT yasası çıktıktan sonra SGK’ya başvurup emekli olanlar var. Malûm, emeklilik maaşı iktidar eliyle kuşa çevrildi. Bizim patron da sayıları azımsanmayacak kadar çok olduğu için EYT’li işçileri bir an...
- DİSK, 3 Mayısta Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) Ankara’daki merkez binası önünde basın açıklaması gerçekleştirdi. Burada konuşan DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, TÜİK’in enflasyon sepetindeki maddelerin fiyat listesini 2 yıla yakın bir...
- Geçenlerde yeğenimle sohbet ederken “kolajenlerin içerisinde en kalitelisi hangisi bilgin var mı?” diye sordu. Ben de doğal olarak “bir sağlık sorunun mu var, neden kolajen kullanma gereği duyuyorsun?” diye sordum. O da yarı utanarak “hep güzel...
- Dünya genelinde yoksulluk ve baskılar büyüyor, emperyalist savaşın alevleri gün geçtikçe yayılıyor. Kapitalist sömürü düzeninin yarattığı sorunlar, krizler derinleşiyor. İşçi sınıfı ise kapitalist sömürüye karşı mücadele etmekten, birlik olup...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....