Buradasınız
“Sayende Sigortalı Çalıştım, Emekliliğime Az Kaldı”
İzmir’den İşçi Dayanışması okuru bir işçi
Çalışma yani emek verilmeden hiçbir şey var olmamış, var olmadı ve olamaz da. Kendimize ve tükettiklerimize baktığımızda emeği görürüz. Gökyüzünde yüzlerce insanı uçuran uçaklara, binlerce ton ağırlıktaki gemilere baktığımızda emeği görürüz. Tepesini göremediğimiz devasa binalara baktığımızda emeği görürüz. İnsanı tamir etmek için kemiğine, kalbine, kulağına, gözüne monte edilen milimetrik materyallere baktığımızda emeği görürüz. İçinde barındığımız eve baktığımızda emeği görürüz. Özcesi emek yani çalışma yani onu üretecek işçi olmadan hiçbir şey var olamaz. Her işçi de ancak üretimin içinde yerini alıp çalışmaya başladığında her şeyin işçi sınıfının elinin emeği, gözünün nuru olduğunu anlamaya başlar.
Sevgili işçi kardeşlerim, bu mektubu sizlerle paylaşmama eski eşim vesile oldu. Hatta daha doğru ifadeyle ben eski eşimin bana anlattıklarını sizlerle paylaşmasına aracılık etmiş olacağım. Yani onun bana anlattıklarını ben de onun kendi ifadeleriyle sizlere aktaracağım.
Epey zaman önceydi. Akşam geç saatte rehberimde kayıtlı olmayan bir numaradan aranmıştım. Numaranın rehberimde olmaması ve biraz da akşam geç bir saat olması nedeniyle açmamıştım. WhatsApp’tan mesajla kendisini tanıtmış ve konuşmak istediği şeyler olduğunu yazmıştı. Ardından ikinci aramasında açmıştım. Selamlaşma, hatır sormalardan sonra benimle konuşmak istediği meselenin sigortalı olarak çalışması konusunda teşvik ettiğim için teşekkür etmek olduğunu söylemişti. Yaklaşık bir saat süren telefon konuşmamızda eski eşimin anlattıklarını size aktarıyorum.
“Sayende sigortalı çalıştım, emekliliğime az kaldı. 1997 yılında bir metal fabrikasında işe başlamıştım. Sigortam işe başladığım gün yapılmıştı. O fabrikada 210 gün sigortalı çalışmışım. Aileden gelen genetik bir hastalık yüzünden havale geçirmiştim. İşe gidemediğim için çıkışım verilmişti. Sağ tarafım felç olmuştu. Konuşmam bozulmuştu. Sağ kolum istem dışı sürekli kasılıyordu. Sağ bacağım dizimden kendiliğinden bükülüyordu. Hayata küsmüştüm, ölmek istiyordum. Felç olmadan bir sene önce çok sevdiğim ve beni çok seven nişanlım nişanı atmıştı. Nişan bohçasını annesi kapı girişine bırakıp gitmişti. Aynaya bakamıyordum. Ne dediğim anlaşılmadığı ve benimle alay edildiği için kendimden utanıyordum. O zamandan 2009’a kadar 6 ayda bir kontrol ve ilaç yazdırmanın dışında hastaneye gitmedim. Gittiğimde de benim yerime yanımda kim gelmişse o konuşuyordu. Seninle 2009’da fizik tedavi gördüğümde karşılaşmıştık. Sen bana ‘öyle kendini salarsan, mücadele etmezsen bitkisel biri gibi çürür gidersin. Mücadele edersen hayata geri dönersin’ demiştin. Bir gazete (İşçi Dayanışması) bir de Sol Ayağım isimli bir kitap ismi vermiştin. Gazetede hep mücadele etmekten örnekler kalmış aklımda. O kitabı kardeşime aldırıp okumuştum ve çok etkilenmiştim. Benim vücudumun sağ tarafı felçli diye sokağa çıkmaktan utanırken, kitaptaki çocuğun sol ayağının dışında her yeri felçliydi. Ama o çocuk tek hareket eden sol ayağıyla resim yapıyor, her işini o tek ayağıyla yapıyordu. Ama o çocuğu hayata tutunması için cesaretlendiren, sırtında taşıyan annesinin emeği, sevgisi inkâr edilemez. Annesi sayesinde hayata tutunmayı ve kendisine güvenmeyi öğrenmişti. Nasıl etkilendiğimi, nasıl kendime güvenim geldiğini anlatamam ve bunlar senin sayende olmuştu. Kendimi sana borçlu olarak görüyordum. Sen de bana ‘ben UİD-DER sayesinde, örgütlü bir işçi olmam sayesinde böyleyim’ demiştin. 2009’dan sonra iş başvurusu için gittiğim görüşmelerde senin ‘sakın sigortasız çalışma’ sözlerin geliyordu aklıma hep. Özel bir kolejde işe girmiştim. Sevinçten uçasım geliyordu. Telefon numaran olmadığı için arayıp sana teşekkür bile edemiyordum. Hastaneden telefonunu istemiştim. Ama vermemişlerdi. İşe başladığım özel kolejde 5 yılımı doldurmuştum. Sigorta prim günüm 2 bin 137 güne çıkmıştı. Şimdi 3537 günüm var. 2 yıldan fazla hastalığım nedeniyle çalışamadığım zaman olduğu için emekli olamadım. Ama yüzdüm yüzdüm kuyruğuna geldim sayılır. Sonra 2014 yılında yine hastanede karşılaştık evlenmeden önce. Ben kader diyordum, sense ‘tesadüf’ diyordun. Sonra olmadı işte, biliyorsun. Ben ayrılmamıza artık kader demiyorum. Eksikler, yanlışlar, uyumsuzluk, ayak uyduramama diyorum. Ardından yine binde bir olacak şey oldu. Kız kardeşinle karşılaştık, ondan telefon numaranı aldım. Ne için istediğimi ve ne konuşacağımı söyleyince verdi. Şimdi anlattıklarımın çoğunu önceden belki kaç kere anlatmışımdır sana. Sana bunları anlatıp bir daha teşekkür etmek için aradım. Senin de gazetenizin de (İşçi Dayanışması) yolunuz açık olsun. Sayende gözüm açıldı. Gerçekleri öğrenmeye çalışıyorum. Gönderdiğin mesajları ve WhatsApp durum paylaşımlarını da okuyorum. İyi geceler.”
Evet, sevgili işçi kardeşlerim işte böyle. Eski eşimin söyledikleri elbette beni çok duygulandırdı, mutlu etti. Evliliğimizi yürütememiş olsak da bir insanın hayatına böyle dokunabilmiş olmak çok anlamlı. Kuşkusuz, hep tekrar ettiğim gibi bunu işçi sınıfının mücadelesi içinde olmama, örgütlü bir işçi olmama borçluyum. Bizi insanlıktan çıkartan bu sömürü düzenine inat, örgütlü mücadele içinde yer aldıkça tekrar insan olmayı öğreniyoruz.
- Bizim Mahallenin Gençleri
- Kişisel Gelişim Zırvasına Kanma, Sınıf Mücadelesine Sarıl
- Sömürü Düzenini Uçurumdan Atmak İçin Örgütlenelim
- Hindistan’da 250 Milyon Dolarlık Düğün ve Yoksulluk
- Emek Sömürüsü Kapitalizmin Fıtratında Var
- Sahip Olduğunuz Servet Bizden Çaldıklarınızdır!
- “Sayende Sigortalı Çalıştım, Emekliliğime Az Kaldı”
- Bayramları Bayram Gibi Yaşamak İçin!
- Dünya Üzerinde Yaşayan Herkesin Evi Olmalı
- Onlar Yok Ediyor, Biz Yenisini Yapacağız!
- Suyun Lüksü Olur mu Hiç?
- “Senin Yolundan Gideceğim Amca”
- Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
- “Kıpır Kıpırsın, Heyecanın Ne Güzel Ey Yolcu”
- “Bence, Sevgi Emektir”
- Ah, Cemal Ah!
- Bir Fotoğraf Karesinin Hissettirdikleri
- Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir
- İstanbul’da Yaşam: Deniz Kıyısında Deniz Görememek!
- Bruno’nun Fikri, Benim Fikrim, Senin Fikrin…
Son Eklenenler
- Yıllık ücretli izinler çalıştığımız her bir yılın karşılığında biz işçilere tanınmış yasal bir haktır. Bu hakkı bütün bir yılın yorgunluğunu atmak için genelde yaz aylarında kullanmayı tercih ederiz. Kimimiz köyüne gider ailesine yardımcı olmak için...
- Fernas Madencilik işçileri direnişin 30. gününde Ankara’ya yürüyüş başlattı. Madenciler TBMM açıldığında Ankara’da haklı taleplerini bir kez daha duyurmayı planlıyorlar. CHP yönetimindeki Ankara Çankaya Belediyesi Çankaya Evleri’nde taşeron şirket...
- Siyasi iktidar, sefalete mahkûm ettiği emeklilerin kamu bütçesine çok büyük bir yük olduğunu iddia ediyor, zam taleplerini görmezden geliyor. Örneğin AKP Genel Başkan Yardımcısı Nihat Zeybekçi “EYT demek geleceğin kaynaklarını bugünden tüketmek...
- Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) Türkiye’de iş kazası ve meslek hastalıklarına ilişkin 2023 yılı istatistiklerini 4 Eylülde açıkladı. SGK’nın açıkladığı veriler ilk kez, İSİG Meclisi’nin açıkladığı iş cinayeti sayısını aştı. İSİG Meclisi verilerine göre...
- Sevgili işçi kardeşlerim ve işçi çocukları, söyleyeceklerimi bizim mahalledeki çocukların kendi ifadeleriyle yani olduğu gibi anlatacağım. Bu çocuklar yani benim onlara seslenişimle gençlerin istek ve taleplerini aşağıda okuyacaksınız. Gençlerle...
- Farklı sektörlerde çalışan bir grup genç UİD-DER’li işçi “İşçi Sınıfının Yönetmeni Ken Loach: HANGİ TARAFTASINIZ?” adıyla bir mini belgesel hazırlamış, belgesel UİD-DER Web TV’de yayınlamıştı. UİD-DER, filmleri belgesele konu olan işçi sınıfının...
- DİSK’in “Artık Yeter! Geçinemiyoruz! Gelirde, Vergide, Ülkede Adalet!” şiarıyla düzenlediği eylemler devam ediyor. 25 Eylülde İstanbul Saraçhane Parkında gerçekleşen işçi buluşmasına DİSK’e bağlı sendikalarda örgütlü işçiler, DİSK yönetim kurulu...
- Türkiye’de işçi mücadelelerine yenileri eklenirken kazanımla sonuçlanan grev ve direnişler de oluyor. Bursa Kemalpaşa’da Eker Süt Ürünleri fabrikasında Tekgıda-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılan 3 işçi 23 Eylülde fabrika önünde direnişe...
- Hayat pahalılığı, yüksek enflasyon, reel ücretlerin düşmesi neticesinde yoksulluğun pençesindeki işçi ve emekçilerin öfkesi büyüyor. Sermaye sınıfı ve siyasi iktidar Orta Vadeli Programlarla işçi ve emekçilerin üzerindeki sömürüyü arttırıyor....
- DİSK Uluslararası İlişkiler Dairesi Müdürü Kıvanç Eliaçık tarafından kaleme alınan “Orta Doğu’da İşçiler ve Sendikal Hareket” kitabı geçtiğimiz aylarda NotaBene yayınlarından çıkmıştı. Ortadoğu ve Kuzey Afrika’daki Arap ülkelerine odaklanan, işçi...
- İran’ın Tabas kentinde bulunan bir kömür madeninde 21 Eylülde gaz sıkışması sonucu patlama gerçekleşti. Patlamada en az 51 işçi yaşamını yitirdi, 20’den fazla işçi yaralandı. Göçük altından henüz çıkarılamayan işçiler var. Başkent Tahran’ın 540...
- Son haftalarda ekranlarda ve sosyal medyada 21 Ağustosta kaybolan ve cansız bedeni çuvalla bir dereye atılmış halde bulunan Narin’le ilgili pek çok haber görüyoruz. Özellikle ilk günlerde Narin’in ağlayan annesine dair görüntüler durmaksızın...
- Gençlik yılları insanın kimlik edindiği, ayakları üzerinde durmaya başladığı yıllardır. Genç insan heyecan, enerji, coşku, duyarlılık ve değişim arzusuyla, geleceğe dair umutlarla doludur. Yaşanan her bir olay, edinilen her bir deneyim en canlı ve...