1917 Ekim Devrimi

UİD-DER Bostancı temsilciliğinde “1917 Ekim Devrimi Şenliği”ne katılan bir işçiyim. Temsilciliğe vardığımda herkes kolları sıvamış, salonu hazırlama ve etkinliğe hazırlanma telâşında idi. Onları izlerken “sanki o günü yaşıyorlar” dedim kendi içimden. O heyecan ve istekle şiirlerin ve şarkıların provası alınıyordu son kez. Ben de, duvarları devrimi anlatan resimlerle ve devrime giden yolu öğreten etkinliklerimizin afişleriyle süsleyen arkadaşlarımın heyecanına katıldım. Sanki hepimiz tek bir ailenin üyesiydik, o kadar dost ve yakın.   

Önce sohbetlerimiz eşliğinde yemeklerimizi yedik ve ardından etkinliğimiz başladı. Slaytlar eşliğinde yapılan sunum, 1917 Ekim Devriminin işçilerin kararlı ve bir de yanlarında kurtuluşun feneri devrimci örgütleri olduğunda nasıl da despot rejimleri yerle yeksan edeceklerini seriyordu gözlerimizin önüne. 1917’de sömürüsüz dünyayı hedefleyenler, Paris komünarlarının ateşini tutuşturup değiştirmişlerdi dünyanın kaderini. Ne Çarlık Rusyası, ne despot rejim, ne savaş, ne de efendiler vardı artık. Söz işçilerindi, karar işçilerin. Bugün ayak takımı diye aşağılananlar o gün her şeyi yapabilecek yetenekte ve güçte olduklarını göstermişlerdi. “Kim inanır bir çilingirin fabrika yöneteceğine?”. Ama o gün olmuştu ve bugün de olacak. Çünkü bir araya geldiğimizde ve istediğimizde her şeyi başarabilecek kudret var yüreklerimizde.

Bugün sömürü zincirlerinin zalim çarklarından geçerken yaşamlarımız ve özgürlüğümüz için söz hakkımız yok. Bu zincirleri kırmak tek kurtuluşumuz. UİD-DER’e katılmadan önce işçiliğe ve sınıf mücadelesine dair bilgim yalnızca ay boyunca sessizce çalışmak ve ay sonunda ise ücretimi cebime koymakla sınırlıydı. Etkinliklere katıldıkça her şeyi üretenin biz olduğunu ve kendimizi değil, patronu zengin ettiğimizi öğrenmeye başladım. Sömürüyü yok etmenin, ölene kadar çalışmayı engellemenin tek yolu mücadeleden geçiyor. Ve ben de mücadelemi UİD-DER saflarında, dostlarımla omuz omuza vereceğim.

Yaşasın 1917 Ekim Devrimi!