Çocuk Sömürüsü, İstismarı ve Katliamı Sürüyor

thumb.jpg

Bugün 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü. Birleşmiş Milletler tarafından 20 Kasım 1989’da kabul edilen ve 193 ülke tarafından imzalanan Çocuk Hakları Sözleşmesi, kâğıt üzerinde kalmaya devam ediyor. Tüm dünyada şaşaalı törenlerle kutlanılan Çocuk Hakları Günü, göstermelik olmaktan öteye geçmemektedir. Egemenler her zamanki gibi şurada burada boy gösterip çocukların geleceğinden, haklarından, yaşadıkları eşitsizlikten, çocuk işçiliğinin önlenmesinden, cinsel, psikolojik baskıdan vb. dem vuracaklar. Timsah gözyaşları dökecek ve kendi suçlarının üzeri örtecekler.

Bugün dünyada milyonlarca çocuk kapitalist sermayedarlar için ucuz, kullanılıp atılacak işgücü olarak görülüyor. Dünyada 300 milyonun üzerinde çocuk işçi bulunuyor. Türkiye’de çalıştırılan çocuk işçi sayısı ise 1 milyonun üzerinde. Çıraklık kapsamında çalıştırılan çocuk işçilere, patronlar tarafından her türlü iş yaptırılıyor. Çocuk işçiler hem ağır ve tehlikeli işlerde çalıştırılmakta hem de ücretleri eksik verilmektedir. Patronların kâr hırsı yüzünden çocuk işçiler, hayatları boyunca yaşayacakları meslek hastalıklarına yakalanıyorlar. Yaşamları çileyle geçiyor. Sadece geçtiğimiz yıl 53 çocuk işçi iş cinayetlerine kurban edildi. İş kazalarında dünyada 3. olan Türkiye’de çocuklar da kapitalistlerin kâr hırsının kurbanı olmaktan kurtulamıyorlar.

Meselâ çocuk hakları konusunda Türkiye, OECD ülkeleri içinde en sonda yer alıyor.

• Türkiye’de 10 milyon çocuktan 3 milyonu yoksulluk ve açlık sınırı altında yaşıyor. 4 çocuktan biri hiçbir sosyal güvenceye sahip değil.
• 1 milyon çocuk işçi var.
• 2014 yılında bin 377’si erkek, 9 bin 718’i kız çocuğu olmak üzere 11 bin 95 çocuk cinsel suçlara maruz kaldı.
• 2014 yılı sonu itibariyle 474 çocuk hükümlü, bin 683 çocuk ise tutuklu bulunmaktadır.
• Çocuk yaşta evlendirilenlerin sayısı bakımından 2013 yılı itibariyle Türkiye dünya üçüncüsü.
• Eğitim, sağlık, maddi refah, yoksullukta OECD sonuncusu.

20-kasim-dunya-cocuk-haklari-gunu.jpg

Kapitalist çıkarların sonucu olan savaşlar, çocuklar için ölüm ve geleceksizlik anlamına geliyor. Başta Ortadoğu halkları olmak üzere tüm ulusların emekçi çocukları, haksız savaşların kurbanı oluyorlar. Suriye’den Afganistan’a, Libya’dan Yemen’e çocuklar savaşın içinde doğuyor ve normal bir hayat yaşamadan ölüyorlar. Savaş emekçilerin evlerini ve yurtlarını terk etmesine neden olurken, Aylan Bebek örneğinde gördüğümüz üzere, daha iyi bir yaşam umuduyla yollara düşen mülteciler ve çocuklar karanlık sularda boğuluyor veya yollarda ölüyorlar.

Türkiye’nin Kürt bölgelerinde devlet güçleri çocukları katletmeye devam ediyor. Kurşunlarla ve bombalarla paramparça edilmiş, annesi babası öldürülmüş, yaşadıkları evler yerle bir edilmiş çocukların görüntülerini izliyoruz. Ancak egemenler çocukları katletmekten ve “terörist” diyerek bu katliamları meşrulaştırmaktan geri durmuyorlar.

Çocukların işçi olmasının, ağır koşullarda yaşamasının, iş cinayetlerine kurban gitmesinin, istismar edilmesinin, savaşlarda katledilmesinin nedeni kapitalist kâr düzenidir. Emekçi sınıfın çocuklarına acı ve gözyaşı dışında bir gelecek vermeyen kapitalist sistem yıkılmalıdır. İşçi sınıfı, kendisine ve çocuklarına hayatı zehir eden kapitalist çürümüşlükten kurtulmadan gün yüzü görmeyecektir.