Buradasınız
Sermayenin Çarkı Dönüyor Milyonların Yoksulluğu Büyüyor
Türkiye’de yoksullaşma daha geniş kesimleri içine alarak ve derinleşerek sürüyor. Özellikle 2021’in sonbaharından bu yana ekonomide yaşanan serbest düşüş asıl olarak emekçileri vuruyor. Siyasi iktidarın iddia ettiği gibi bunun asıl nedeni dünya genelindeki gelişmeler değildir. Elbette dünyadaki ekonomik sorunların etkisi vardır fakat Türkiye’de işçi sınıfının korkunç yoksullaşmasının gerçek nedeni bu siyasi iktidarın politikalarıdır. Bugün Türkiye’de yaşanan bilinçli bir yoksullaştırma politikasıdır, siyasi iktidarın tercihidir. Nitekim Maliye Bakanı Nebati’nin açıklaması bu gerçeğin itirafıdır: “Biz bir yol ayrımına gittik. Enflasyonla birlikte büyümeyi tercih ettik… Bu sistemden dar gelirliler hariç üretici firmalar, ihracatçılar kâr ediyorlar. Çarklar dönüyor.”
Bakan Nebati açıkça enflasyondaki artışı bilerek önlemediklerini, bu artıştan sermaye kârlarını arttırarak kazançlı çıkarken “dar gelirliler” dediği milyonlarca emekçinin ezildiğinin farkında olduklarını ve hatta bunu tercih ettiklerini itiraf ediyor. Sermayenin çarkı dönsün diye milyonlarca işçi, emekli, çiftçi, esnaf eziliyor, adeta un ufak ediliyor. Her emekçi ne derece yoksullaştığını alım gücüne bakarak anlayabilir ama rakamlar ülke genelindeki durumu ortaya koyması bakımından önemlidir. 2022 yılının asgari ücreti “cumhuriyet tarihinin en büyük zammı” propagandasıyla açıklandığında, gerçekte 2021’in kayıplarını dahi telafi etmemişti. Yani 4253 lirayla alabileceklerimiz 2021’in başında 2825 lirayla alabildiklerimizden daha azdı. Ancak alım gücündeki düşüş yerinde durmadı ve 5 ay içinde çok hızlı bir gerileme yaşandı. TÜİK’in Mayıs ayında yüzde 73 olarak açıkladığı yıllık enflasyon gerçekte yüzde 160’ın üzerine çıktı. Bunu açlık ve yoksulluk sınırına bakarak da görebiliriz. Ocak ayında dört kişilik bir ailenin açlık sınırı 4250 lira iken mayıs ayında 6 bin 17 liraya, yoksulluk sınırı ise 13 bin 844 liradan 19 bin 602 liraya çıktı. Bu durumda sadece gıdadaki alım gücünü koruyabilmek için bile bugün asgari ücretin 6 bin lira olması gerekiyor. İler tutar yeri kalmayan TÜİK’in resmi enflasyonuna göre bile beş ayda oluşan kaybı telafi etmek için bugün asgari ücret 5 bin 768 lira olmalıdır.
İşte bu bilinçli yoksullaştırma politikasıyla reel ücretler yani işçilik maliyetleri düşürülüyor. İşçiler daha ucuza sömürülüyor ve sermaye sınıfının kârı katlanıyor. Türkiye’nin 500 büyük şirketinin kârı 2021’de önceki yıla göre yüzde 137 artarken işçi başı ortalama ücret sadece yüzde 26 arttı. 2022 yılı sona erdiğinde bu farkın çok daha fazla açılacağı açıktır. Bankacılık sektörünün kârı 2022’nin Nisan ayında bir önceki yılın aynı dönemine göre yüzde 700 arttı! 2016’dan bu yana sermaye lehine muazzam bir gelir transferi söz konusudur. 2016’da ücretlilerin milli gelirden aldığı pay yüzde 36,8 iken 2021’de yüzde 30,2’ye geriledi. Buna karşılık sermayenin payı yüzde 46,6’dan yüzde 52,6’ya çıktı. Türkiye’nin milli geliri son 7 yıldır gerilemesine rağmen sermayenin kârı büyüyor. Yani toplamda pasta küçülürken, o pastadan sermayeye giden pay artıyor. Bu tablo, işçi sınıfının nasıl tepetaklak yoksullaştığını ortaya koyuyor. Sonuç ortada: Yıllarca 2023’te Türkiye’nin büyük güç olacağını ve milli gelirin 2 trilyona çıkacağını propaganda eden siyasi iktidar, 2023’e altı ay kala milyonları korkunç bir yoksulluğa mahkûm etmiştir.
Geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanlığı Meclis’e ek bütçe teklifi sundu. Buna göre bütçe gelirlerinde 1 trilyon liranın üzerinde, giderlerde ise 880 milyar liralık bir artış yapılacak. Değişikliğin gerekçesi özetle “genel fiyatlar seviyesinde önemli artışlar” olarak belirtildi. Yani enflasyon! Oysa Erdoğan kısa bir süre önce yaptığı konuşmada ülkede teknik anlamda enflasyon olmadığını söylemişti. Peki, bütçede öngörülen 1 trilyon liralık artış nereden gelecek? Elbette ödediğimiz vergilerden. Milli gelirden aldığımız pay düşüyor, reel ücretlerimiz eriyor ama ödediğimiz vergiler artıyor! Söylendiği gibi Temmuzda asgari ücrete bir parça zam yapılsa bile, bu işçilerin derdine deva olmayacaktır!
Sadece yoksulluğumuz değil borçluluğumuz da artıyor. Nisan sonu itibariyle bireysel kredi borcu kullanan kişi sayısı 36 milyonun üzerine çıkmış durumda. Geçtiğimiz yılın aynı döneminde bu sayı 34,5 milyondu. Pandemi öncesinde ise 32 milyon kişinin bireysel kredi borcu vardı. Emekçilerin bugününü ipotek altına alarak cehenneme çeviren bu düzen, milyonları borçlandırarak geleceklerine de çöküyor. Geleceğimize sahip çıkmak için çarkı bozuk bu düzene hayır diyerek mücadele etmekten başka seçeneğimiz yok.
- Her İşyerine, Her Mahalleye Kreş İstiyoruz!
- Hayat Pahalı Ama Hayatımız Çok Ucuz!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- Büyüyen Yoksulluk ve Sosyal Yardımlar
- Rakamların Ardına Gizlenen Gerçekler
- Sermayenin ve İktidarın Saldırılarını Püskürtmek İçin 1 Mayıs Ruhuyla Birleşelim
- İşçi Dayanışması 192. Sayı Çıktı!
- Bumerang Geri Döner!
- Engelli Koşu ve Örgütlülük
- “İş Barışı” mı Hak Arayışı mı?
- Dünden Bugüne Barış ve Adalet Özlemimiz İçin
- Yoksulluk Azaldı mı?
- Sermayenin Saldırılarına Karşı Birliğimizi Örgütleyelim!
- İşçi Dayanışması 191. Sayı Çıktı!
- Bir Ana ile Tanışmak…
- Sağlığımızı Mucizelerle Değil Birliğimizle Koruyabiliriz
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- MESS Sözleşmesinden Çıkardığımız Bir Ders Var
- Patron Haklı mı?
Son Eklenenler
- Birleşik Metal-İş Sendikası Gebze 1 No’lu Şubenin örgütlü olduğu Mersen’de işçiler, sendika ve toplu sözleşme hakları için 19 Nisanda greve çıktı. Sendikadan yapılan açıklamada şu sözlere yer verildi: “Fransa sermayeli Mersen’in merkez yöneticileri...
- İşçi Dayanışması’yla tanışmış işçi kardeşlerimiz, gazetemizin kendilerinde yarattığı değişimi çok iyi bilir. UİD-DER ile yolları kesişen her işçi kardeşimizin zihni açılır, doğru bir ifadeyle dünyaya ve her şeye sanki üç boyutlu bir gözlükle bakar...
- Bu dünyaya sadece çalışmak için gelmiş gibiyiz. İşyerinde arkadaşlarımın ağzından sürekli şu sözler dökülüyor: “Ya biz bu dünyaya çalışmak için mi geldik? Evde iş, fabrikada iş… Sürekli bir döngünün içinde dönüp duruyoruz. Neden bu kadar çok...
- Türkiye’de seçimler öncesinde çok sayıda emekli eylemi gerçekleşti. Emeklilerin yaşadığı sorunların sandığa yansıyarak yerel seçimleri etkilediği herkesin malumu… Sorunlarımız bitmedi ve seçim sonrasında da emekliler olarak taleplerimizi haykırmaya...
- Merhaba dostlar; bizler İstanbul’dan bir grup öğretmeniz. 1 Mayıs’a yaklaşırken duygularımızı siz işçi kardeşlerimizle paylaşmak istedik. Öncelikle her sene olduğu gibi bu sene de 1 Mayıs coşkusunu haftalar, aylar öncesinden hissetmeye başladık. O...
- Öz Gıda-İş Sendikasında örgütlü işçilerin 7 Marttan beri grevde olduğu Abalıoğlu Lezita fabrikasında 16 Nisanda jandarma işçileri ve sendikacıları darp etti ve ters kelepçeyle gözaltına aldı. Yaralanan 8 işçi hastaneye kaldırıldı. İzmir Kemalpaşa’da...
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...