Kim Bu Bizi Kıskananlar?

“Batı bizi niye kıskanıyor? İşte bu barajlardan ötürü, Yavuz Sultan Selim Köprüsünden ötürü, boğazın altından geçen Marmaray tünelinden, metrosundan ötürü kıskanıyor.” Bu sözler Cumhurbaşkanı Erdoğan’a ait. Geçtiğimiz aylarda ABD Mars’a insansız araç indirdi ve onu Çin takip etti ama belli ki yeterince köprüleri ve yolları olmadığı için bizi kıskanıyorlar! Sanırsınız ki Batı’da ne köprü ne tünel ne demiryolu var. Sanayi devrimi de zaten Batı’da değil Türkiye’de gerçekleşmiş! Yine bir Avrupalı 1 avro verip 10 lira, bir Amerikalı 1 dolar verip 8,5 lira, bir İngiliz de bir sterlin verip 12 lira almıyor da tam tersi oluyor!

İktidar ne zaman bir yatırım yapsa hemen diğer ülkelerin bizi kıskandığı propagandasına sarılıyor. “Kıskanıyorlar” denilerek siyasi propaganda malzemesi haline getirilen bu projeler, üstelik kıskandığı söylenen ülkelerdeki şirketlerin ortaklığıyla yapılıyor. Kimi zaman teknoloji, mühendislik hizmeti, kimi zaman gerekli sermaye yurt dışından alınıyor. Türkiyeli şirketler ise mühendisinden inşaat işçisine daha çok ucuz işgücü sağlıyor bu yatırımlar için. Yani yerlisiyle, yabancısıyla sermaye kârına kâr katıyor, işçiler ise ucuz işgücü oluyor. Hem de işçilerden alınan vergiler teşvik adı altında şirketlere aktarılarak sermaye ihya ediliyor.

Mesela iktidarın öve öve bitiremediği Marmaray’ın tren vagonları Hollanda’dan temin edildi. İstanbul Havalimanının yürüyen bantlarına kadar pek çok malzemesi Almanya’dan satın alındı. Yavuz Sultan Selim Köprüsünün projesi tasarımından inşaatına dek Fransız ve İsviçreli firmalar tarafından yürütüldü. Üstelik pek çok projede hisselerin yarısından fazlası yabancı şirketlere ait.

1800’lü yıllardan bu yana üretim araçlarının gelişmişlik düzeyinde ve teknolojide muazzam ilerlemeler kaydedildi. Kapitalist üretim ilişkileri dünyanın her yerine yayıldı. Dünya devasa bir atölyeye dönüştü. Ve bu atölye içerisinde uluslararası anlamda bir işbölümü mevcut. Sermaye birikimi ve teknolojik gelişmişliğe bağlı olarak, kimi ülke dünyanın tekstil başkenti olurken, başka bir ülke finans veya otomotiv başkenti olabiliyor. Gündelik hayatta kullandığımız ürünlerde dahi bu işbölümünü görmek mümkün. Mesela giydiğimiz bir kot pantolonunun ham maddesi olan pamuk Hindistan’dan, kumaşı Fransa’dan, fermuarı Japonya’dan gelebiliyor. Türkiye’deki yatırımlara yabancı firmaların dâhil olması da uluslararası kapitalizmin doğasındandır, işbölümünün bir sonucudur. Sermaye için yatırımın ne yerli ne de milli olması bir tercih sebebi değildir. Hızlı ve yüksek kârın nereden ve nasıl geleceğine bakarlar.

Hal böyleyken, nedir bu kıskanıyorlar propagandası? Bizi kim kıskanıyor? İktidarın bu söylemi, devlet kaynaklarını sermayeye aktarmanın ve yağmanın üzerini kapatmak içindir. Yıllardır bu propagandayla emekçileri kandırmaya, gerçeklerin üzerini örtmeye çalıştılar. Oysa her gün yabancı sermayeye methiyeler düzüp yatırımcıları ülkeye davet eden bu iktidar değil mi? Yurt dışı kaynaklardan dövizle milyarca liralık krediler alan, yeri geldiğinde onlarca ülkeden hammadde ve teknoloji ithal eden bu iktidarın ta kendisi değil mi? Türkiye’nin 450 milyar dolar dolaylarında dış borcu var. Bu muazzam para diğer ülkelerden alındı ve çoğunlukla da Batılı ülkelerden. Ama sanki gerçeklik bu değilmiş gibi, iktidar, ihtiyacı olan algıyı yaratmak için “bizi kıskanıyorlar” diye içi boş böbürlenmelere başvuruyor. Fakat mızrak çuvala sığmıyor.

Son zamanlarda siyasi iktidarın 20 yıllık icraatları sonucu her alandan “müsilaj” fışkırıyor. Sermaye sınıfını daha fazla zengin etmek amacıyla ülkeyi bir uçtan bir uca beton kabristanına çevirdiler, dağları delik deşik ettiler, dereleri, nehirleri kuruttular, Marmara denizini öldürdüler. Milyonlarca emekçi yoksulluk içinde kıvranırken, lüks ve şatafat içinde yeni saraylar yapmakla meşgul oldular. Gençler iş bulamadığı için intihar ederken, bürokratlara 11 ayrı yerden maaş verdiler. Patronlara yağlı ballı teşvikler sunarken, grev ve toplu sözleşme hakkımıza, kıdem tazminatımıza, emeklilik hakkımıza her fırsatta saldırmaya devam ettiler. Hakkını arayan işçiyi, madenciyi, öğrenciyi tekme tokat yere sererken, milletin anasına küfreden Cengiz ve onun sömürücü sınıfından gelen bir avuç yağmacıyı baş tacı ettiler.

“Bizi kıskanıyorlar” propagandası da tıpkı “dış mihraklar” söylemi gibi bir aldatmacadır. İktidar bu söylemle yağma ve talan düzeninin üzerini kapatıyor. İşçi ve emekçilerin duygularına seslenerek, onları milliyetçilikle, yalanlarla, manipülasyonlarla oyalayıp gemisini yürütmeye çalışıyor. Bu kıskanma retoriğinin özeti şudur; tepedekiler toplumu aptal yerine koyuyorlar, bunun başka açıklaması yok! İşçi ve emekçiler iktidarın algı oyunlarına karşı uyanık davranmak; yolsuzlukların, emeğimiz ve devlet kaynakları üzerinde sürdürülen talanının hesabını sormak için birleşmek zorundadır!