İşçi Sınıfının Haklarını Yok Eden 12 Eylül’ü Unutturma!

12 Eylül 1980 askeri faşist darbesinin üzerinden 38 yıl geçti. Darbenin amacı işçi sınıfının örgütlerini ezmek, işçi sınıfını güçsüz ve moralsiz bırakmaktı. Çünkü o zaman geniş emekçi yığınlar toplumsal değişim istiyordu; sömürüsüz bir dünya özlemi için mücadele veriliyordu. Patronlar sınıfı ise, kapitalist sömürü düzenini sağlamlaştırmak; toplumsal değişimi durdurmak, başı dik işçilerin örgütlülüğünü ve gururunu kırmak istiyorlardı. İşte 12 Eylül darbesi bu amaçla yapıldı.

12 Eylül darbesinden sonra, büyük patronlardan Halit Narin, “bugüne kadar işçiler güldü, artık gülme sırası bizde” demekten kendini alamıyordu. Vehbi Koç, darbenin lideri Kenan Evren’e mektuplar yazıyor, işçilere haddini bildirdikleri için teşekkür ediyordu.

12 Eylül faşist darbesiyle tepeden tırnağa baskıcı bir rejim kuruldu. Anayasa ve yasalar toplumu hareketsiz bırakacak şekilde hazırlandı. Demokratik hak ve özgürlükler ortadan kaldırıldı. Getirilen yasalarla sendikaların örgütlenmesinin önüne büyük engeller kondu, grev yapılması neredeyse imkânsız hale getirildi. Çünkü patronlar işçilerin sendikalaşmasını ve grev yapmasını istemiyorlardı. Grev işçilerin üretimden gelen gücünü kullanması ve gücünün farkına varmasıydı. Meselâ 1980 öncesinde DİSK Maden-İş’in öncülüğünde yürütülen grevler sonucunda işçiler önemli haklar kazanmış ve diğer sektörlerdeki işçilere de örnek olmaya başlamışlardı. 12 Eylül sabahında sadece patron örgütü MESS’e bağlı 74 işyerinde 30 binden fazla metal işçisi grevdeydi.

Darbeyle birlikte işçi sınıfının ekonomik ve sosyal kazanımlarına büyük bir darbe vuruldu. Örgütlü güçlerini kaybeden işçi sınıfı, patronların saldırılarına dur diyemedi. En basitinden; bugün sendikasızlaştırma alıp başını gitmişse, taşeronluk sistemi oturtulmuşsa, güvencesiz ve güvenliksiz çalışma koşulları hâkim kılınmışsa, iş kazaları ve ölümler sıçramalı bir şekilde artmışsa, iş saatleri uzatılmış ve işçi sınıfının alım gücü gerilemişse bütün bunlar için yolu düzleyen 12 Eylül faşizmidir.

12 Eylül 1980 askeri darbesinin en büyük amaçlarından biri geçmiş ile gelecek ilişkisini kesmek, genç işçi kuşaklarını hafızasız bırakmaktı. Bunda büyük ölçüde başarılı da oldu. 12 Eylül 1980 askeri faşist darbesi işçi sınıfına karşı yapılmıştır ve başta işçi sınıfı olmak üzere toplum çok acılar çekmiştir. 12 Eylül ile hâlâ hesaplaşılmış değildir.

Bugün ise tek adam rejimi var. Yıllardır çok ağır saldırılar altında olan işçi sınıfının sırtına bugün de ekonomik krizin yükü yıkılmak isteniyor. 12 Eylül’le örgütleri yok edilen, hakları ellerinden alınan işçi sınıfı bugün yapay temellerde bölünüp parçalanıyor, işçi sınıfının gerçek düşmanlarını görmesinin önüne geçilmek isteniyor. İşçi sınıfına dönük kapsamlı saldırılar kriz bahanesiyle meşrulaştırılmak isteniyor. İşçi sınıfının bu oyunları bozabilmesi, darbecilerden, sömürücülerden hesap sorabilmesi için 12 Eylül’ün yok ettiği birlik ve dayanışma ruhunu yeniden diriltmesi yaşamsal önem taşıyor.

12EYLUL_20100919_247m.JPG