Dün Hiroşima Bugün Ortadoğu

Bir grup arkadaşla Genco Erkal’ın, işçi sınıfının ozanı Nâzım Hikmet’in şiirlerinden uyarladığı “Yaşamaya Dair” oyununu izlemeye gittik. Genco Erkal, Nâzım Hikmet’in “Hiroşima” adlı şiirini okuduğunda bundan çok etkilendim ve düşünmeye başladım. 1945’te Hiroşima’ya atılan o bombanın üzerinden tam 78 yıl geçmiş ve o acıları unutmamız mümkün değil. Dün Hiroşima’ya atılan bombalar bugün Ortadoğu’da atılıyor. Yanı başımızda Filistin’de masum çocuklar öldürülüyor; hastanelerde, evlerinde, okullarında bombalar üzerlerine düşüyor. Bu yaşananların bende yarattığı hissiyat şu oldu: O gün yazılan şiir, bugünü de anlatıyor. Yıllardır bu acılar yaşanıyor, oyunlar oynaması gereken çocuklar bombalardan kaçmak zorunda bırakılıyor. Bir insanın yüreği böyle bir acıya nasıl dayanır ki? Ama kapitalistler bunları hiç düşünmeden sadece çıkarları uğruna yüz binlerce masum genci, çocuğu, yaşlıyı katletmeye devam ediyorlar.

Biz işçilere yaptırdıkları silahlar dönüp yine bizler üzerinde kullanılıyor. Bunlara bir dur demediğimiz sürece aynı şeyleri yaşamaya devam edeceğiz. Biz işçi sınıfı olarak birleşmediğimiz sürece kanımızı, emeğimizi, geleceğimizi hiç doymadan parazit gibi emmeye devam edecekler. Nâzım Hikmet’in başka bir şiirinde “hiç olmazsa bir günlüğüne dünyayı çocuklara verin” diyordu. Biz inanıyoruz ki bu sistemi yıktığımızda bütün çocuklar özgürce oyunlar oynayacak, sevgi dolu bir yaşam sürecekler.