Arılar Bala Duranda

 Ağaçlar dala dallar yaprağa
 Arılar bala duranda
 Yalayıp tarihin gökyüzünü
 Çırılçıplak bakıyoruz dünyaya
 Bu bir damlacık
 Bu koskoca
 Bu sonsuz akan ırmağa
 Suları yırtan
 Bir ışık gibi dalıyoruz şafaklarda.
 
 Bir sürü yalan, fitne…
 Pranga vurulmuş zihnimize
 Yazgılar çekilmiş gözlerimize
 Nasıl deşmeli bu kara çıbanı
 Neşteri nasıl vurmalı yüreğimize
 Daha değmeden ellerimiz
 Bir tenin kadife güzelliğine
 Acılar kuşatmış kapılarımızı
 Yaşamanın korkusu düşmüş içimize.
 
 Tut ki adını koyamadık o günün
 Zaferini kutlayamadık daha
 Çiçekler allanırken olsun
 Meyveler ballanırken
 Allar beyaza
 
 Beyazlar ışığa kavuşurken olsun
 Çılgın sulara vurulsun başımız
 Yeter ki güller açılır olsun
 Morlar siyahlardan
 Allar morlardan kurtulur olsun.
 
 Toprağın nabzına ver kulağını
 Yağmurun yağışını dinle
 Türküler söylenir doğa diliyle
 Yepyeni bir aşk
 Yepyeni bir dünya üstüne
 Birden büyür gövden
 Büyür de sığmaz olursun evrene
 
 Ağaçlar dala dallar yaprağa
 Arılar bala duranda
 Susar bütün akşamlar
 Şafaklar ayaklanır bağrımızda
 Değil mi ki gündüzler bizden
 Biz gecelerden doğarız
 Gözlerimizde tutuşan her yangında
 Geceler utanç duyar
 Sabahlar bağdaş kurar soframızda.