UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor.

İşçi sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ı bütün güzellikleri ile geride bıraktık. Ben de UİD-DER’in kortejinde ikinci kez 1 Mayıs’ın heyecanını yaşadım. Ama bu sene çok farklıydı. Çünkü geçen sene içimde az da olsa bir korku vardı. Ama gidip 1 Mayıs alanını gördüğümde, bu korku yerini heyecan ve coşkuya bırakmıştı. Bu yüzden 2012 1 Mayıs’ını iple çekiyordum. O coşkuyu işyerimdeki, mahallemdeki, tanıdığım, tanımadığım herkesin yaşamasını ve gücümüze güç katmasını istiyordum. UİD-DER’in “Ücretler Yükseltilsin, İş Saatleri Kısaltılsın” kampanyası ile ulaşabildiğim herkesi 1 Mayıs’ta alana davet ettim.

Çalışmalarımız meyvesini vermiş ve UİD-DER’in korteji geçen seneye oranla daha kitlesel, ama geçen seneki gibi coşkulu ve örgütlü haykırıyordu: “Yaşasın 1 Mayıs, Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!” Taksim Meydanı’na giden yolda karşılaştığımız insanlar UİD-DER’in kortejine dönüp bakmadan geçemiyorlardı. Ben kortejin arka sıralarında bulunuyordum. Bir ara kortejin uzunluğuna bakmak için kortejden biraz uzaklaşıp bakmak istedim. Ama kortejin başını göremiyordum. Bu beni çok gururlandırdı. Çünkü 1 Mayıs’a katılmak ne kadar güzelse, 1 Mayıs’a UİD-DER’in örgütlülüğü ve disiplini ile katılmak bir o kadar daha güzel. Kortejimizin yanındaki ses aracımızda çalınan UİD-DER’in marşları bizi coşturdukça coşturuyordu. Kapitalist sistemin kölece koşularına olan öfkemiz kendini sloganlarla dışa vuruyordu; “Daha Kısa İşgünü, Daha Yüksek Ücret!” Alanda işçi sınıfının örgütlülüğüne yakışır bir disiplinle yerimizi aldık.  İlk kez UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelen bir işçi arkadaşım ile sohbet ediyordum. Bana söyledikleri aynen şöyleydi: “Böyle olduğunu bilseydim, yürümeye başladığım ilk günden beri 1 Mayıs’a katılırdım. Ama bilmiyordum. Bana bu günü gösterdiği için öncelikle UİD-DER’e teşekkür etmeliyim.”

Alandan çıkıp dönüş yoluna girdiğimizde diğer kortejler gibi dağılmadık. Aksine kol kola girerek marşlar ve sloganlarla yürümeye başladık. Çevredeki insanlar kızıl bir gelincik tarlası gibi görünen UİD-DER kortejine alkışları ile destek oluyor, resim ve video çekiyorlardı. Apartmanların üst katlarından insanlar balkonlara, camlara çıkıp bizi alkışlıyorlardı. Biz de o insanları görünce daha coşkulu haykırıyorduk: “UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor!” Şişli sokakları sloganlarımızla inliyor, kortejimizin disiplini herkesin dikkatini bize doğru çeviriyordu. Geçen seneye oranla daha da kalabalık olmamız işçilerin de dikkatini çekmişti. Yaşlı bir amcamız yanıma gelerek, “siz bu sene daha da kalabalıklaşmışsınız” dedi ve ekledi “aferin, size aferin.” Yürüyüşümüz araçların bulunduğu yere kadar devam etti. Araçlara binmek üzere iken dönüp baktım ve “Bekle bizi Taksim, seneye daha coşkulu ve daha kitlesel geleceğiz. Bekle bizi” dedim. Seneye daha kitlesel katılmak için hazırlıklarımıza başlamak üzere yola çıktık.

Şimdiden tüm işçi ve emekçileri örgütlü mücadeleyi yükseltmeye ve 2013 1 Mayıs’ında UİD-DER’le alanlara davet ediyorum.

Yaşasın 1 Mayıs, Yaşasın Sosyalizm!