Bir Emekçi Kadın Olarak Değişmeye Dönüşmeye Başladım

Merhaba emekçi kadınlar, işçi kardeşlerim. Ben çok erken yaşta evlenmiş, iki çocuk annesi olan, evden dışarıya mecbur kalmadıkça çıkamayan, ortam bilmeyen, anne-babamın evine dahi tek başına gidemeyen, eşim tarafından gönderilmeyen biriydim. On iki yılım bu şekilde geçti. Evliliğim süresince insan yerine koyulup fikrim dahi sorulmadı. Hakaret, yok sayılma, aşağılanma, kısacası bir kafesin içinde gibiydim. Tüm bunlara rağmen yuvam için, çocuklarım için katlanmaya devam ediyordum. Buna rağmen evliliğim katlanılmaz bir hale gelmeye başlamıştı. Kendimden vazgeçme derecesine kadar ilerleyince “artık yeter, ne olacaksa olsun” deyip evi terk ettim. Sığınma evine yerleştim. Benim mücadele sürecim de böylece başlamış oldu. Göz bağımı çıkartıp attım. Evet, çok şeyler gördüm, çok zorluklar yaşadım, ama bir şekilde devam etmem, o eve geri dönmemem gerekiyordu. Var olan tüm sosyal yardım imkânlarını belediyeler aracılığıyla kullanmaya başladım. Kendim de el emeği bir şeyler hazırlayıp satmaya başladım.

Belediyenin El Emeği Kadın Pazarı kurulunca ben de katıldım ve kendi ürünlerimi pazara götürdüm. Pazar alanında güzel arkadaşlıklarım oldu. İçlerinden bir el benim elimden tuttu. O el güvenin, dostluğun, cesaretin eliydi. O el UİD-DER’lilerin eliydi. O günden sonra yaşamımda olumlu değişimler olmaya başladı. Etrafımda kız kardeşlerim, ağabeylerim, arkadaşlarım çoğaldı. Beni aralarına kabul eden, sahiplenen kendilerinden gören güzel insanlar oldu. Beraber direniş ziyaretlerine gittim, etkinliklere katıldım. Sohbetler ediyoruz, hayata dair, işçi mücadelesine dair yepyeni bilmediğim şeyler öğreniyorum, bana öğretiyorlar. Emekçi kadınlar olarak toplanıyoruz, yaşanan zorlukları ve neden emekçi kadınların mücadele etmesi gerektiğini konuşuyoruz. Ben de artık çalışıyorum, fabrikaya girdim. İşçiliği öğreniyorum. İşçilik sadece işi öğrenmek değilmiş, işçilerle bir arada nasıl çalışılır, onu da öğreniyorum. Evet, biliyorum daha yolun başındayım, öğrenecek çok şeyim var ama şu kısacık zamana rağmen kendimde çok değişiklik görüyorum, ailem de çevremdekiler de “sen çok değiştin, daha iyi görünüyorsun, kendini daha iyi ifade ediyorsun” diyorlar. Benim de beni tutan bu eli hiç bırakmaya niyetim yok, hep beraber uzun yıllarca UİD-DER’i, ailemizi büyütmek için, yeni elleri tutmak için ben de varım, sizinleyim!