Ey İnsanlar

 Ey insanlar!
 Siz kıyıda şen ve kedersiz,
 Denizde can çekişen bir insan var.
 Denizde,
 Şu bildiğiniz sert, kara ve ağır denizde
 Yaşam için çırpınan bir insan var!
 
 Düşmanları yendim diye
 Keyiflendiğinizde,
 Bir düşkünün elini tuttum
 Esenliğe kavuşsun diye
 Kemerimi daha fazla sıktım diye
 Övündüğünüzde,
 Bilmem ne zaman anlatsam ki size
 Ey insanlar
 Kıyıda kurulu düzeniniz var
 Önde ekmek, üstte gömlek
 Denizde boğuşan insan size sesleniyor.
 Ağır dalgaları yorgun elleriyle itiyor
 Ağzı açık, gözler yerinden fırlamış
 Uzaklardan karaltımızı görmüş
 Yutmuş yutacağı kadar deniz suyunu
 Takatten kesilmiş
 Batar
 Kâh başı
 Kâh eli
 
 Ey insanlar!
 Uzaklaştıkça o
 Köhne dünyaya seslenirken
 Bas bas bağırarak yardım diliyor
 Ey insanlar!
 Kıyıda sakin, seyre dalmışsınız
 Dalgalar, sakin kıyınızı döver
 Parçalanır kumsal üzerine
 Çekilir köpükler.
 Bir bağırtı uzaklardan duyulur
 Duyulur.
 
 Ey insanlar!
 Sesi rüzgâr alır götürür
 Rüzgârda, sesi dalgalanır
 Uzaklardan yakınlardan
 Kulaklarda yine bir haykırış
 Ey insanlar!..
 				 (şiiri çeviren: İldeniz Kurtulan)