Buradasınız
Dikkat Sigara Öldürür
Arnavutköy’den bir tekstil işçisi
Genellikle sigara paketini aldığımız zaman paketin üzerinde sigara öldürür, sağlığa zararlıdır, kanser yapar gibi yazılarla karşılaşırız. Aslında sigarayı alanlar da satanlar da sigaranın ne kadar zararlı bir şey olduğunu biliyorlar. Ama buna rağmen dünya nüfusunun 3’te 2’si sigara kullanıyor ve ilk sigaraya başlama dönemi ilkokullara kadar inmiş durumda.
Peki bu meret nasıl ortaya çıkmış ve bundan nasıl kurtulacağız? Öncelikle şunu belirtmek istiyorum, böyle bir yazıyı yazabilmek için tam yedi senedir can atıyordum ve bugün çok mutluyum. Çünkü 10 yıl sonrasında, bir sevgili gibi onsuz duramadığım sigaranın poposuna tekmeyi yapıştırdım, bu biraz zor oldu tabii.
Şimdi ilk soruya dönmek gerekirse, bu meret ne zaman ortaya çıktı? Rivayet bu ya, sene bilmem kaçta, Amerikanın bilmem hangi bölgesinde yerli kabileleri varmış. Bu kabilelerin bazı sorunları varmış. Bu sorunlardan bir tanesi de, şimdiki gibi wc’ler olmadığından, tuvalet sorunuymuş. Ne zaman tuvaletleri gelse, ya bir ağaç arkasına ya taş arkasına ya da çalılıklara giderlermiş. Fakat başkaları görünce utandıklarından ve etrafa yayılan kokudan rahatsız olduklarından buna çeşitli çözümler aramışlar. Nihayet sonunda kabile üyelerinden bir tanesi bir çözüm bulmuş. Bu buluşa göre, tuvalet ihtiyaçlarını görürken tütünü nemli bir ağaç yaprağına sarıp fosur fosur içtikleri zaman, hem oradan geçenler dumanı görüp gelmeyecek, hem de kokudan biraz olsun kurtulunacaktır. Sonuçta bu buluş tutmuş ve herkes tarafından uygulanmaya başlanmış. Fakat bir süre sonra bu zıkkım alışkanlık yapmaya ve yaygınlaşmaya başlamış.
Hangi sebepten ortaya çıkarsa çıksın, bugün sigara çok ciddi hastalıklara yol açarken birilerine de çok büyük bir kâr kapısı açmış durumda. Bugün sigara tekelleri dünya devleri aralarında yer alıyor. Kapitalist sistem bir taraftan filmler aracılığıyla gençleri sigaraya özendirirken, diğer taraftan da bir sürü çaresizliğin, çıkışsızlığın içine sürükleyerek, sigara ve benzeri şeylere sevk ediyor. Gençlerin bu çıkışsızlığından kâr eden ise kapitalist tekeller oluyor. Aynı yukarıdaki gibi örnekleyecek olursak, kapitalizmin pis kokularından kurtulmak için bir beyin tıpası haline gelmiştir sigara.
Ben biraz da kendimden bahsetmek istiyorum. Sigara denilen meret ile nasıl tanıştım? 20 yaşıma kadar sigaradan hep nefret etmiştim. İnsanın yaşı ilerledikçe hayattan beklentileri de artıyor, bende de öyle olmuştu. Düzenli bir işimin olmayışı, aldığım ücretin bir türlü yetmemesi, iş saatlerimin çok uzun ve yorucu olması, insani ilişkilerin çürümüşlüğü, yarınımın belirsizliği, umutların bir bir tükendiği, güvensizlik, çaresizlik, yalnızlık, insanı insan yapan aktivitelerden yoksunluk, üretken yönlerimizin bir bir törpülenmesi, sırtımızı yaslayacak birilerinin olmaması, burjuva kültürün üzerimize bulaşması gibi daha birçok sebep sonucu sigaraya başladım. Geriye dönüp baktığım zaman sigara benden çok şey alıp götürdü. Defalarca sigarayı bırakma girişimim oldu. Fakat her defasında bir fırt daha, bir kereden bir şey olmaz, bu son gibi bahanelerle hep yeniden başladım.
Bu söylemlerle yıllarca hep kendimi kandırdım. Defalarca sigara bırakma girişimim ve pes etmem sonucu kendime olan güvenim ciddi anlamda sarsıldı. Hele bir işçinin söylediği şey hiç kulağımdan gitmiyor: “O kadar doğru şeyler söylüyorsun ama hep sigaraya yenik düşüyorsun.” Bence aslında şöyle demek istiyordu: “Sen sigaraya karşı savaşamıyorsun ki kapitalizme karşı savaşasın!” Gerçekten de doğru. Bu yüzden “bizler bir sigaraya yenik düşersek kapitalizme karşı nasıl savaşacağız” diye sordum kendi kendime. Evet dostlar, ne yazık ki biz sigaraya yenik düşüyoruz. Yok ben keyfimden içiyorum, hoşuma gidiyor, azalttım gibi şeyler, kendimizi kandırmaktan başka bir şey değil.
Kendi işlerimizi yapmak için para bulamazken, sigaraya tonla para harcıyoruz. Bizlere harcanan emeği görmeden durmadan bedenimizi zehirliyor ve sigaraya yenik düşüyoruz. Kimse kusura bakmasın, kendimize karşı savaşmadan kimseyle savaşamayız. Diğer insanlardan şanslı olduğumuzu söyleyen bizler, işçi sınıfının mücadelesi ve güzel bir dünya için öncelikle zaaflarımıza karşı mücadele vermeliyiz.
Kapitalizmin pisliklerinden kurtulmak için istemek yetmiyor, bunun için mücadele etmek gerekiyor. Yolumuz çok uzun ve engebeli ama sevdalarımız, özlemlerimiz de çok büyük ve inancımız sağlam, yeter ki isteyelim ve mücadele edelim. Üstelik şanslıyız. Çünkü tek değiliz, çaresiz değiliz, her an yanımızda dostlarımız var. Yani çare karşımızda duruyor. Her düştüğümüzde omzumuzda bir dost eli var, başımız sıkıştığında gideceğimiz bir yer var. UİD-DER’imiz var.
- “Dert Bizde, Derman Ellerimizdedir”
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
- Ümitsizlik Fareleri Öldürür, Peki Ya İnsanları?
- Haksızlığı Görüyorsan Harekete Geç ve Örgütlen!
- “Keşke Sendikayı Getiren Arkadaşları Dinleseydik”
- Panterler Konuşsaydı
- Kapıda Kalmak
- Örgütlenen İşçilerin Değişim Serüveni
- Düzenin Çürütücü Etkisinden Bizi Örgütlü Mücadele Kurtarır
- Kapitalizm Çok Çalıştırarak da Öldürür
- “Belki Ben, Belki Sen”
- Mutlu ve Umutlu Olmanın Formülü Örgütlü Mücadele
- Çöpten Toplanan Kalemler
- “Söyledikleriniz Tuhaf!”
- Firavunlar ve İşçiler
- Bir İstanbul Turu ve Umuda Dair
- “Ya Dayı Valla İlk Kez Senden Duyuyorum”
- Arılar ve Sınıf Bilinçli İşçiler
- “Mücadeleyi Aşkla Sevmek”
- Sürü Halinde Aynı Yöne Bakan Sırtlanlar
Son Eklenenler
- Nedir grev/direniş çadırı? Üzerine düşünmeden cevap verirsek, bir muşamba ve muşambaları ayakta tutan birkaç tahta direk... Fakat bunun ötesinde bir anlama sahiptir grev ve direniş çadırları. Elbette işçiler bu çadırı öncelikle kendilerini güneşten...
- Onlar komşumuz, iş arkadaşımız. Aynı mahallede, aynı sokakta yaşıyoruz; aynı işyerlerinde çalışıyoruz. Ama kim olduklarının, adlarının, geçmişlerinin bir önemi yok. Onlar mülteci, onlar göçmen… Türkiye’de Suriyeliler, Afganlar”, Amerika’da “...
- Son dönemde dünya genelinde internet ve sosyal medyada yoğun rağbet gören bir teori var, karınca teorisi. Bu teorinin ne kadar bilimsel olduğu tartışmalıdır ama anlatı siyasal ve toplumsal alanla kesiştiği için ilgi görmektedir. Anlatı şöyle: “Gidin...
- En yakın akrabalardan işyerlerimizdeki işçi arkadaşlarımıza dek çevremizdeki insanların sözlerine kulak verdiğimizde, deryada yaşayıp deryadan bihaber olduklarını anlarız. Sıcağı sıcağına canlarını yakan ekmek fiyatının iki katına çıkmasını bile...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, işverenden ücretlerinin iyileştirilmesini talep etmiş fakat işveren bu talebi geri çevirerek...
- İstanbul Tuzla’da faaliyet gösteren ETF Tekstil fabrikasının patronu fabrikayı kapatacağını duyurup ilk etapta 30 işçiyi işten atmış işçilere ihbar tazminatını ödemeyeceğini, kıdem tazminatının ise yüzde 70’ini ödeyeceğini duyurmuştu. İşçiler işten...
- Türkiye’de neredeyse yüzde 200’e varan enflasyon ücretleri her geçen gün eritirken işçilerin tepkisi de giderek artıyor. Her gün bir fabrikada, şantiyede, lojistik deposunda işçilerin mücadelesi başlıyor.
- Çalıştığım işyerinde arkadaşım Erman abi, televizyon kanallarının popüler yarışması MasterChef’de yapılan bir yemeği çok beğenmiş, çay molasında ballandıra ballandıra anlatıyordu. 350 gram dana bonfile, dana füme, 300 gram kestane mantarı, tereyağı...
- “Bir zaman makinesi olsa ve mesela üç yüz yıl öncesine gidebilsek bugünün dünyasından çok farklı bir dünya ile karşılaşırdık.” Böyle başlıyordu İşçi Dayanışması’nın bir önceki sayısında Emekçi Kadın köşemiz. Gelin geçmişe yolculuğumuzu sürdürelim....
- Eşe dosta selam. İnandığım doğruların adamı oldum, böyle yaşadım karınca kararınca. Bu doğruların savaşını daha çok sanatımda yapmaya çalıştım. Kursağıma hakkım olmayan bir tek kuruş dahi girmemiştir.” Böyle diyordu işçi sınıfının yazarlarından...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, ücretlerinin iyileştirilmesini talep ettiler. Ancak Standart Profil yönetimi işçilerin bu...
- 1980’lerde İngiltere’de kadın bir başbakan iktidardaydı, adı da Margaret Thatcher’dı. Bu kadın başbakan emekten, işçiden, toplumdan yana ne varsa ona düşmandı. İngiltere’deki işçiler ona “süt hırsızı” derlerdi. Çünkü daha henüz Eğitim ve Bilim...
- Bir yere baktığımızda gördüklerimize bir daha dönüp bakarsanız mutlaka dikkatinizi çeken bir şey vardır. Ben de bir yere baktım ve dikkatimi bir manzara çekti. Bu manzaranın iki ayrı hikâyesi var. Burası benim ikamet ettiğim mahalledir. Kocaman olan...