“Milletin” Sarayı’nın Faturası

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “milletin” olduğunu iddia ettiği Ak Saray’ın elektrik faturası, muktedirlerin itibar ve güç adına işçi sınıfının yarattığı zenginliklere nasıl el koyduğunu bir kez daha ortaya koydu. Ak Saray’ın 18 Aralık 2014-21 Ocak 2015 tarihleri arasındaki elektrik faturası bedelinin 1 milyon 140 bin 567 lira olduğu ortaya çıktı. Faturaya göre 89 bin 262 kilovat elektrik tüketim bedelinin yanı sıra, enerji fonuna 8 bin, TRT’ye 16 bin, KDV matrahına 974 bin, KDV’ye ise 175 bin lira kesinti yapılması gerekiyor. Faturanın son ödeme tarihi ise 18 Şubat olarak düzenlenmiş. Faturada belirtilen bir detay da şu: Önceki dönemden 106 bin 770 liralık borç var. Yani gecikme bedeli bile bir hayli kabarık.

Elbette işçi ve emekçi aileler için böyle bir fatura bedelinin nasıl oluştuğu merak konusu. Faturanın sadece gecikme bedeli bile asgari ücretin 112 katından fazla. Asgari ücrete zam yapmaya, işçi ücretlerini arttırmaya gelince kaynak yokluğundan bahseden, dengeleri gözetmekten dem vuran egemenler, sıra kendilerine gelince bol bol kaynak buluyorlar. İşçi sınıfının kanı ve canı pahasına ürettiği zenginliklerin içinde yüzüyorlar.

aksaray-elektrik-faturasi.jpg

Üstelik Ak Saray’a “milletin sarayı”, “Cumhurbaşkanlığı Külliyesi” diyen Tayyip Erdoğan, bu kadar şatafatı bile yeterli görmüyor, Küba’daki saraylara özeniyor. Kaçan fırsatlara hayıflanıyor. “Küba’daki saray beni adeta büyüledi. Beton yığınının içine girmiyorsunuz mesela, muhteşemdi. Yürürken duvarların arasından geçmiyorsunuz. Ağaçların, dalların, ormanların arasından geçiyorsunuz. Sanırım oraya harcanan rakam bizim Cumhurbaşkanlığı külliyesine harcanandan daha fazladır. Eskiden adalet sarayıymış. O binada oturmak istemedikleri için böyle bir yer yapmışlar. Öyle doğal falan değil. Hayli harcama yapılan bir mimariden bahsediyorum. Bizim külliyeyi yaptırmadan burayı görseydim bu şekilde yeşil ağaçlandırılmasını arzu ederdim. Ağaçlar sonradan yerleştirilmiş” diyor. Yani Ak Saray’a harcanan para yetmezmiş gibi daha çok paraya mal olduğunu düşündüğü o saray gibi bir sarayı olmamasına hayıflanıyor. Yeşil gördüğü her yeri ranta çeviren, İstanbul başta olmak üzere pek çok şehri “beton ormanı” haline getiren Erdoğan, kendisi için yeşillik de istiyor. Ak Saray’ı yaptırmak için yok edilen ağaçları unutmuş gibi davranıyor.

Barınma sorunu en temel sorun olarak işçi ve emekçilerin hayatını zehir ediyor. Ev kiralarının ortalaması neredeyse asgari ücrete yaklaşıyor. Ev almak için çekilen krediler insanların belini büküyor. İnsan sağlığına uygun bir altyapı olmadan yapılan evler emekçilerin yaşam kalitesini daha da aşağı çekiyor. Suriye’deki savaştan kaçıp gelen ve sözde burada “misafir” edilen yüz binlerce Suriyeli emekçi kara kış ile boğuşuyor. Sokaklarda yaşıyor, metro istasyonlarına, yıkık, susuz-elektriksiz binalara sığınıyor. Bu ülkede evsizler soğuktan donarak ölüyor. Ama ne bu yaman çelişkiler ne de bu çelişkilere duyulan tepki Ak Saray’larda sefa süren beylere, paşalara, bezirgânlara bir anlam ifade ediyor. Onlar hâlâ “itibardan tasarruf olmaz” diye buyuruyorlar. Büyük bir riyakârlıkla kendilerine itibarı, işçilere ise yoksulluk ve ölümü fıtrat sayıyorlar.

Ak Saray’ın faturası kabarık. Ama işçi sınıfına kan kusturan sermaye sınıfının ve onun Erdoğan gibi temsilcilerinin suç listesi de kabarık. Sermaye sınıfına faturayı işçi sınıfı kesecek. Bu fatura sermaye sınıfının saltanatının yıkılmasıyla ödenecek.