Buradasınız
Küresel İklim Değişikliği Şaka Değil!
Gebze’den bir metal işçisi

Eski insanlar dünyayı anlamak için fikirler ileri sürmüşler, yorumlar yapmışlar. Mesela yaşadıkları sel ve deprem gibi doğa olaylarını açıklamak için dünyanın bazı hayvanların (öküz, balık, kaplumbağa) üzerinde olduğunu düşünmüşler. Hayvanlar her kıpırdadığında depremler, seller olduğuna inanmışlar. Günümüzde doğa bilimlerinin gelişmesinin, teknolojinin ilerlemesinin ve yaşadığımız dünya ve evren ile ilgili bilgilerimizin devasa olarak artmasının sonucunda, doğa olaylarını çok daha rahatlıkla anlayıp çözümleyebiliyoruz. Fakat doğa olaylarını anlamlandırmamız hatta daha önceden hesaplayabilmemiz, doğa olaylarının afetlere dönüşmesine hâlâ engel olamıyor.
Yaşadığımız sistem insan hayatını, doğayı inanılmaz bir hızda tahrip etmekte hiçbir beis görmüyor. Daha fazla kâr hırsıyla kapitalistlerin kulakları sağır, gözleri kör olmuş durumda. Kendi aralarındaki yıkıcı rekabeti sürdürüyor ve sömürü düzenlerini koruyabilmek için çırpınıyorlar. İşte bu nedenle dünyayı harabeye çevirmiş durumdalar. Yaşadığımız gezegenin bir yok oluşa doğru sürüklendiğini artık her gün iklimdeki değişkenliklerden, artan afetlerden görebiliriz. Küresel ısınmanın etkileri her geçen gün kendini daha şiddetli biçimde hissettirmeye devam ediyor. Bunun en son örneklerinden birini, geçenlerde haberlere de yansıyan Antarktika kıtasından kopan dev buzul parçası oluşturuyor. Düşünün ki bu buzulun yüzölçümü İstanbul’dan daha büyük ve Kıbrıs adasının üçte ikisi kadardır. Ağırlığı ise 1 trilyon tondan fazla. Peki, böyle bir buz dağının kutbun buz kütlesinden kopması ne anlama geliyor? Buzulların erimesinin küresel ısınmayla alakası ne? İnsan ve doğa arasındaki ilişkilerin bozulması bakımından ne anlam ifade ediyor? Gelin hep beraber bu soruların cevaplarına bakalım.
Bugün dünyanın yaklaşık %10’u buzullarla kaplıdır. Bunların büyük bir çoğunluğu kutup bölgelerindedir. Küresel ısınma nedeniyle buzullar günden güne eriyor. Kuzey kutbunun %25’i son 30 yılda yok olmuş durumda. Küresel ısınmanın etkileri son 50 yıl içinde tespit edilmiştir. İnsan hayatını etkileyecek ve buzulların erimesine sebebiyet verecek sıcaklık artışı hızla devam etmektedir. Küresel ısınma sonucu kutuplar ve yakın bölgelerindeki buzlar eridikçe, yerlerini karalar veya sular almaktadır. Kara ve suların kar ve buza oranla daha az yansıtıcı olması güneş ışınımı emilimini arttırmakta ve dolayısıyla ısınmanın daha fazla artmasına sebep olmaktadır. Ayrıca buzullar büyük miktarda sera gazını depolar, erimesi durumunda barındırdığı metan gazı atmosfere karışır. Bu da küresel ısınmayı şiddetlendirir. Buzullar az bulunan ve soyu tükenme tehlikesi altındaki hayvanlar için yaşam alanıdır. Buzulların erimesi deniz seviyesinde yükselmeye yol açabilir. Bu durum kıyı çizgilerinin değişmesine, kıyıların ve buradaki yerleşimlerin sular altında kalmasına yol açabilir. Buzullar büyük bir ağırlık demektir ve dünyanın izostatik dengesinde önemli rol oynarlar. Buzulların erimesi tektonik açıdan hareketliliğe, dolayısıyla doğal afetlere sebebiyet verebilir.
Kapitalizm her şeyin dengesini bozduğu gibi doğanın dengesini de bozuyor. Küresel ısınma bugün için kontrol edilemez değil. Ama yakında kontrol edilemez duruma gelebilir. Her yerde alarm sinyalleri çalıyor. Sıcaklık yükseliyor, her derece daha kritik. Buna rağmen doğaya bu kadar zarar veren kapitalizmin normali olan anarşik üretim son sürat devam etmekte. Daha fazla kâr elde etme tutkusu plansız üretime yol açıyor. Plansız üretim ile ortaya çıkan zehirli atıklar ise, doğaya salınıyor. Okyanusların dibine batırılan radyoaktif ve kimyasal atık yüklü gemiler, şehirlerin rögarlarına boşaltılan kimyasal atıklar, toprak altına varillerle gömülen radyoaktif maddeler, petrol, kömür gibi fosil yakıtlardan elde edilen enerjinin yoğun bir şekilde kullanılması, egzoz dumanı, filtresiz fabrika bacalarından havaya karışan zehirli tozlar, inşaat yıkıntılarından etrafa yayılan asbest gibi zehirler, dağ gibi biriken plastik çöpleri… On milyonlarca insanın bir arada yaşadığı, beton ormanlarına dönüşmüş devasa kentler, sera gazlarının artmasına ve atmosferde küresel ısınmaya neden oluyor. Plansız ve anarşik kapitalist üretim; kürenin haddinden fazla ısınmasına, ozon tabakasının delinmesine, ultraviyole ışınlarının dünyayı kavurmasına, buzulların erimesine, karaların sular altında kalmasına, sellere neden oluyor. Havadaki kükürtdioksit miktarının artması asit yağmurlarına neden oluyor ve insan yaşamını tehdit ediyor.
Yapılan araştırmalar dünyanın ısısının artışındaki her bir derecenin kritik olduğunu gösteriyor.+2 derecede su sıkıntılarının başlayacağı, fırtınaların artacağı, deniz seviyesinin yükseleceği, gezegendeki canlı türlerinin yüzde 30’unun yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalacağı öngörülüyor. +5 derecede denizlerin 5 metre yükseleceği, deniz seviyesi ortalamasının 70 metre olacağı ve dünyanın yiyecek stoklarının büyük oranda tükeneceği ön görülüyor. +6 derecede göçlerin başlayacağı, yüz milyonlarca insanın uygun iklim koşullarında yaşamak umuduyla göç yollarına düşeceği ve iklim göçmenlerinin dünyanın her yerinden yollara düşeceği hesap ediliyor.
Bir Kızılderili atasözünde dendiği gibi; “Son ağaç kesildiğinde, Son nehir kuruduğunda, Son balık avlandığında, İşte o zaman paranın yenmediğini anlayacaksınız…” Bizleri uyarmak için söylenen bu sözlerden de ders çıkartarak, dünyamızı yok oluşa sürükleyen paranın egemenliğine dayanan bu sistemi yıkmak için örgütlü mücadele saflarını sıklaştıralım. Kapitalizmi ve etkilerini dünyamız üzerinden def etmek için mücadele etmediğimiz her saniye canlılık büyük bir hızla yok oluşa doğru sürükleniyor. Eski insanların bildiği dünya değişti. Dünya artık ne öküzün boynuzunda ne kaplumbağanın sırtında, kapitalizm denen ve insanlığı uçuruma sürükleyen sistemin hâkimiyeti altında. Bizler biliyoruz ki bu sistem kendi mezar kazıcılarını çoktan yarattı. Sadece örgütlenerek sahneye çıkıp görevini yapması gerekiyor. O yüzden Can Yücel’in şu sözlerini hep beraber tekrar hatırlayalım;
Dünya öküzün boynuzları üstünde dururmuş,
Her kıpırdayışında öküz, deprem olurmuş…
Oysa dünya, halkların omzu üstünde durur
Kıpırdasın da gör!
Elleri Var Özgürlüğün
Hızlı Üret, Hızlı Yaşa, Hızlı Öl
- 17 Ağustos Depreminden 23 Yıl Sonra: Yine Önlem Yok, Yine Hazırlık Yok!
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
- “Bir Daha Asla” Demek İçin Kapitalizme Karşı Mücadeleye!
- Asen Metal’de İş Cinayeti: Sendika Düşmanlığı İş Cinayetine Yol Açtı!
- Ev Sahibi ve Misafirin Çilesi
- Şantiyelerde, Fabrikalarda, Tersanelerde İş Cinayetleri Devam Ediyor!
- Enflasyonu Asgari Ücret Zammı mı Arttırıyor?
- Kemal Türkler ve Unutulmaması Gereken Bir Dönem
- “Yeşil Bursa”ya Ne Oldu?
- Ormana Girişleri Yasaklamak mıdır Önlem?
- “İki Aydır Bizim Eve Et Girmiyor”
- Sarıyer Belediyesi İşçilerinin Grevi Devam Ediyor
- UMUT’tan Yumruk Albümü: Biz Yeni Bir Dünya Kuracağız!
- Küresel Haklar Endeksi: Türkiye İşçiler İçin En Kötü 10 Ülke Arasında!
- Sağlık Emekçilerinin Sabrı Taştı!
- Dr. Ekrem Karakaya’nın Katili Kim?
- DİSK: “TÜİK Gerçekleri Açıkla, Ekmeğimizle Oynama!”
- Kapitalizmin Girdabından Ancak Örgütlü Olursak Kurtuluruz
- Sağlıkta Sorunlar Büyüyor!
- Hendek Katliamında Hayatını Kaybeden İşçiler Anıldı
Son Eklenenler
- Onlar metal işçilerinin çocukları, onlar UİD-DER’li çocuklar… Onlar da tıpkı babaları, anneleri gibi üretiyorlar, yaratıcılıklarını ortaya koyuyorlar. Küçük yaşlarına rağmen dünyaya işçi sınıfının penceresinden bakmayı öğrenirken hikâyelerini...
- Çelikler Holding’e ait Afşin-Elbistan Linyitleri (AEL) Kömür İşletmesinde, 350 işçi maaşlarının iyileştirilmesi için iş bıraktı. İzmir Kemalpaşa’da bulunan Rapro/Gates Hortum Sanayi ve Tic. Ltd. Şirketinde çalışan 4 işçi, sendikalı oldukları için...
- Her görüp karşılaştığım bizim insanlarımızla, yani büyük insanlığın, yani işçi sınıfının insanlarıyla iki kelam etmek isterim ve o insanın sözlerini heybeme atarım. Yeri ve zamanı geldiğinde mücadele örgütümüz UİD-DER aracılığıyla hepinize...
- Cumhuriyet tarihinin en büyük yoksullaştırma dalgası işçi sınıfını vururken, Türkiye’nin dört bir yanında düşük ücretlere, çalışma koşullarının ağırlaştırılmasına, hak gasplarına karşı işçilerin mücadelesi sürüyor.
- Sesimi duyan var mı? Bu sözü hafızalara kazıyan 17 Ağustos Büyük Marmara Depreminin üzerinden 23 yıl geçti. Geçen zaman boyunca birkaç müteahhit dışında siyasi ve idari sorumlular yargılanmadı. Dersler çıkarılmadı, önlemler alınmadı. Beklenen...
- 1800’lerin ilk yarısında, sanayinin yoğunlaştığı Manchester şehri 400 bin nüfusuyla İngiltere’nin en büyük ikinci şehriydi. Sanayinin kalbi konumundaki Manchester, aynı zamanda ilk işçi örgütlenmelerinin de başladığı yerdi. İngiltere işçi sınıfı...
- Nedir grev/direniş çadırı? Üzerine düşünmeden cevap verirsek, bir muşamba ve muşambaları ayakta tutan birkaç tahta direk... Fakat bunun ötesinde bir anlama sahiptir grev ve direniş çadırları. Elbette işçiler bu çadırı öncelikle kendilerini güneşten...
- Onlar komşumuz, iş arkadaşımız. Aynı mahallede, aynı sokakta yaşıyoruz; aynı işyerlerinde çalışıyoruz. Ama kim olduklarının, adlarının, geçmişlerinin bir önemi yok. Onlar mülteci, onlar göçmen… Türkiye’de Suriyeliler, Afganlar”, Amerika’da “...
- Son dönemde dünya genelinde internet ve sosyal medyada yoğun rağbet gören bir teori var, karınca teorisi. Bu teorinin ne kadar bilimsel olduğu tartışmalıdır ama anlatı siyasal ve toplumsal alanla kesiştiği için ilgi görmektedir. Anlatı şöyle: “Gidin...
- En yakın akrabalardan işyerlerimizdeki işçi arkadaşlarımıza dek çevremizdeki insanların sözlerine kulak verdiğimizde, deryada yaşayıp deryadan bihaber olduklarını anlarız. Sıcağı sıcağına canlarını yakan ekmek fiyatının iki katına çıkmasını bile...
- Düzce’de bulunan Standart Profil fabrikasında çalışan Petrol-İş üyesi işçiler, artan enflasyon karşısında aldıkları ücretin her geçen gün erimesi sebebiyle, işverenden ücretlerinin iyileştirilmesini talep etmiş fakat işveren bu talebi geri çevirerek...
- İstanbul Tuzla’da faaliyet gösteren ETF Tekstil fabrikasının patronu fabrikayı kapatacağını duyurup ilk etapta 30 işçiyi işten atmış işçilere ihbar tazminatını ödemeyeceğini, kıdem tazminatının ise yüzde 70’ini ödeyeceğini duyurmuştu. İşçiler işten...
- Türkiye’de neredeyse yüzde 200’e varan enflasyon ücretleri her geçen gün eritirken işçilerin tepkisi de giderek artıyor. Her gün bir fabrikada, şantiyede, lojistik deposunda işçilerin mücadelesi başlıyor.