Buradasınız
Kara Kutunun Loş Işıkları!
Gazi Mahallesi’nden bir işçi
Akşamları karanlık sokaklardan ilerlerken usul usul, bir şeyi fark ettim. Bir binanın bütün oturma odalarında ışıklar sönmüş ve çeşitli renklerdeki loş bir ışık perdenin izin verdiği kadar dışarıya sızıyordu. Dışarısı çok soğuktu. Akşamın erken saatleri olmasına rağmen neredeyse kimsecikler yoktu sokaklarda, çöplerden kâğıt toplayan insanlardan başka. Dikkatimi çeken bu durum yaklaşık bir saatlik bir yürüyüş yapmamı sağladı. Önünden geçtiğim bütün binaları neredeyse tek tek inceledim. Birçok binanın mutfağının ışıkları yanıyor ve diğer odalarında ise tek tük ışık var. Mutfaktaki ışığın sebebi belli; akşam yemekleri yendikten sonra bulaşıklar yıkanıyor yorgun ellerle. Diğer odalarda ise loş ışık eşliğinde kararan gelecek.
Baygın ışıklı odalarda ne olup bittiğini tahmin edebiliyorum. Tahminlerimde yanılıp yanılmadığımı anlamak için tanıdıklarımı ziyarete karar verdim. Birkaç gün aradan sonra bir tanıdığımın evine doğru yola koyuluyor ve bir taraftan da binaları incelemeye devam ediyorum. Önceki günlerdeki tablo aynen duruyor. Gideceğim binanın önünde durup aşağıdan yukarıya doğru şöyle bir süzüyorum. Ziyaret edeceğim evin oturma odasında ışık neredeyse perdeyi yırtacak şekilde cama vuruyor. Merdivenlerden çıkarken düşünüyorum, acaba evdeki televizyon mu bozuk. Zile basıp kapının açılmasını beklerken sabırsızlığım yüzünden bir kez daha zile bastığımın farkında bile değildim. İçeriden bir ses: “Patlama geldim!” Kapı açılıyor ve mahcup bir biçimde beni karşılayan kişi, “kardeşim zannetmiştim, kusura bakma, buyur içeri” diyor. Bir taraftan da “nerden çıktın” der gibi bir tavır takınıyor.
Odaya girdiğimde bütün aile pür dikkat bozuk olduğunu düşündüğüm kara kutuya kilitlenmiş. Demek ki bozuk değilmiş! Birkaç kişi yarım ağız hoş geldin dedikten sonra gözler neredeyse hiç kırpılmadan aynı noktaya bakmaya devam ediyor. Ben de mecburen bu yolculuğa katılıyorum. Neyse ki reklâmlar imdadıma yetişiyor. Tekrar bir selamlaşmanın ve “ya nerelerdesin, hiç görünmüyorsun, gelip gitmiyorsun” şeklindeki laflaşmaların ardından dizi başlıyor ve oyuncuların beğendiğimiz yönlerinde yolculuğa kaldığımız yerden devam ediyoruz. Dizi bittikten sonra aile bireylerinden biri hemen kanal değiştirmesini söyleyerek güzel bir sinema filmi olduğunun duyurusunu yapıyor. Ben de merak konusu olduğu için soruyorum: “Televizyon seyrederken neden ışığı kapatmıyorsunuz?” Işık kapalıyken televizyonun ışığı gözleri daha kötü etkiliyor, o yüzden de ışığı söndürmüyoruz diyorlar. Biraz oturduktan sonra iyi akşamlar diyerek evden ayrılıyorum.
Ziyaret ettiğim birkaç evde de durum üç aşağı beş yukarı aynıydı. Hatta beni çok özlediğini söyleyen annem ve babamın yanına gittiğimde de benzer bir durum yaşandı. Bir tek reklâm aralarında konuşabiliyorduk. Annemin dizisi bitip babamın dizisi başlıyordu. Sonra da uykuya yenik düşen bedenler aramızdaki diyalogun oluşmasını engelliyordu.
Tüm bu incelemelerimin ardından vardığım sonuç ise korkunç. Televizyon hayatımızın çok önemli bir parçası olmuş durumda. Her yaş grubuna hitap eden, çeşitli programlarlarla insanları kendine bağlayan bu lanet kutu geleceğimizi karartıyor. Aynı evde yaşadığımız halde birbirimizle konuşmayan, sıkıntılarımızı paylaşmayan insanlar haline geliyoruz. Her gün biraz daha kendi içimize gömülerek yabancılaşıyoruz. İzlediğimiz programlardaki olaylarla hem kendimize hem de etrafımızdaki insanlara karşı kuşku duyarak güvenimizi yitiriyoruz. Mahalledeki ve işyerlerimizdeki sorunlarımız birbirimize güvenmediğimiz için artarak devam ediyor.
Televizyon kanalları reyting yapmak için tonlarca para harcayarak sürekli değişik programlar yapıyorlar. Kim izliyor bu programları? Tabii ki işçiler ve emekçiler. Peki, iş yasalarından ve işçi haklarından bahseden programlar yapsalar, o zaman da reytingler tavan yapmaz mı? Bence yapar. Çünkü işçilerin önemli bir çoğunluğu iş yasalarından habersiz yaşıyor. Ama böyle bir program yapmazlar, çünkü bu kanalların sahipleri de patronlar. Onlar bizim kafamızı karıştırmak için varlar. Onların istediği gibi düşünmemiz ve onların istediği gibi asla gerçekleşmeyecek hayaller peşinden koşmamız için varlar. Var olma sebepleri insani ilişkileri yok ederek ve bütün olana bitene seyirci kalmamızı sağlayarak bizleri daha kolay sömürebilmektir. Televizyon patronların en güçlü saldırı silahı ve geleceğimize düşen en büyük karanlıktır. Onu tanıyalım! Tanıyalım ki, çevremizdeki haksızlıklara seyirci kalmayalım!
Merhaba
Dünyanın Tüm Emekçi Kadınları Birleşin!
- Dünya Üzerinde Yaşayan Herkesin Evi Olmalı
- Onlar Yok Ediyor, Biz Yenisini Yapacağız!
- Suyun Lüksü Olur mu Hiç?
- “Senin Yolundan Gideceğim Amca”
- Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
- “Kıpır Kıpırsın, Heyecanın Ne Güzel Ey Yolcu”
- “Bence, Sevgi Emektir”
- Ah, Cemal Ah!
- Bir Fotoğraf Karesinin Hissettirdikleri
- Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir
- İstanbul’da Yaşam: Deniz Kıyısında Deniz Görememek!
- Bruno’nun Fikri, Benim Fikrim, Senin Fikrin…
- Yüzüncü Maymun Teorisi
- Bir Otobüs, İki Kuşak ve İşçi Sınıfı
- “Hey” Diyen ve UİD-DER Saflarında Büyüyen Çocuklarımız
- Butimar, Sen Safi Bir Kuş musun?
- Her Şeyin Bizim Ellerimizde Olması İçin!
- “Değişmeyen Tek Şey Değişimin Kendisidir”
- “Dert Bizde, Derman Ellerimizdedir”
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- Çorum’un Dodurga ilçesinde bulunan maden ocağında faaliyet gösteren ODAŞ Elektrik bünyesindeki Yel Enerji’de çalışan işçiler patronun sendika düşmanlığına karşı 9 Mayısta direnişe başladı. Yel Enerji işçileri kötü çalışma koşulları ve düşük...
- Sınıfımızın uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs’ı geride bıraktık. Mücadele örgütümüz UİD-DER, bu sene 1 Mayıs’ı işçi kentleri olan Bursa ve Lüleburgaz’da kutlama kararı aldı. Bizler de bu doğrultuda tüm hazırlıklarımızı yaparak...
- Öz İplik-İş Sendikası, Başkanlar Kurulunu, direnişteki Durak Tekstil işçileriyle dayanışmak amacıyla Bursa’da gerçekleştirdi. Kurulun ardından sendika yöneticileri direnişlerinin 83. gününde Durak Tekstil işçilerini ziyaret etti. Burada yapılan...
- 1 Mayıs işçi sınıfının uluslararası birlik ve mücadele günü. Her 1 Mayıs’ta UİD-DER’li mücadeleci işçiler bir gelincik tarlasını andırır gibi dolduruyorlar meydanları. Her 1 Mayıs’ta, işçi sınıfının bu çalışkan evlatları coşku dolu, disiplinli...
- Merhaba dostlar, uzun zamandan beri çalışma şartlarım nedeniyle birçok etkinliğe katılamıyordum. Yaşımın genç olmasına rağmen heyecanımı yitirmiştim. Hem yaşadığım şehirlerde etkinliklerin olmaması hem de maddi imkânsızlıklar yüzünden uzak kalmıştım...
- İstanbul Eyüpsultan’da özel bir lisenin müdürü 74 yaşındaki emekli öğretmen İbrahim Oktugan öğrencisi tarafından silahla vurularak öldürüldü. Öğretmenler “Can Güvenliğimiz Sağlansın, Gerekli Tedbirler alınsın!” talebiyle İzmir’den Bursa’ya, Mardin’...
- 21-28 Nisan Ebeler Haftası ve 12-18 Mayıs Dünya Hemşireler Haftası vesilesiyle 10 Mayısta İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi önünde bir araya gelen hemşire ve ebeler basın açıklaması gerçekleştirdi.
- Bu sene 1 Mayıs’a UİD-DER’le birlikte bir işçi kenti olan Lüleburgaz’da katıldım. 1 Mayıs heyecanımız sabah saatlerinde başladı. Yol boyunca türkülerimizle, marşlarımızla 1 Mayıs alanına gittik. Tabii içimizde İstanbul’da kitlesel ve birleşik bir 1...
- 1 Mayıs’a gitmeden önce egemenlerin yarattığı algı yüzünden benim de endişelerim vardı. Fakat “Ben hakkımı savunmalıyım” diye düşünerek, arkadaşlarımın ısrarlı daveti sayesinde UİD-DER’le birlikte Bursa’da 1 Mayıs’a katıldım. İlk 1 Mayıs’ımdı, iyi...
- Ağır sorunlar altında bunalan işçi sınıfının bu sorunlar karşısında bir çıkış yolu bulabilmesi için sendikalarına sahip çıkması, sermayenin ve sendika bürokratlarının planlarını, niyetlerini boşa düşürmesi büyük önem taşımaktadır. Özellikle siyasi...
- Bartın’ın Amasra ilçesinde Türkiye Taşkömürü Kurumu’na (TTK) bağlı maden işletmesinde 14 Ekim 2022’de patlama meydana gelmiş, 43 maden işçisi yaşamını yitirmiş, 9 işçi de yaralanmıştı. Patlamaya ilişkin 7’si tutuklu 23 sanığın yargılanmasına 8...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ı geride bıraktık. 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında gerçekleşen mitinglere yüzbinlerce sendikalı sendikasız işçi, işsiz, emekli, emekçi kadın, genç katıldı. İşçi ve...