İşçiler, Misafirler ve Onurumuz

Merhaba dostlar,

Ben İstanbul’un önde gelen bir alış veriş merkezinde güvenlik işçisi olarak çalışıyorum. Bu alışveriş merkezinde çalışan işçilerle, alışveriş merkezine gelen müşteriler (patronların tabiri ile misafirler) arasında muazzam bir çelişki var. Sınıfsal çelişkiler o kadar ortada ki bizi insan olarak bile görmüyorlar. Sıcağın altında çalışıyoruz ama hâlâ kışlık formaları kullanıyoruz. Uzun kollu gömlekler giymek zorundaymışız, çünkü gelen “misafirler” kolumuzdaki kıllardan bile rahatsız olabilirlermiş! 12 saat ayakta çalışıyoruz. Vardiyalı bir işyeri burası; gecemiz gündüzümüz birbirine karışıyor. Haftada 2 gün gündüz, 2 gün gece çalışıp 2 gün de tatil yapıyoruz. Uyku saatlerimiz hiçbir zaman düzenli olamıyor. Bu da hayatımızı, ilişkilerimizi düzene sokamamamıza, sürekli olarak yorgun olmamıza, algı seviyemizin düşüp dikkatli olamamamıza neden oluyor. Ve bu şekilde hayatımız yok olup gidiyor.

İşçi sınıfının tarihinde mücadelelerle elde edilmiş bir sürü kazanım var. Ama biz bilinçsiz ve örgütsüz olduğumuzdan haklarımızı bilemiyor, bilsek bile koruyamıyoruz. 8 saatlik işgünü yasası… Ben bu işyerine girerken bana imzalamam için dayatılan iş sözleşmesinde yasal olan 8 saatlik iş gününü 12 saate çıkartıp, aradaki 4 saati “mesai olarak çalışmayı kabul ediyorum” ibaresiyle bize dayattılar. Bu işyerinde bize sadece uzun çalışma saatlerini dayatmakla kalmıyorlar, en ufak bir hatamızda, bizi işten atmayıp istifaya zorluyorlar. Bilinçsiz olan işçi arkadaşlarımız da bu basınca dayanamayarak istifasını imzalayabiliyor. Bir işyerinden istifa etmek demek o işyerindeki var olan bütün hakları patrona gönüllü olarak vermek anlamına gelir. İşçiler birbirlerine cimrilik yaparken istifalarını imzalayarak patrona bayağı bir cömertlik yapmış oluyorlar. İşçiler için işten kovulmak onur kırıcı bir durum olarak görülmektedir. İstifa etmeleriyse aslında patronun ekmeğine yağ sürmektir.

Ben UİD-DER’e gelmeseydim ve bana kendi haklarım anlatılmasaydı ben de yaşadığım olaylar karşısında doğru tutumlar alamayacaktım, olayları doğru yorumlayamayacaktım. İşçi arkadaşlarıma doğruyu anlatamayacaktım. İşçi sınıfının üretimden gelen gücünün farkında olamayacaktım.

İyi ki varsınız dostlarım…