“1 Mayıs’a mı? Gelirim, Ne Zaman?”

Hepimizin heyecanla beklediği 1 Mayıs yaklaşıyor. Evet, 124 yıllık ateş yanmaya devam ediyor, edecek. Geçtiğimiz her gün işçi sınıfına yeni saldırılar ekleniyor. Yasası, zammı, sömürüsü, baskısı, savaşları… Patronlar bu derinleşen krizin de etkisiyle ağırlaşan saldırıları devam ettirecekler eğer biz bunlara örgütlü bir güç olarak karşı koyamazsak.

Sınıf bilincine varmamış işçi arkadaşlarımız çoğunlukta. 1 Mayıs’ta pikniğe gitmek isteyeni de, balık yemeyi düşüneni de, gezi ayarlayanı da var. Ama işçi sınıfının içinde, geçen 2 Mayıstan itibaren 1 Mayıs hazırlıkları yapan biz UİD-DER’li işçiler de varız. Etkinliklerimizle, bildiri dağıtımlarıyla, afişlemelerle vs. Her şeye karşın işçi sınıfının çok küçük bir azınlığı hazırlık yapıyor. Çünkü burjuvazi gündüzlerinde sömürdüğü, akşamları aç yatırdığı işçi sınıfını aynı zamanda kendine esir etmektedir. Meselâ, “1 Mayıs yaklaşıyor, sen de bizimle alana gelir misin taleplerimizi haykırmaya” diyerek işçi arkadaşlarımızı alanlara çağırdığımızda bazen şu cevapla bile karşılaşabiliyoruz: “İyi, tamam, gelirim. Ne zaman?” İşte 12 Eylül sonrası düzenin yaratmış olduğu genç işçi kuşağı böyle düşünüyor. Çoğumuz işçilerin mücadelesiyle ilgili hiçbir şey bilmiyoruz. Bilsek bile yanlış şeyler biliyoruz. Fakat düzen bizlere bir şeyleri daha öğretiyor. Neyi mi?

Hastanelerde sürünmeyi ve eczanelerden ilaçlarımızı almadan dönmeyi. Açlık sınırının da altında olan asgari ücretlerle çocuklarımızı düzgün biçimde besleyememeyi. Gençlerin güvenli bir gelecek beklemesini unutmasını. Emekçi çocuklarına üniversitelerin hayal olduğunu. Bu düzen var oldukça işsizliğin işçilerin sırtında her daim kırbaç gibi şaklayacağını. Açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktan, iş cinayetlerinden, doğal afetlerden dolayı hep biz işçilerin öleceğini. Savaşlarda ölmeye ve öldürülmeye biz işçilerin veya işçi çocuklarının gideceğini. Bütün bu yaşananlara sadece işçi sınıfının fertlerinin maruz kaldığını biz istesek de istemesek de her gün her dakika her saniye yaşatarak öğretiyor bu düzen. Biz işçi olduğumuzdan bunları yaşıyorsak bizim birbirimize anlatacağımız bir şeyler de olmalı.

“İşten Atmalara, İş Saatlerinin Uzatılmasına, Ücretlerin Düşürülmesine, Taşeronlaştırmaya, Esnek Çalıştırmaya, Sendikasızlaştırmaya, Emperyalist Savaşlara Dur Demek İçin!” çevremizdeki herkesi 1 Mayıs’a çağıralım.

Fabrikalardan Alanlara, Haydi UİD-DER’le 1 Mayıs’a

Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!