Buradasınız
İki Metal İşçisinin Sohbeti
Tuzla’dan bir metal işçisi

Her gün işten eve, evden işe giderken hemen yakınımızda olan şeyleri göremez hale geliyoruz. Ben metal işçisiyim. İşten eve gitmek için servislere doluştuğumuzda ya uyuyup kalıyoruz ya da cep telefonlarına gömüyoruz kafayı ve hiçbir şey görmüyoruz. Ben yorgunluktan yolda uyuyup kalmasam, arkadaşımla konuşabilsem diye uğraşıyorum. Bu referandum gündemimize girince servis biraz canlandı. Bizim servise binen arkadaşların hemen tamamı “tek adam rejimine HAYIR!” diyor. Bu kadar “hayır” diyen olunca herkes çok rahat konuşuyor. Bu kadar zorluğun içindeyken, maaşlar yetmiyorken, hayat bu kadar zorlaşıyorken “bu başkanlığı isteyenlerin telaşı ne, acelesi, niyetleri ne?” diye kendi aramızda bağıra çağıra konuşuyoruz. Yine böyle hararetle konuşulurken bir arkadaşımızın başını hiç kaldırmadığını, iki çift laf etmediğini fark ettim. Bu arkadaşımız fabrikada da hep mesaiye kalırdı. O yüzden pek sohbet olanağımız olmamıştı. Üstelik aynı mahallede oturuyorduk. Bir gün yakaladım onu ve başladık dertleşmeye. Benim için de hayat kolay değil. Öğrendim ki onun için benden de zordu.
İki çocuğu vardı. Tek maaşla, kira ve diğer giderleri karşılamak için çırpınıyordu. İş dışında çöp tenekelerindeki plastikleri toplayıp satarak üç beş kuruş daha kazanmaya çalışıyordu. Çocuklarına yetemediğini, baba olarak görevlerini yerine getiremediğini söylüyordu. Uzun uzun sohbet ettik. Laf lafı açtı ve referandum meselesine geldi. “Abi bak Türkiye zenginleşti diyorlar. Ben pek hissetmedim. Galiba sana da pek faydası olmamış” dedim. Şimdiye kadar AKP’ye oy vermiş bu işçi arkadaşımın içini dökeceği bir dosta ihtiyacı varmış. Hepimiz gibi. “Evet, Türkiye zenginleşti ama benim de cebime giren bir şey yok güzel kardeşim” dedi ve devam etti. “Çocuklarım büyüdükçe istediklerini alamamanın acısını daha çok yaşıyorum. Ben sigara içmeyi severim ama para harcamamak için sigara bile içmiyorum, yine de yetmiyor. Çocuklarımı okutmaya çalışıyorum. Zar zor yapıyorum. Bu iş öyle kolay düzelmez, hangi parti gelirse gelsin bunu değiştiremez. Dertleri bu değil ki.”
“Önümüzde referandum var. Biz ne diyelim abi, ne düşünüyorsun?” diye sordum. O da Cumhurbaşkanını kastederek “Adamın yaptığı şeyler var tabi, sağlıkta, yollarda düzelmeler var. Onlara bir şey diyemem ama kafam da karışık. Ne versem ben de bilmiyorum. Evet mi hayır mı iyi olur, bilmiyorum. Bir yandan kızıyorum ama bir yandan da hep onlara verdim oyumu” dedi. Ben de metal işçilerinin grevinin engellendiği zamanı hatırlattım. “Bugün onlara yarın bize, biz de metal işçisiyiz. O zaman ne yapacağız abi?” deyince o da “doğru ya, niye öyle oldu, hak aramaya kalkınca engelliyorlar. Niye bunu yapıyorlar?” diye sordu. Ve bu sohbet uzun bir sohbet oldu.
Sohbetimizin sonlarına doğru biz iki işçi kardeş olarak aynı yerde buluştuk. Bana en son söylediği ise şu oldu: “Bu tek adam işi olmaz, tek kişi karar verecek demek, yarın bir gün maaşları düşürdüğünde bunu uygular, biz buna nasıl karşı çıkacağız. Eğer öyleyse bu olmaz. Ben kabul etmem. Evet de demem. Bana göre demokrasi meselesinde en azından başka fikirler de oluyor. Öbür türlü biz hiçbir şeye karar veremeyiz gibi görünüyor. En azından Meclis var, hiç olmazsa farklı düşünenler var. Belki ilerde bir gün bizi de savunanlar çıkar. Niye şimdiden elimizle bundan vazgeçelim” dedi.
Biz iki metal işçisi olarak niye “HAYIR” demeliyiz sorusuna cevapları birlikte bulduk. Birbirimize şakayla karışık “hayırlı akşamlar” dilerken gülüştük. Ben bu hayhuyun içinde ona bir merhaba demeyi geciktirdiğim için kendime kızgın ayrılırken, bir dost eline daha uzandığım için mutluydum.
Büyüdük
Bir Deneyim: Dost Postunda Kurt Patron
Son Eklenenler
- İşçi sınıfımızın üç yürek işçisini Haziran ayında kaybettik. 3 Haziran 1963’te Nâzım Hikmet, 2 Haziran 1970’te Orhan Kemal, 2 Haziran 1991’de ise Ahmed Arif’in güzel yüreği artık atmaz oldu, söylenecek sözleri yarım kaldı. Fakat kalemlerini...
- Ben metal sektöründe çalışan bir işçiydim. İşçiydim diyorum çünkü hakkımızı aradığımız için işten çıkarıldık. İşveren biz işçilerin ve temsilcilerimizin taleplerini karşılamamak için her yola başvuruyordu. Sorunları çözmek bir yana daha fazla baskı...
- Seçimlerden önce siyasi iktidar türlü vaatler sıralamış, 24 Nisan-31 Mayıs tarihleri arasında kullanılan doğalgazın tamamının ve gelecek yıl Mayıs ayına kadar kullanılacak gazın ise ay bazında 25 metreküplük kısmının ücretsiz olacağını duyurmuştu. “...
- İşçi ve emekçileri ilgilendiren tüm alanlarda devasa bir sorunlar yumağı her geçen gün büyüyor. Ama bunlar seçim meydanlarında gündem olmadı. Sorunların üstü milliyetçilikle, hamasetle örtülmeye çalışıldı.
- Yunanistan'da Pire Emek Merkezi’nin çağrısıyla düzenlenen ve binlerce emekçinin, çeşitli sendikalardan temsilcilerin ve işçilerin katıldığı yürüyüşte “iş cinayetleri durdurulsun” denildi.
- Fransa’da Disneyland Paris işçileri artan hayat pahalılığına ve düşük ücretlere karşı ücret artışı ve çalışma koşullarının düzeltilmesi talebiyle 30 Mayısta iş durdurdu.
- İşçi ve emekçilerin ezici çoğunluğu gidişattan endişeli, hoşnutsuz, sorunların çözülmesini, ekonominin düzelmesini istiyor. Ama öte yandan çok sayıda işçi ve emekçi sorunlarımızın kaynağında olan, hoşnutsuzluğumuzun nedeni olan mevcut iktidara oy...
- İstanbul Büyükşehir Belediyesine bağlı bir şirkette çöp işinde çalışan bir işçiyim. Dışarıdan bakıldığında, belediyede çalıştığımız için, insanların gözünde güzel bir işimiz var gibi algılanıyor ve sohbetlerde de dile getiriliyor. Ama işin iç yüzü...
- Bağımsız Maden İş Sendikası Genel Başkanı Gökay Çakır ve sendika yöneticileri Soma Yeni Anadolu Madencilik’te üyelerine yönelik baskı, mobbing ve EYT kapsamındaki ayrımcılığa karşı maden önünde açıklama yapmak istediler. Ancak jandarma tarafından...
- Zorlu bir seçim sürecini geride bıraktık. Seçim sonuçlarının olumsuz etkilerini asıl olarak önümüzdeki dönemde yaşayacağız. Ancak şimdiden toplumun çoğunluğunda giderek baskın hale gelen bir duygunun açığa çıktığını görüyoruz: Umutsuzluk. Tek adam...
- Toplum örgütsüz olsa bile kendisi örgütlü olan bir işçi umutsuzluğa düşmez. Umutsuzluğun panzehirinin örgütlülük olduğunu, sadece istemekle baskı ve zorbalığın son bulmayacağını, bunun için sorumluluk almak ve mücadele etmek gerektiğini bilir....
- İnsanların, toplumların bir tarihi vardır, sınıfların da öyle. Ve bu tarih geleceğe yürürken o sınıflara yol gösterir. Dünya işçi sınıfının bir parçası olan Türkiye işçi sınıfımızın tarihi de bugüne ve geleceğe ışık tutan, unutulmaması gereken...
- Ben 1 Mayıs’a UİD-DER’le katılan gençlerden biriyim. Gençlerin artık seslerini duyurmaya ihtiyacı var. Sesimizi boğmaya çalışanların tuzaklarını aşıp, hiçlik duygusundan çıkıp değişimin öznesi olmak istiyoruz. 1 Mayıs’ta yaşadığımız coşkuda bunu...