“UİD-DER’le Haydi 1 Mayısa” Pikniğindeydik

UİD-DER’li işçiler olarak 1 Mayıs hazırlıklarını büyük bir coşku ve mutlulukla yürütüyoruz. 11 Nisan Pazar günü Sefaköy temsilciliğimiz çeşitli bölgelerde piknikler düzenledi. Pikniklerden biri de Florya’da gerçekleşti. İşçilerin, öğrencilerin, ev kadınlarının katıldığı pikniğimiz dolu dolu geçti. Her şeyini işçilerin organize ettiği piknikte, evlerimizde hazırlayarak getirdiğimiz yemekleri UİD-DER sofrasında paylaştık. UİD-DER işçi korosunun seslendirdiği türkülere hep beraber eşlik ettik. Hava biraz serin olduğundan üşüyen bedenimizi çeşitli oyunlarla, halaylarla, sorunlarımızı ve çözümlerini konuştuğumuz sohbetlerle ısıttık. Tek başımıza yaşayamayacağımız birçok şeyi UİD-DER sayesinde bir günde yaşadık. “Sınıf kürsüsü” bölümünde kendimizi ifade etme fırsatı bulduk ve sorunlarımızdan kurtulabilmenin yollarını tartıştık. Sunucu arkadaşımızın 1 Mayıs’a, krize, çalışma ve yaşam koşullarımıza değinen sözleriyle başlayan sohbette, herkes kendinden örnekler vererek katkı sundu.

Söz alanlar, 1 Mayıs’a işyerindeki arkadaşlarımızı katabilmenin önemine değindiler. “İşçilerin birlik olduğunu artık göstermek gerekiyor. Kim ne derse desin, patronlar nasıl karalarsa karalasın 1 Mayıs’a gitmek gerekiyor. 1 Mayıs bizim mücadele günümüz, bu güne sahip çıkmalıyız. İşçilerin 1 Mayıs’a gitmemelerinin sebebi, patronların yalanlarıdır. 1 Mayıs, savaş alanıymış gibi yansıtılmaktadır. Ailelerimiz bile bize değil, sadece polisin kışkırtmasıyla yaşanan gerginlikleri ya da kavgaları yayınlayan televizyonlara inanıyorlar. İşçiler, 1 Mayıs alanlarındaki coşkuyu, dayanışma ruhunu görmeliler, yaşamalılar.”

Krizle birlikte hayatımız daha da zorlaştı. İşsizken iş bulamamak, çalışıyorken ağır çalışma koşullarına dayanmak zor iş. Krizi biz yaratmadık, faturasını ödemeyi reddetmeliyiz. Bir arkadaşımız kriz süresince yaşadıklarını şu sözlerle aktardı: “Kriz sebebiyle işten atılan birçok arkadaşım aylarca iş bulamadı. 1 yıl içinde 4 kere işten çıkarıldım. Hepsinde de krizi sebep gösterdiler. İşçiler olarak ölü gibi yaşıyoruz. Böyle yaşamaktansa yaşamamak daha iyi... Bizim hayatımızı patronlar belirliyor. Açlık sınırından, yoksulluk sınırı olarak bahsediyorlar. Onu neye göre hesaplıyorlar? Ne yiyeceğimizi bile onlar belirliyor. Çoğumuz asgari ücretle çalışıyoruz, ama asgari ücret açlık sınırının bile altında.”

Bir başka işçi arkadaşımız da örgütlü yaşamanın önemine değindi: “Ben 2 hafta önce UİD-DER’e gelmeye başladım. Kendimi güçlü hissediyorum. 1979 yılındaydı; sendikalı olarak çalışıyordum. Bir arkadaşımızı işten çıkardılar. Biz 10 gün eve gitmedik ve arkadaşımızı işe geri aldırdık. Tek başımıza dünyayı değiştiremeyiz. Ben varsam, sen varsan birlik olmuşuz demektir. İki kişi bir araya geldiğinde birlik başlar ve herkes birine anlattıkça çoğalırız.”

Sorunlarımızı dertleşip rahatlamak için açmadık elbette. Çözümlerini de konuştuk. Örgütlü olup birlikte hareket ettiğimizde, biz işçilerin sırtında asalak gibi yaşayan patronların düzenini yok etmenin mümkün olduğu konusunda hemfikiriz. Taleplerimizi haykırmak, patronlara işçi sınıfının gücünü göstermek için 1 Mayıs’ta UİD-DER kortejinde olalım!

Yaşasın 1 Mayıs! Yaşasın UİD-DER!