Sorunlarımız Ortak, Çözüm de!

Geçtiğimiz Pazar günü UİD-DER’in Sefaköy temsilciliğinde “Krize Karşı Mücadeleye” adlı bir seminer yapıldı. Çeşitli sektörlerden gelen işçi dostlarımızla her geçen gün artan sorunlarımız üzerine sohbet ettik. Sorunlarımızın hemen her sektörde ortaklaştığını gördük. Dolayısıyla çözümün de ortak bir mücadeleyle geleceğini biliyoruz.

Genç bir öğrenci kardeşimiz, abisinin bir metal işçisi olduğunu ve yoğun bir tempoda çalıştığı için üç gündür hasta olarak evde yattığını ifade etti: “Fabrikanın ağır işçilik gerektiren bölümünde çalışan işçiler sürekli aynı durumu yaşıyor. Çünkü patron bu bölümde daha fazla işçi çalıştırmak istemiyor. Hasta olup da işe gelemeyen işçilerin yerine ise dışarıdan gündelik işçi getirilerek tasarruf ediliyor. Oysa bu bölümde çalışan işçi sayısı artsa bu sorunlar en aza inecek. Bu bölüme işçi alınması gerektiğini talep eden işçilere ise verilen cevap ‘sizin haberiniz yok mu kriz var’ oluyor. Böylece bu durum geçiştirilmeye çalışılıyor. Her yerde olduğu gibi bu fabrikada da kriz fırsata çevrilmeye çalışılıyor.”

İlaç sektöründe çalışan bir işçi ise, kriz karşısında sendikaların hiçbir önlem almadığını söyledi: “İşyerimizde komitemiz olmasına rağmen sendikaya yeterli bir baskı oluşturamıyoruz. Çünkü komitedekiler bu durumda neler yapabileceklerini yeteri kadar kavramış değiller ve korkuyorlar.” Peki, sizce ne yapılmalı bu sorunlar karşısında diye sorduk ve şu yanıtı aldık: “Komitelere seçilen işçiler bilinçli olmalı ve bu konular hakkında iyi bir eğitim almalı yani kısacası bilinçli işçiler olmalı. Aksi halde bu durum kendiliğinden düzelmeyecektir. Tek başına sendikalara bel bağlamak da doğru değil; işte durum ortada.”

Bir tekstil işçisi ise işçilerin bu gibi faaliyetlere katılması gerektiğini vurguladı ve şöyle devam etti: “Ama biz işçiler çalışma saatlerimizin çok uzun olmasından dolayı bu tür eğitim seminerlerine gelemiyoruz. Bir Pazar günümüz var tatil olan. O gün de eş-dost, düğün-dernek işleri oluyor. Tabii ki bunlar bizim için geçerli sebepler olabiliyor. Ama ben bu sorunu şöyle çözdüm; bugün düğün vardı. Eşime, sen çocukları al düğüne git, ben de etkinliğe katılacağım diyerek işbölümü yaptık. Bu zaman sorununu böylelikle çözebileceğimizi gördük. İnsan yeter ki istesin, muhakkak zaman yaratabilir.”

“1 Mayıs yaklaşıyor, sizce işçilerin 1 Mayıs alanında talepleri ne olmalı” sorusuna ise şöyle cevap verdi: “En önemli talebimiz iş saatlerinin kısaltılması olmalı. Çünkü gece-gündüz çalışmaktan insanlığımızı unuttuk. 8 saat çalışıyor olsak, hem işsizlik biraz azalır hem de biz işçilerin bu gibi etkinliklere gelip gitmesi ve bir şeyler öğrenmesi için vakti olur. Ama dedim ya her şeye rağmen biz istersek zaman yaratırız.”

Arkadaşımızın sekiz saatlik çalışma talebinde bulunması, çalışma saatlerinin ne denli uzun olduğunu gözler önüne seriyor. Zira sekiz saatlik çalışma süresi bundan 124 yıl önce Amerikan işçi sınıfının başlattığı mücadeleyle kazanılmıştı. Türkiye’de de yasalarda sekiz saat çalışma hakkı var. Ama patronlar bu hakkı uygulamıyorlar ve çalışma saatlerini uzatıyorlar.

Evet, işçiler 1 Mayıs yaklaşırken sorunlarını tartışıyorlar. Bu 1 Mayıs’ta taleplerimizi hep birlikte haykırmak için alanlara!