Dokuzuncu Yılında Torunlar Center Katliamı: İşçiler Ölüyor, Sermaye Büyüyor!

6 Eylül 2014’te, İstanbul Mecidiyeköy’de bulunan Torunlar Center inşaatında asansör 32. kattan yere çakılmış ve asansörde bulunan 10 işçi feci şekilde can vermişti. İşçiler, asansörün bozuk olduğunu defalarca dile getirmelerine rağmen, gerekli tedbirler alınmamış ve adeta katliama davetiye çıkarılmıştı. 301 maden işçisinin can verdiği Soma katliamından sadece birkaç ay sonra gerçekleşen bu katliam büyük öfke yaratmış, yüzlerce kişi Torunlar Center önünde toplanarak katliamı protesto etmek istemişti. Ancak polis öfkeli emekçilere saldırarak Torunlar patronlarını korumuştu. Katliama ilişkin dava süreci de sermaye düzeninin işçilere asla “adalet” sağlamayacağını bir kez daha göstermişti. 2014’ten bu yana iş cinayetleri, işçi katliamları artarak devam ediyor. Sermaye işçilerin alın teri, kanı, canı üzerinde büyümeye devam ediyor.

Aradan geçen yedi yıla rağmen ne işçilerin ölümüne sebep olanlardan hesap soruldu, ne de dişe dokunur bir yargı süreci işledi. Açılan davada; ikisi Torunlar, dördü inşaat şirketi, üçü ise iş güvenliği şirketinin çalışanları olmak üzere 9 kişiye 8 yıl 4 ay hapis cezası veren İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi, “iyi hal” gerekçesiyle bunu para cezasına çevirdi. Bu karara göre her bir sanık için para cezası 60 bin 800 lira olarak belirlendi. Torunlar, Geda Majör ve NCA iş güvenliği firmalarının yönetici konumundaki diğer personeliyle ilgiliyse beraat kararı verildi. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesiyse mahkemenin verdiği bu kararı onadı. Torunlar patronları için takipsizlik kararı verildi. Gerçek sorumlular ceza almadı.

Torunlar katliamın 7. yılında sitemizde yer alan yazıda şu sözlere yer verilmişti:

“Ekonominin büyüdüğünü ve şaha kalktığını söyleyen siyasi iktidar, verdiği teşviklerle, büyük yatırımlarla, ‘çılgın’ projelerle inşaat sektörünün büyümesine ön ayak oldu. Kentsel dönüşümlerle, HES’lerle, AVM’lerle, havalimanlarıyla, madenlerle, termik santrallerle; dağ taş, ormanlık alanlar, dere yatakları, kent merkezleri şantiyeye çevrildi. İnşaatlar yükselirken, şantiyelerde kuralsızlık, kötü çalışma koşulları alabildiğine yaygınlaştı. İşçi haklarına dönük saldırılarda son derece kararlı davranan siyasi iktidar, kendi iktidarıyla birlikte katlamalı biçimde büyüyen bu inşaat firmalarının keyfiliği ve açgözlülüğü karşısında üç maymunu oynuyor, iş cinayetlerini de normal hatta ‘işin fıtratından’ göstermeye çalışıyor.”

Türkiye’de iktidarda olan rejim, iş cinayetlerinden yoksulluğa, depremden sele, yangından tren kazalarına sebep olduğu ya da felakete dönüşmesine yol açtığı tüm olayları kaderle, fıtratla açıklıyor. Ne pahasına olursa olsun hızlı zenginleşme ve yağma yolunu seçtiği için neden olduğu yıkımın acısını yaşayan emekçileri aldatmaya çalışıyor. Kendi sorumluluğunu gözlerden gizlemeye çalışıyor, bu denli büyük acılara neden olan katliamları cezasız bırakarak yeni katliamların önünü açıyor. Somaların, Ermeneklerin, Torunların sonu gelmiyorsa bunun nedeni kapitalist düzen ve açgözlülükte sınır tanımayan iktidardır.

Söz konusu yazımızda vurguladığımız gibi: “Çalışırken ölmek işçilerin kaderi değildir, sermayenin karşısında örgütsüz olmanın acı bir bedelidir. Sayısız canın yitip gitmesinin, iş cinayetlerine yenilerinin eklenmesinin önüne ancak tek yumruk haline gelmiş, birbirine sıkıca kenetlenmiş işçi sınıfı geçebilir.”