Yüreklerimizi özgürleştiren UİD-DER’e teşekkürler

Ben Ankara’da yaşayan bir öğrenciyim. UİD-DER’le tanışmam bir buçuk ayı geçmedi ama derneğin bana kattıkları bu süreye göre o kadar fazlaydı ki, ben bile kendimdeki bu değişimi anlatmaya zorlanıyorum. Şimdiki benle önceki ben arasında uçurum gibi bir fark var. Bir arkadaşımızın da dediği gibi bu değişim pisliklerden arınmak gibi bir şey. Öğrendikçe, mücadele etmeye başlamadan önceki hayatımızın ne kadar boş ve anlamsız olduğunu görüyoruz.

Dünyanın bizim elimizde esir olduğunu sanırken, aslında dünyanın ve bizim burjuvazinin esiri olduğumuzu anladığımız anda bu küçük-burjuva hayattan sıyrılma çabası başlıyor. Ve bir zamanlar bize doğruların merkezi gibi gelen televizyonun tek gözlü bir canavardan farksız olmadığını, bizi sömürdüğünü anlıyoruz. Ama bunları öğrenirken içimizde bir umudun yeşerdiğini, harekete geçme isteğinin büyüdüğünü görüyoruz. Hele de benim gibi bir insan için bu daha farklı ve güzel bir duygu. Çünkü ben insanların bu hayatı çoktan kabullendiklerine inanmış, onlardan umudu kesmiştim, hiçbir insana güvenmeyen biriydim. Ama UİD-DER’de gördüm ki her şeyden haberleri olan ve bir şeyler yapmak için çaba harcayan insanlar da varmış. Ve insanlara güvenilebileceğini gördüm. Güvenmeyi öğrendiğiniz gün umudunuz da yeşermeye başlıyor ve şu gerçek gözünüzü kamaştırıyor; her insan aynı değildir ve her insan için umut vardır. “Bundan hiçbir şey olmaz” dediğimiz insanlar için bile.

Her insanın umudu vardır, sorun onu bulmak ve harekete geçirmektir. Gördüm ki, insanların duygularını, inançlarını, umutlarını içinde bulunduran yürekleri, avuçlarında tuttukları bir kuştur ve onu ancak biz harekete geçiririz ve bunu da ancak görerek, öğrenerek, bilinçlenerek ve örgütlenerek başarırız. Bunu yapmamızı sağlayan, ben ve benim gibi birçok insanın yüreğini özgür bırakan UİD-DER’e teşekkür ederim.