Buradasınız
Brillant’a Dava Açtım ve Kazandım!
Brillant’tan çıkarılmış bir işçi
Selam dostlar. Ben eski bir Brillant işçisiyim. 16 ay önce işten çıkarılmış ve dava açmıştım. Açmış olduğum işe iade davasını kazandım. Hep iş mahkemelerinin çok zor olduğunu, patronlarla uğraşılmayacağını, zaten mahkemelerin çok uzun sürdüğünü düşünürüz birçoğumuz. Bundan dolayı da çalıştığımız işyerlerinde birçok hakkımızı bırakır gideriz. Oysa işyerlerinde gecemiz gündüzümüz birbirine karışır. Aylarca, yıllarca patronların her türlü baskısına maruz kalırız. Geçim derdine düştüğümüzden günler birbirini kovalar, bir de bakarız ki yıllar geçmiş hâlâ aynı işyerinde çalışıyoruz. Ama bir gün gelir artık o işyerinin iyi, çalışkan, becerikli işçisi olmaktan çıkarız. Bize kapının yolu gösterilir. Önce kendimiz isteyerek çıkalım diye bizleri bezdirip, bütün haklarımızı bırakıp gitmemize zorlarlar. Kimimiz her türlü baskıya boyun büker çalışırız. Kimimiz de “lanet olsun” der bütün haklarımızı bırakıp gideriz. Oysa ikisi de yanlıştır. Haklarımız var, bizden önceki işçi kardeşlerimizin canlarını vererek kazanmış olduğu haklar. Binlerce işçi kardeşimiz katledilmiş bu uğurda. İşte bu kazanımlardan biridir iş mahkemeleri. Hiç de öyle söylendiği kadar uzun sürmüyor, zor da değil. Yapmamız gereken tek şey sabırlı ve kararlı olmak.
Ben 4 Haziran 2009’da işten çıkarıldım. 14 Ekim 2010’da da mahkeme sonuçlandı. Zaten bunun bir ayı adli tatille geçti, bir ay da mahkemeyi açma işlemleri sürdü, sonuçta 16 ayda mahkeme sonuçlandı. Davayı uzatmak için duruşmalara şahitleri bile getirmediler, mahkemeye bir sürü bahane sundular. Ama bitti, hem de Brillant’ta çalıştığım dönemden kısa bir sürede. Ben hep umutlu ve kararlı oldum, kazanacağımdan umudumu hiç kesmedim, bütün duruşmalara katıldım. Her duruşma sonunda hâkimin kararını sabırla bekledim, her ertelendiğinde kazanacağım günü düşündüm. Her gidişimde “bugün son olmasa bile bir gün olacak ve ben kazanacağım” dedim. İşte o gün geldi ve davam kazanımla bitti. Hem de benim bile beklemediğim şekilde.
Bilirsiniz her davada şahitler vardır. Bu davada bana şahitlik yapan işçi arkadaşlarım benim gibi nakış bölümünde çalışan, aynı işi yaptığım arkadaşlardı. Bundan dolayı mahkemede Brillant’ın çalışma koşullarını, tamamen kendi yaşamış olduklarını anlattılar. Çıkışım biraz olaylı olduğu için olsa gerek Brillant patronu şahit olarak nakış üretim müdürünü ve fabrika üretim müdürünü yolladı. Bütün mahkeme süreci benim için öğretici geçti. Ama son mahkemenin tadı bambaşkaydı, fabrika üretim müdürünü dinlerken büyük bir keyif aldım. Fabrikada çalışırken son zamanlarda sık sık görüşüyorduk. Bol bol nasihat ediyordu, bazen de tehdit ederek susturmaya çalışıyordu. İşten çıkarıldıktan sonra kulağımda en çok onun sesi kalmıştı. Ama hiç mahkemedeki gibi güzel konuşmamıştı, onu dinlerken hep öfkelenmiş ve sinirlenmiştim. Oysa mahkemede dinlerken zevk aldım, keşke biraz daha konuşsa dedim. Söylediği sözleri aynen yazıyorum:
“Ben 2006’da çalışmaya başladım. Halen çalışıyorum üretim müdürüyüm. Davacı işçi olarak çalışıyordu. Davacının maaşını hatırlamıyorum. Ben şu anda 2000 TL küsur brüt maaş alıyorum. Davacı 12 saat çalışan bölümde çalışıyordu. Cumartesi ve Pazar tatildi. 12 saat çalışamayacağını beyan etti, bu konuda sanırım üst amirleri ile aralarında anlaşmazlık oldu. Çalışması için 8 saatlik bölüme verildi. Oradaki bölüm amirinden şikâyet gelince 12 saat çalıştığı bölüme geri alındı. Sabah 08.00’den akşam 20.00’ye ve akşam 20.00’den sabah 8'e kadar çift vardiya çalışıyordu. Bir hafta gece, bir hafta gündüz vardiyasında çalışıyordu. Davacı en son değişiklikte saat 20.00’ye kadar kalmak istemedi, saat 16.00’da kendi isteği ile üst amirlerinden izin almadan çıkıp gittiği için iş akdinin feshi istendi.”
Mahkeme kararı açıklandıktan sonraki surat ifadesi hâlâ gözlerimin önünde. Burnu ayaklarının ucuna düşmüş bir şekilde salondan fırlayıp kaçtı. İki kelime söyleyip teşekkür etmeme fırsat bile vermedi. Neyse ki onurlu bir işçiyim, yapılan iyiliğin altında kalmam, her şey tam olarak bittiğinde sayın müdüre kaktüs çiçeğinden güzel bir buket yollayacağım, şöyle üstüne de güzel bir not yazarım baktıkça bizi hatırlar. Belli ki beni seviyor. Yoksa koskoca fabrika müdürü yasal çalışma saatinin 8 saat olduğunu, bir işçinin haftalık çalışma saatinin 45 saat olduğunu bilmiyor mu? Kadınların gece çalışması ile ilgili olan yasal hakkını bilmiyor mu?
Dava sonunda maddi masraflar normalde 8 saat üzerinden hesaplanacaktı. Artık 12 saat üzerinden hesaplanacak, ne de olsa koskoca üretim müdürü fabrikanın 12 saat çalıştığını mahkemeye bizzat kendisi söyledi. Hem de hiçbir baskı altında kalmadan. Şimdi kısa bir süre daha beklemem gerekiyor; 8 işgünü içinde ya beni işe çağıracaklar ya da bütün haklarımı 12 saat üzerinden ödeyecekler veya Yargıtay’a yani temyize yollayıp mahkemenin kararına itiraz edecekler. Eğer Yargıtay’a yollarlarsa 2 ay kadar daha beklemem gerekecek. Ben bekleme taraftarıyım, umarım Yargıtay’a giderler. Çünkü Yargıtay davada usulsüzlük olmadığı için mahkeme masraflarını ve bütün alacaklarımı arttırarak geri yollayacak. Patron işe almayıp tazminat ödemek isterse, geçmişe dönük sigorta parası ve kötü niyet tazminatını 12 saat üzerinden hesaplayacak. Ayrıca 12 saat çalıştırdığı için maliyeye de ceza ödeyecek. Ben her koşulda kârlıyım; işe alırsa bütün haklarım saklı kalacak, artı para alacağım, almazsa da bütün haklarımı 12 saat üzerinden ödeyecek. Ben gidip yine Brillant’ta çalışan arkadaşlarımın yanında olmak istiyorum. Para almak değil orada, o fabrikada gidip çalışmak istiyorum.
Ben davayı sadece para için değil ekmeğime sahip çıkmak, insanlık onurumu ezdirmemek için açtım. Bir insanın en büyük onuru ve namusu alnının terine sahip çıkmaktır. Para çalışıp kazanılır, oysa namus para ile satın alınmaz. Ben UİD-DER sayesinde öğrendim ekmeğime sahip çıkmayı. UİD-DER sayesinde öğrendim patronlara bir kuruş hakkımı bile bırakmamayı ve bırakmayacağım. Nerde çalışırsam çalışayım, ne iş yaparsam yapayım patronlara bağışlayacak bir kuruşum, ezdirecek onurum olmayacak. Bana mücadeleyi öğreten, ekmeğime, onuruma sahip çıkmayı öğreten mücadele arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Bu düzende yaşamak, hayatın zorluklarına katlanmak çok zor, ama ne olursa olsun yaşamak çok güzel! Birçoğumuz hayatımızdan bezmiş amaçsız bir şekilde sadece günübirlik yaşıyoruz. Yaşamanın güzelliğini, hayatın tadını tatmanın tek bir yolu var, mücadele etmek. Buradan işçi kardeşlerime sesleniyorum; UİD-DER işçilerin derneği ve bütün işçilere kapısı açık. Yapmanız gereken tek şey adımlarınızı kullanıp derneğimizden içeri girmek. Biz bambaşka bir dünya kurmak için yola çıktık ve o dünyayı kurmadan durmak yok. Amacımız dünyayı değiştirmek. Hedefimiz de yolumuz da belli. Gücümüz birliğimiz, gelin bu yolda birlikte yürüyelim. Biz işçiler dünyayı birlikte var ediyoruz, ancak birlikte değiştirebiliriz.
Kapitalizm Ölüm Kusmaya Devam Ediyor!
- Patronların Hak Arayan İşçiye Tahammülü Yok
- Xiaomi Salcomp’ta İşten Atmalar Protesto Edildi
- Hacettepe Üniversitesi’nde İşten Atma Saldırısı
- Ezberler ve Gerçekler: “İş Çok, İş Beğenen Yok!”
- Cumhuriyet Gazetesinde Sendikalı İşçi Kıyımı
- Esenyurt’ta A101 İşçisi Kod 46 ile İşten Atıldı
- 65 İşçiyi Daha İşten Çıkardılar
- Ekmekçioğulları Metal’de İşten Atma Saldırısı
- Özer Elektrik’te İşten Atmalar Protesto Edildi
- İşten Çıkarma Yasağı İşten Çıkarmayı Engelliyor mu?
- Akwel’de İşten Atmalara Karşı İş Durdurma Eylemi
- TPI Kompozıt’te İşten Atma Saldırısı
- VIP Tekstil’de İşten Atmalar Protesto Edildi
- DERİTEKS, Üyelerinin İşten Atılmasını Protesto Etti
Son Eklenenler
- İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesinde çalışan sağlık emekçisi Merve Kınar, geçtiğimiz günlerde erkek kardeşi tarafından defalarca bıçaklanarak vahşice katledildi. Bunun üzerine 16 Temmuz Salı günü hastanenin başhekimliği...
- İran’da 1979’dan beri hüküm süren zalim molla rejimi can almaya devam ediyor. Molla rejimi son olarak 45 yaşında bir kadına, Şerife Muhammedi’ye (Sharifeh Mohammadi) idam cezası verdi. Şerife’nin 10 sene önce yasal bir sendikaya üye olması, sendikal...
Bizler çeşitli fabrikalarda çalışan sendikalı kadın işçileriz. Çalıştığımız işyerlerinde birbirine benzeyen birçok sorunla mücadele etmek zorunda kalıyoruz. Bunlardan bir tanesi yıllık izinlerimiz. Bazı fabrikalarda işveren...
- Sokak ortasında yürürken elektrik kaçağından ölmek kaza olarak görülemez. Gencecik insanların ölmesinin nedeni kamu hizmetlerine insan, toplum odaklı değil kâr odaklı bakan, parayı insan canının önüne koyan kapitalist zihniyettir. Bu zihniyet...
- Güney Kore merkezli Samsung Electronics’te toplu iş sözleşmesinde anlaşma sağlanamaması üzerine 8 Temmuzda 3 günlük greve çıkan binlerce işçinin mücadelesi sürüyor.
- Özellikle işçi sınıfının genel örgütlülük ve bilinç düzeyinin gerilediği, siyasi iktidarın her türlü kanunsuzluğu yapan patronların arkasında durduğu günümüzde, Eti Krom patronunun tutumu patronların ortak tutumu haline gelmiştir. İktidarın gücünü...
- UİD-DER Web TV, filmleriyle işçi sınıfını anlatan Ken Loach’u Türkiyeli işçilere anlatmak üzere “İşçi Sınıfının Yönetmeni Ken Loach: HANGİ TARAFTASINIZ?” adlı mini bir belgesel hazırladı. İşçi sınıfının bu büyük yönetmenini anlatan belgeselimizi...
- Birleşik Metal-İş Sendikasının örgütlü olduğu Purmo Group'ta grev, 66. gününde kazanımla sonuçlandı. Elazığ’ın Alacakaya ilçesinde faaliyet gösteren Eti Krom AŞ’de, düşük ücretlere ve hak gasplarına karşı 1 Temmuzda iş bırakma eylemi başlatan maden...
- Sabahtan akşama kadar televizyon izlesek, kanal kanal gezip tartışma programlarına, dizi ve filmlere baksak hiçbirinde işçilere ve sorunlarına dair gerçekleri göremeyiz. Yüksek tirajlı gazetelerde, çok tıklanan haber sitelerinde işçilerin...
- Trafikte, toplu taşımada, market alışverişinde, hastane kuyruğunda, hatta yolda yürürken bile birbiriyle tartışan veya kavga eden insanlara şahit oluyoruz. Hatta bizler de kimi zaman bu tartışmaların bir parçası oluyoruz. Peki bu gerginlik nedensiz...
- Yaz aylarında havaların bir anda ısınmasıyla birlikte işyerleri adeta fırın gibi oldu. Gün içerisinde işçilerin sırtındaki ter birkaç kez kuruyor. İşte bu koşullarda her şeye rağmen Ramazan ve Kurban Bayramı tatilleri biz işçiler için bir can simidi...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden 1,5 yıl geçti. On bir kenti etkileyen depremlerde enkaz altında kalan on binlerce insanın ve yakınlarının feryatları günlerce dinmedi. Enkazdan sağ kurtarılabilecek binlerce insan, arama kurtarma çalışmalarının...
- Hatay’ın Payas ilçesinde bulunan ve Özçelik-İş Sendikasının örgütlü olduğu Yolbulan Metal fabrikasında çalışan işçiler Toplu İş Sözleşmesinde anlaşma sağlanamaması üzerine 20 Haziranda greve çıkmışlardı. UİD-DER’li işçiler olarak bizler de...