Öfke Paylaştıkça Çoğalır

Merhaba arkadaşlar, biz işçiler için hayırlı hiçbir uygulaması olmayan hükümet yine öyle bir şey yaptı ki öfkeden köpürmemek elde değil. Acılar paylaştıkça azalırmış ya, öfkemiz de paylaştıkça büyüsün diye içinde bulunduğum ruh halini sizinle paylaşmak istiyorum.

Evet yine bu sistem her zaman olduğu gibi bizi açlığa terk etti. Arkadaşlar insanlar asgari ücretle geçinemezken devletin bize reva gördüğü sefalet ücreti 39 lira 24 kuruş. Virüs nedeniyle işten çıkarıldıysanız ve işsizlik maaşı da alamıyorsanız devlet size 39 lira 24 kuruş verecek. Açıkça bu parayla ya geçinirsiniz ya da ölürsünüz diyorlar. “Ya gidip ek iş bul hastalıktan öl (Hani işyerimizde virüs var, bize de bulaşmasın diye kapandıydı ya. Yani bizi çok düşündükleri için. Yersen!) ya da verdiğim ücrete razı gel açlıktan evinde öl” diyorlar. Aslında şunu söylüyorlar: “Sen evinde kal ki ben de yarattığım krizi bir kılıfa uydurayım. Beni sorgulayıp meşgul etme ki ben de rahatça işime bakayım. Ama bu arada kuru ekmeğe de razı ol.”

Kardeşler biz bu kapitalistlerin umurunda değiliz. İster açlıktan öl, ister hastalıktan. Senin ölmen kapitalizmi bağlamaz. Senin ölümün hangi dinden hangi milletten olursa olsun yine senin gibi yaşayan sınıf kardeşini üzer. Diyebilirsin “o da yabancı, niye üzülsün?” Neden üzülür biliyor musun? Çünkü o da senin gibi açlığa, çaresizliğe itilmiş. Biliyor senin nasıl yaşadığını, ne zorluklarla mücadele ettiğini. Bunu bir anlasan, sınıfını bir bilsen, ayağa kalkıp gücünün farkına varsan, senin gibi yoksullukla mücadele edenlerle el ele verip sana bunu yaşatanlara karşı dursan. O zaman göreceksin ki kimse önünde duramaz. O zaman farkına varacaksın dünyanın nasıl yaşanası bir yer olduğunu, o dünyayı nasıl da nasırlı ellerinle yarattığını.

Haydi, hep birlikte el ele verip mücadeleyi büyütelim. O zaman güzel günler bizi bekler. Hiç bir acının olmadığı, hiçbir çocuğun aç kalıp da ölmediği, haksızlıkların olmadığı, savaşsız, sömürüsüz bir dünya yaratalım. Biz biliyoruz ki zincirlerimizden başka kaybedecek bir şeyimiz yoktur. Haydi, hep birlikte mücadeleye!