Feniş İşçilerine Gece Ziyareti

Feniş işçileri üç aylık alacakları, kıdem ve ihbar hakları ödenmediği için fabrikada direnmeye devam ediyorlar. Bizler UİD-DER’li işçiler olarak direnişlerinin başından beri hep yanlarında olduk, dayanışma gösterdik. Vardiyası uyan arkadaşlarla birlikte Feniş işçilerini gece vardiyasında ziyaret ettik.

Fabrikada vardiyalı bir şekilde nöbet tutan Feniş işçileri bizi çok hoş karşıladılar. Bize çay ikram ettiler. Güzel sohbetlerini bizden eksik etmediler. Gelinen noktaya kadar direnişlerini anlattılar ve direnişten önce bir şeyler yapılması gerektiğini şu sözlerle anlattılar: “Keşke patron fabrikayı kapatmadan fabrika içerisinde örgütlenebilseydik. Kısmi bir örgütlülük vardı, ama fabrika büyük olduğu için birbirini tanımayan işçiler vardı. Birçok işçi direnişe çıktıktan sonra birbirini tanıdı.”

Biz de bu söylediklerinin önemli olduğunu, işçilerin başına bu tür şeyler gelmeden önce fabrika içerisinde birbirlerine sahip çıkmaları gerektiğini söyledik. Direniş sürecinin onlara çok şey kattığını anlatan işçilere bizler de daha önce gittiğimiz grev ve direnişlerden örnekler verdik, deneyimlerimizi paylaştık. Maddi olarak çok zorlandıklarını söyleyen Feniş işçileri, aralarında yevmiyeci olarak çalışan arkadaşlarının olduğunu anlattılar. Hiç bir zorluğun mücadelelerine engel olamayacağını, ne olursa olsun direnmeye devam edeceklerini söylediler.

Yanımızda bültenlerimizi de götürdük. Bültende Feniş ile ilgili haberleri görünce çok mutlu oldular. Diğer taraftan “İş kazaları Kader Değildir, İşçi Ölümlerini Durduralım!” kampanyamızı sonlandırdığımızdan ve topladığımız imzaları Meclis’e teslim ettiğimizden bahsettik. Onlar da takip ettiklerini ve Nizamettin Önelge’den bahsettiğimizde çok duygulandıkları anlattılar. Bizlere gösterdiğimiz duyarlılık için teşekkür ettiler.

Soba çok güzel yanıyordu, sohbet de sıcak olunca bizler saatin nasıl geçtiğinin farkında olmadık. İçimizde gece vardiyasına gidecek arkadaşlarımız olduğu için tekrar görüşmek üzere oradan ayrıldık. Bize kapıya kadar eşlik eden Feniş işçileri “yine bekleriz” diyerek bizi uğurladılar.