Tükenmeyen Umutlar

Yüreğim hâlâ çocuk

Ne zaman güler bir yüz, ışıklı bir göz görsem

Çırpınmaya baslar içimdeki kuşlar kanatlanarak

Zor bu coşkuyu dindirmek

Mayamızda sevmek var

Ruhumuz körelmez asla

Yaşamdan ödün vermeyiz

Hem de öyle başıboş umutsuz değiliz

Ben gibi çocuklar yürekleri dolu dolu

Kanatlarını takıverirler baharda

Tam da herkes kıştan yüreğini burkup

Umutları birer birer eksiltmeye başlarken

Bir tohum ekilir ki yüreklere

Yeşermeye başlayınca meyveler türlü türlü saçılır

Umut mu dersin, sevinç mi, yaşama direnmek mi?

Gözlerde açan tomurcuk çiçekler mi dersin

Hele bir görmeyiver o parlayan gözleri

Yeniden âşık olur

Yüreğin…

Yeniden coşmaya baslar deli tay gibi

İşte yine yine yine hayatta kalmak için bir sebep

Bağlasınlar gözlerimi ne olur ki

Yüreğimi bağlayamadıktan sonra ben

Yaşarım içimde her zaman baharı

Kim kilit vuracakmış yüreğimin coşkusuna

Bağlasınlar dilimi, söz dinlemez nasırlı ellerim

Nere varır ruhsuzluğun bağbozumu, elbet yaşanacak bir gün

Gel beni dinle sen gözlerinde çiçeklerin açmasına izin ver!